Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Christmas Carol



26 Δεκεμβριου.Σημαδιακη ημερομηνια.Πρωτον γιατι πριν 6 μερες επαιζαν οι Εnforcer και ο κυριος λοχαγος δε μου εκανε τη χαρη να μου δωσει εξοδο.Οκ ξερω ειναι φαινομενικα ασχετο αλλα με πονεσε και ηθελα να το μοιραστω με καποιον.Δευτερον,χθες ηταν Χριστουγεννα(σε περιπτωση που δεν ειδατε τη διαφημηση του Jumbo).O σκοπος αυτου του κειμενου ειναι να αφυπνησει το εορταστικο πνευμα στη φαινομενικα αχαρη post-christmas περιοδο.Eστρωσα τους αλλους δυο και αφου τελικα στρωθηκα και εγω φτιαξαμε απο μια πενταδα τραγουδιων που για καποιους λογους,προφανεις ή μη,τα εχουμε συνδιασει με τα Χριστουγεννα.Αριθμος μπαλαντερ,αφου τοσα χωρανε σε ενα cd για το αμαξι.Βολταρετε λοιπον στη φωταγογημενη πολη ή οδηγηστε πρως τη χιονισμενη(?) επαρχια ακουγοντας το αντι για το Jingle Bell's Rock,το Last Christams και γενικα αγαπημενη μουσικη-γεμιση γαλοπουλας.Οι υπολοιπες 10 μερες ειναι γιορτινες γι αυτο φερθειτε στους εαυτους σας αναλογα.Winter party οσο μπορειτε.

AZARAK

Goatsnake - Slipping the stealth
Lucifer's Friend - Free Baby
Celtic Frost - Dying God Coming Into Human Flesh
Tool - Eulogy
Mastodon - Last Baron

ΑΜBERCLOCK
Mogwai - Summer
Röyksopp - Senior Living
Ólafur Arnalds – Tunglið
Moderat - A New Error
Of Montreal - The Past is a Grotesque Animal

ΒΑΤΜΑΝ

Lita Ford-Back to the Cave
Anita Kelsey-Sway(Dark City OST)
King Diamond-No Present for Christmas
Echo and the Bunnymen-Show of Strength
Q5-Lonly Lady

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

MIA EIKONA=ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Intermission

Ένα απο τα πράγματα που αγαπάω πραγματικά είναι να ξεκινάνε να παίζουν ταυτόχρονα tabs από youtube που είχα αφήσει και καταλάθος ξανανοίγουν μαζί με τον browser. Το αποτέλεσμα είναι από απλώς κακόφωνο και εκνευριστικό έως σε μερικές περιπτώσεις διαβολικά συντονισμένο.

Bάλτε την ένταση του See Birds στο 1/3 περίπου, πατήστε πρώτα play το Profondo και όσο γρήγορα γίνεται και το See Birds.

Πειραματιστείτε ελεύθερα με αποστάσεις play του δεύτερου από το πρώτο.

http://www.youtube.com/watch?v=LOgrSNUwYLw


http://www.youtube.com/watch?v=qCaR8teExu0

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

HOPE.

disclaimer: ήταν αδύνατο να ξεκινήσω από την ημερολογιακή αρχή, για λόγους που γίνονται κατανοητοί στο κείμενο. θα γράψω πρώτα την τελευταία μέρα παραμονής μου έξω λοιπόν, σε μια εντελώς anticlimactic κίνηση χάριν της ψυχικής μου υγείας.

13/12/2010. Godspeed You! Black Emperor, live at Troxy.












Οι Godspeed είναι ένα θηρίο. Είναι ένα ζωντανό πράγμα που αναπνέει. Τεράστιο, γκρι, βιομηχανικό, με γρανάζια στα σωθικά του και λιγοστά χρώματα και ό,τι άλλο καταφέρνει να επιζήσει να ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε σχισμές, σαν υγιή παράσιτα. Ξύπνησαν σε μια εποχή που τους χρειάζεται, όχι απο μουσικής απόψεως. Απο υπαρξιακής.

Τα πρώτα 15 λεπτά της συναυλίας ήταν ένας υπόκωφος βόμβος που εξελίχθηκε σε έναν τεράστιο όγκο ήχου, που ξεδιπλωνόταν, ούρλιαζε, κιθάρες αναδυόντουσαν φτύνοντας τρέμολο, βρωμιά και απελπισία για να  ξαναβυθιστούν στο χάος. Σκεφτόμουν εκείνη την στιγμή υπνωτισμένος οτι αυτό ακριβώς ήταν το τι ξύπνησε. Και γιατί ξύπνησε. Οι GY!BE είναι η ανάκλαση του κόσμου. Υπό το σκοτεινό urban πρίσμα του. Αντικατοπτρίζουν ό,τι είναι λάθος σε αυτόν - τον πόνο του, την σκατίλα του, το χάος του, τη μόλυνση που τρώει το υγιές, τα μωρά που γεννιούνται παραμορφωμένα ή με εγγενή εξάρτηση στις καταχρήσεις της μητέρας, την βία του ανθρώπου όχι μόνο ταξικά ή εξουσιακά αλλά ως σκοτεινή πλευρά, την αυτοκαταστροφή που φέρνει ο βομβαρδισμός μιας πόλης ή η δημιουργία ενός όπλου, τη φωτιά που καταπίνει τη φύση και τελικά μαζί και όσους την ξεκίνησαν.
Και παραδόξως, είναι και ό,τι είναι καθαρό. Όμορφο. Το τοπίο που ρευστοποιείται και αλλάζει ενώ ταξιδεύεις και όσα υπάρχουν σε αυτό, απείραχτα από τον άνθρωπο, ανεξάρτητα. Η φύση που ξανακαλύπτει τους ξεχασμένους σταθμούς τραίνων, τις απανθρακωμένες πετρελαιοπηγές ή τα πτώματα. Το πράσινο που παραμένει για να θυμίζει οτι δεν χάθηκε τίποτα ακόμα. Η ελπίδα. "Hope" είναι αυτό που τρεμοπαίζει στο πανί πίσω απο το συγκρότημα ενώ βρυχάται και εκπνέει τον οχετό του.

Και αφού καταλαγιάσει και εξορκίσει όλο αυτό το φορτίο αφήνοντας έναν γεμάτο χώρο 3 χιλιάδων υπνωτισμένων ανθρώπων σε απόλυτη ησυχία, το θηρίο μπαίνει με το πλέον ελπιδοφόρο και φωτεινό του κομμάτι: Storm.
30 λεπτά αργότερα, αφού για πρώτη φορά σταματήσει κάθε ήχος απο το συγκρότημα και πέσει το πρώτο χειροκρότημα, λυγίζω ψυχικά με το που μπαίνει η διήγηση - εισαγωγή του Sleep. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Το θέμα είναι οτι ό,τι τεράστιο ένιωσα εκείνη την στιγμή υπάρχει ακόμα και την στιγμή που το περιγράφω τώρα μέσα μου και μου ξαναβγαίνει όταν το σκέφτομαι. Σαν (καθαρή) ανατριχίλα ή κλάμα ή ταραχή. Δεν έχει νόημα αυτή την στιγμή να πω οτι το συγκρότημα βγήκε με 2 drummers, 2 μπασίστες, 3 κιθαρίστες, 1 βιολί και οτι τα άκουγα πεντακάθαρα. Φαίνεται τεχνικό, ανούσιο, ψυχρό. Παρ' όλο που ο ήχος ήταν βασικός λόγος που ήταν τόσο τεράστιο αυτό που έζησα. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό να έχω αραδιάσει το λυρικό κείμενο που προηγήθηκε. Και να το συνεχίσω, γιατί δεν θέλω απλά να περιγράψω αυτή την εμπειρία αντικειμενικά. Δεν είναι το δέσιμό μου σαν άνθρωπος με το συγκρότημα. Εννοώ, είναι και αυτό, αλλά δεν ξέρω πώς ένας άνθρωπος βγαίνει απ' τη συναυλία αυτή, αν όχι ίδιος... Αδιάφορος. Φαντάζομαι το οτι στα χαμηλά σημεία του Rockets Fall on Rocket Falls επικράτησε ησυχία που δεν έχω ξαναβιώσει σε συναυλία σημαίνει κάτι, και όχι απλά τυπικό σεβασμό.

Ξέρω οτι βγήκα απο εκεί μέσα με τον Στέλιο, και δεν μιλιόμασταν για τουλάχιστον μισάωρο. Ήταν καθαρό σοκ. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο απο 8 ανθρώπους με μουσικά όργανα και πολλά εφέ. Ή όση post rock έχω ακούσει και δει live. Αντικειμενικά, ούτε οι μελωδίες αυτού του συγκροτήματος είναι απο μόνες τους ιδιοφυείς. Οι Mogwai ας πούμε συνθέτουν πολύ πιο πλούσια layers και γεμάτα. Αλλά δεν κάνουν ΑΥΤΟ. Δεν ξέρω πώς ορίζεται, ξέρω οτι άγγιξε κάτι άλλο πολύ πιο μέσα και ψηλότερα.

Δεν υπήρξε κάθαρση. Ο κόσμος δεν έχει κάθαρση. Ή για την ακρίβεια, δεν έχει την στιγμή που μιλάμε. Και κατ' απόλυτη αντιστοιχία, αυτό που φέρνουν οι GY!BE είναι κάτι γεμάτο με αρρώστια και χωρίς φανερή κάθαρση. Με μια βασική, όμως, συνθήκη:

Hope.


Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Granicus - Selfttilted


Tο παρον κειμενο είναι χειρογραφο λογω στρατευσης και οπως γνωριζουμε, οι υπολογιστες δεν προβλεπονται στον θαλαμο.
Ακουστε εδω

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Machete.



O Robert Rodríguez τα καταφερε παλι.Latin που ευδοκιμει στις ΗΠΑ.Salute.

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Om is Good

Και ξαφνικά ανακαλύπτω θαμμένη μέσα στα αρχεία του κινητού μού αυτή εδώ την φωτό.
Al Cisneros, 7 Φεβρουαρίου, 2010.

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Buffalo - Volcanic Rock

Πριν από το καλοκαίρι , έτυχε να βρεθώ στο μοναστηράκι με έναν φίλο, και πάνω στην συνηθισμένη βόλτα μας αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα δισκάδικο να χαζέψουμε κανένα δίσκο. Εγώ είχα ήδη στην άκρη του μυαλού μου αυτόν εδώ τον δίσκο των Buffalo, οπότε άρχισα να κοιτάω μπας και τον βρω, μάταια όμως, οπότε μετά από λίγη αναζήτηση αναγκάστηκα να ρωτήσω τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού για περαιτέρω πληροφορίες.
Επειδή οι γνώσεις μου πάνω στην μπάντα αυτή ήταν περιορισμένες, (λανθασμένα) θεώρησα πως πρόκειται για ένα από τα καλά κρυμμένα διαμάντια των 70's. Oπότε με ύφος σαν να τον ρώταγα αν γνωρίζει τι τελετές κάνανε στα ελευσίνια μυστήρια, έθεσα την ερώτηση στον τύπο:
'Μήπως έχεις ακουστά για κάτι τύπυς ονόματι Buffalo? Έχουν ένα δίσκο Volcanic Rock.'
Η απάντηση ήρθε άμεσα και απαίδευτα από το στόμα του νωρίτερα ερωτηθέντα:
' Ρε Γιώργο! ( γιώργος = ο, μέχρι τότε κρυμμένος σε μία γωνία, συνέταιρος) Ξέρεις αν έχουμε τον δίσκο τον Buffalo των Αυστραλών, του 73? Tο Volcanic Rock, ξέρεις, που έχει και το Shylock μέσα.'
Η συζήτηση θα μπορούσε να έχει συνεχίσει κάπως έτσι:
' Ναί μωρέ, ο τύπος με το μουστάκι, που τα είχε με την τάδε στο γυμνάσιο? Με τον ντράμερ που δεν τρώει μπρόκολο? κτλ κτλ κτλ....
Μάθημα ζωής για εμένα εκείνη την μέρα. Ο,τι μπορεί να τρώω εγώ μία φορά τον χρόνο, κάποιος άλλος μπορεί να το έχει σαν ψωμί κάθε μέρα στο τραπέζι του...
Τέλος πάντων, ο δίσκος περιέχει ηφαιστειογενές rock, παλαιάς κοπής, που μπορεί να ταρακουνήσει συθέμελα το σπίτι σου, το δωμάτιο σου, το μαγαζί ή και τα ακουστικά σου. Μιλάμε για αυθεντική σκληράδα, όπως μας την έχει διδάξει και το πιο γνωστό συγκρότημα της Ωκεανίας.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Time brings them all home; to the eye of every storm.

Να πάει να γαμηθεί η σκατοδιάθεση.




















A time to think back and move on.
Rebuild the loves of lives long gone.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...