Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Kαρακλάσσικ Μάης 2012: Αerosmith – Get a Grip (1993)

Όχι, δε θα ασχοληθούμε ούτε με το Rocks ούτε με το Toys in the Attic αλλά με κάτι πιο πρόσφατο. Η δεκαετία του ’80 δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για τη μεγαλύτερη αμερικάνικη μπάντα όλων των εποχών. Οι εξωγήινες καταχρήσεις και οι συνεχείς τσακωμοί μεταξύ τους οδήγησαν στην αποχώρηση του Joe Perry και έπειτα του Brad Whitford. To 1984 υπογράφουν στη Geffen και ένα χρόνο μετά κυκλοφορούν το Done With Mirrors με τους Perry και Whitford να έχουν επιστρέψει. Οι Aerosmith μέχρι το 1987 ήταν εντελώς καμένοι από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά (Η Rock n' Roll Μυθολογία έχει καταγράψει ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό: Οι Aerosmith συνήθιζαν να κλείνουν το show τους με ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Μιά φορά αποφάσισαν να το παίξουν πρώτο, αλλά, όντες τόσο μαστουρωμένοι, νόμιζαν ότι είχαν φτάσει στο τέλος του set και τελικά αποχώρησαν!!! Δυστυχώς το τραγούδι μου διαφέυγει.). Βγαίνοντας από την αποτοξίνωση και ξεκινώντας με το Permanent Vacation του 1987 κυκλοφόρησαν μια σειρά δίσκων που όχι μόνο τους ξαναέφερε στο προσκήνιο, αλλά σημείωσαν τέτοια επιτυχία που ξεπέρναγε ακόμα και τις ένδοξες μέρες τους κατά τη δεκαετία του 1970! Για να καταλάβεις πόσο παραγωγική περίοδος ήταν το ’87 - ’93 για τη μπάντα, απλά αναλογίσου ότι η best of συλλογή “Big Ones” περιέχει τραγούδια αποκλειστικά από την περίοδο αυτή και στέκεται επάξια ως best of.


Σωτήριον έτος 1993 λοιπόν και το ενδέκατο album της μπάντας κυκλοφορεί. Έχοντας κόψει τις καταχρήσεις, οι Aerosmith σαν σωστοί rock superstars, εστιάζονται στο σεξ και φροντίζουν αυτό να περάσει και στη μουσική τους, άμεσα και έμμεσα (ρίξε μια ματιά και στο εξώφυλλο του Pump). To cd είναι φιλοτεχνημένο με θηλές από γυναικεία στήθη και στο video clip για το “Crazy” πρωταγωνιστούσαν τα «κακά κορίτσια» Liv Tyler (κόρη του Steven, μετέπειτα «miss – Μέση Γη» στην κινηματογραφική τριλογία Lord of the Rings, ευτυχώς δε μοιάζει στο μπαμπά) και Alicia Silverstone. Παραφράζοντας γνωστό ρητό για τα 80s και τη Lita Ford, είναι βέβαιο ότι όποιος rocker στα 90s, ειδικά οι τότε πιο μικροί, δεν είχε υγρά όνειρα με το video του “Crazy”, ήταν gay.

 Τα τραγούδια είναι βουτηγμένα στη βρωμιά, όπως αρμόζει σε μια μπάντα σαν τους Aerosmith, μην έχοντας τίποτα να ζηλέψουν από την ασύδοτη περίοδό τους και ας διαφωνεί επ αυτού πολύς κόσμος. Άλλη μια περίπτωση που το στερεότυπο του μουσικού με έμπνευση βασισμένη στις ουσίες καταρρίπτεται. Από το Intro (με πέρασμα από το riff του "Walk This Way") και το "Eat The Rich" που ακολουθεί, μέχρι το που κλείνει το δίσκο τα τραγούδια είναι ένα κι ένα, αντιπροσωπευτικότατα του αλητήριου, streetwise Aerosmith ύφους, με το συναισθηματικό "Amazing" να κρατάει τις ισορροπίες.

 Το Get a Grip είναι το πιο μοσχοπουλημένο album της μπάντας, ίσως και το καλύτερο της δεύτερης περιόδου τους. Η τεράστια επιτυχία των τραγουδιών αλλά και των video clips του δίσκου(εφτά singles και έξι video clips), εκτός του ότι σημάδεψαν μια για πάντα τα αυτιά και τις καρδιές μας, ανήγαγαν τους Aerosmith από μια κορυφαία μπάντα σε φιγούρες της pop κουλτούρας του εικοστού αιώνα. Σκιαγραφεί μια μπάντα στο ζενίθ της, που τότε διένυε το εικοστό τρίτο έτος παρουσίας της στη μουσική σκηνή και τον ενδέκατο δίσκο της και είχε τα κότσια να πολεμήσει τους δαίμονές της και να ξεπεράσει τα ήδη τιτάνια κατορθώματά της. Βοηθήθηκαν απίστευτα από το Mtv αλλά και άλλους παράγοντες εκτός των τάξεων της μπάντας; Δεκτό. Βάζοντας όμως το δίσκο να παίξει, καταλαβαίνεις ότι αν οι ίδιοι δεν «το είχαν», δεν θα έβρισκε ποτέ τη θέση του σε αφιερώματα όπως τούτο εδώ, γραμμένα και διαβασμένα από ανθρώπους που παραμιλάνε ακόμα, είκοσι σχεδόν χρόνια μετά την κυκλοφορία του.

Συναυλίες Ιουνίου

Οκ μου βγήκαν τα μάτια όξω. Πολύ πράγμα και αυτό το μήνα βρε παιδί μου. Αρκετά δυνατά χαρτιά περνάνε από Ελλάδα, αλλά υπάρχουν και αρκετές οικονομικές συναυλίες για να επιλέξεις. Τέλος να πω πως, κλασσικά, αν παίζει κάποιο live που δεν αναφέρεται εδώ πείτε μας στο tastecornucopia@hotmail.com, επίσης επειδή η βάση μας είναι στην Αθήνα μπορεί να λείπουν αρκετά live από τις υπόλοιπες πόλεις. Επίσης ενημερώστε μας σχετικά. Τσάμπα είναι.


1 Ιουνίου, Παρασκευή 
Mental Architects, We.Own.The.Sky @ 6 D.O.G.S (7€)
Cloven Hoof, Thelemite, Heart Attack @ 7 Sins (17€)

2 Ιουνίου, Σάββατο 
Sepultura, Suicidal Angels, Flames, Hammercult, Verdict Denied @ Fuzz Club (25€)
Fortress Under Siege, Solid Faith @ Bat City (8€)

3 Ιουνίου, Κυριακή
Jex Thoth, Acherontas, Devathorn @ Κύτταρο ( 20/25 €) Χορηγός TasteCornucopia [ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ!)



------------------------------------------------------------------------------------------------------------
6 Ιουνίου, Τετάρτη
Endsight, Unmasking The Betrayer, Still Falling, Revenge Of The Giant Face, Soundkrash @ Κύτταρο (5€)

7 Ιουνίου, Πέμπτη
Sacred Reich (26€)

8 Ιουνίου, Παρασκευή
Justin Sullivan & Dean White (New Model Army) @ Closer (10€)

9 Ιουνίου, Σάββατο
Exodus, Obituary, Heathen, Morgoth @ Fuzz (35€)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
12 Ιουνίου, Τρίτη
Overkill @ Gagarin (26€)
Cancer Bats, Heavier Than God @ 6 D.O.G.S (15/18€)

15 Ιουνίου, Παρασκευή
Blind Guardian @ Fuzz (35€)


16 Ιουνίου, Σάββατο
Blind Guardian @ Fuzz (35€)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
18 Ιουνίου, Δευτέρα
Lynyrd Skynyrd @ Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις Ελληνικού, Γήπεδο Baseball ( 40€)

19 Ιουνίου, Τρίτη
Pennywise, Actionmen, Fall Of Man @ Fuzz (25€)

20 Ιουνίου, Τετάρτη 
Megadeth, Kvelertak @ Entertainment Stage (30/35€)

24 Ιουνίου, Κυριακή
Year Long Disaster @ 6 D.O.G.S (12/15€) [ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ]

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Κι'άλλη Jessica;

Γαμάει, και ελπίζω σύντομα να γαμάει στο σαλόνι μου.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

La Otracina, Kadavar, Godsleep @ Six D.o.g.s 22/05/12


Με τον Keyser μέχρι που βρεθήκαμε έξω από το χώρο του live την τρίτη, δεν είχαμε ανταλάξει άλλη κουβέντα πέρα από επιφωνήματα τύπου Ώ θεοί τι είδαμε΄, ΄μαλάκααααα΄ 'Σλίίίίίίίπ!'. Με την εμφάνιση των Sleep να είναι ακόμα νωπή, σε σημείο που άφηνε ακόμα λεκκέ στα ρούχα μου, το ραντεβού κανονίστηκε για τις οχτώμιση έξω από το σιξ ντογκς. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε τους Kadavar, και οι λόγοι ήταν αρκετοί. Πρώτα απ'όλα ο δίσκος τους γαμάει, έπειτα το αντίτιμο της εισόδου παραήταν μικρό για να με βάλει σε δεύτερες σκέψεις. Τέλος, όσο οι συναυλίες που γίνονται κυριακή βράδυ είναι λίγο ξενέρωτες λόγο της εργάσιμης την άλλη μέρα, τόσο οι μεσοβδόμαδες συναυλίες λειτουργούν χαλαρωτικά στην ψυχική υγεία.
Godsleep λοιπόν, φορτσάτοι από το Freak Valley Festival, και παρά τα δέκα άτομα που είχαν στηθεί από κάτω δεν μοιάζει να πτοήθηκαν. Στιβαρός ήχος, αρτιότατο παίξιμο και μιά χαρά σκηνική παρουσία, που μας ανάγκασε σιγα σιγά να μπούμε στο mood τους και να ζεσταθούμε. Προσωπικά θα ήθελα σε σημεία να ακούσω και κάτι ακόμα από τα παιδιά, κάποιες αλλάγές στο mid-tempo παίξιμο τους, και ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί που άφησαν αρκετά καλή εντύπωση, και θα περιμένω να ακούσω το καινούργιο δίσκο τους.

Ηρθε η ώρα να ανέβουν οι Kadavar, στην σκηνή, με μία παρουσία πού θα μπορούσες να πείς πως ήταν αρχικά αμήχανη. Τους ακούς να παίζουν όμως και είναι σαν να μυρίζεις δίσκους βινυλίου, πεταμένους και μουχλιασμένους, που έχουν να ανοιχτούν καμιά δεκαετία. Οι γερμανοί μας απέδειξαν μπροστά στα μάτια μας πως ΕΝΑ ΡΟΚ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ LIVE.Θεμιτό είναι να έχεις κυκλοφορίσει καλό υλικό, αλλά είναι τρομερής σημασίας το να μπορείς να το υποστηρίξεις ζωντανά. Οι εκτελέσεις των τραγουδιών τους φάνταζαν συναισθηματικά πιο δυνατές απο την ηχογράφιση, σε σημείο που ενώ είχα σχηματίσει μια άποψη σχετικά με το ποιό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι τους, καθ'όλη την διάρκεια της εμφάνισης τους, έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται 'Αυτό είναι το καλύτερο του δίσκου!', 'Όχι... περίμενε... αυτό είναι το καλύτερο!'. Σαν παιδί σε παγωτατζίδικο που δεν ξέρει τι να πρωτο δοκιμάσει...

Οι La Otracina λίγο με είχαν συναρπάσει όταν, εν'όψει του live, είχαν καθίσει να ακούσω το υλικό τους. Να πω την αλήθεια, ακόμα και μετά την εμφάνιση τους πάλι την ίδια γνώμη έχω, αλλά είναι καθαρά θέμα γούστου. Με μία εξαίρεση. Θα αποτελούσε προσβολή, να θεωρήσεις τον μπασίστα τους, rythm section. Ο τύπος ήξερε τις δυνατότητες του 5χορδου και τις χρησιμοποιούσε στο έπακρο. Ως ερασιτέχνης μπασίστας, μου είναι πάντα ευχάριστο να ακούω το όργανο αυτό να έχει και μελωδικό και ρυθμικό ρόλο, και να ακούω κόσμο να ξέρει πάνω από 2 κλίμακες (εγώ ξέρω μόνο μία!).

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Sleep @ Gagarin, 20/05/2012

-Για πες παππού, πού έχασες την ακοή σού; Σε ποιό πόλεμο;

-Θυμάμαι πρέπει να ήταν μάης του '12, και οι Sleep αποφάσισαν να παίξουν ζωντανά στην Αθήνα....


Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

19 Μάη Πάρτυ Taste Cornucopia Blog στο Roi Mat. I expect chaos.

Εν μέσω εκλογών και κοινωνικών αναταραχών, το Taste Cornucopia λαμβάνει θέση στα πολιτικά/κοινωνικά δρώμενα και διοργανώνει ένα πάρτυ που θα φέρει το χάος και θα εξολοθρεύσει μνημονιακούς και μουσικά κακόγουστους. Βλάσφημο Black, κανιβαλιστικό Death, παραισθησιογόνο Stoner, ασήκωτο Doom, ξεκωλιάρικο Sleazy Hard Rock, μπλιμπλικοποίκιλτο post-whatever Amberclock dj setΘρας με μπούκλες και σωλήνες και όχι με βερμούδες, Post-Punk της σκηνής του Gotham City και πάσης φύσεως ΤΡΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΤ Rock n' Roll μουσική από τους συντάκτες του Taste Cornucopia. Σας περιμένουμε όλους το Σάββατο 19 ΜαΪου στο club Roi Mat, Σολομού 17-19, δίπλα στο An club στα Εξάρχεια. Είσοδος ελεύθερη, έξοδος μεθυσμένη. Be there or be Doomed.

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Disbelief - Worst Enemy (2001)

Η σχέση μου με το death metal είναι επιδερμική και δεν το πολυψάχνω εκτός κι αν στα μουσικά σάιτς και μπλογκς που χαζεύω για διάφορες κυκλοφορίες, συνοδεύεται από τις μαγικές λέξεις "doom" ή "sludge". Έτσι άκουσα τούτη τη δισκάρα, η οποία αποτελεί την τρίτη κατά σειρά από σύνολο 9 δίσκων των Γερμανών και πρώτη για μένα που ακούω αλλά σίγουρα όχι η τελευταία.

Το να προσπαθήσω να κατατάξω τους Disbelief σε κάποιο συγκεκριμένο ιδίωμα, θα ήταν αδύνατο. Αυτό που ακούω στο "Worst Enemy" δεν το έχω ξανακούσει από καμία μπάντα και μόνο συνειρμικά οι κιθάρες μου φέρνουν στο νου, τους Voivod ενώ η αρρωστημένη ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την δυναμική της μουσικής τους και τις αργές ταχύτητες θυμίζουν Neurosis. Ψάχνωντας λίγο στο ίντερνετ, βρήκα ότι το death τους είναι κοντά σε εκείνο των Bolt Thrower -τους οποίους έχω ακούσει ελάχιστα- οπότε, ελπίζω να πήρατε μια ιδέα για το τι παίζουν οι τύποι.

Πιο συγκεκριμένα, εδώ έχουμε αργόσυρτους ρυθμούς, με mid-tempo ξεσπάσματα, κλασσικό death drumming που κεραυνοβολεί αδιάκοπα, riffs-ξυράφια που κόβουν την ανάσα και μανιασμένα φωνητικά γεμάτα πόνο και οργή. Η αδυσώπητη ένταση είναι το κερασάκι στην τούρτα, δημιουργώντας μια ασφυκτικά πνιγηρή ατμόσφαρα που αποπνέει κατάθλιψη και μιζέρια.

Δεν υπάρχουν περισσότερα να πω, δεν το πολυκάτεχω κιόλας με το death, αλλά το σίγουρο είναι ότι το "Worst Enemy" αποτελεί ένα δίσκο, που ανοίγει νέους δρόμους για μένα στην ακραία μουσική. Τελειότητα.




http://www.metal-archives.com/bands/Disbelief/3840

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Fellwoods/Uzala Split Interview Μέρος Πρώτο



Ένα από τα καλά του internet είναι ότι έχεις πρόσβαση σε έναν όγκο μουσικής. Οι πιθανότητες να πετύχεις κάτι πραγματικά αξιόλογο μπορεί να μικραίνουν επικίνδυνα, όταν συμβεί όμως,  ενός καλού μύρια έπονται. Έτσι, ο Azarak έπεσε πάνω στους Uzala και μου τους πρότεινε. Μέσω αυτών, ανακάλυψα με τη σειρά μου τους Fellwoods. Αφού λοιπόν οι μπάντες είναι στην ίδια δισκογραφική και περιοδεύουν μαζί, αποφασίσαμε να τους κάνουμε ένα "split - interview". Αξίζουν την προσοχή σας!
Οι Fellwoods είναι μια 60/70 's μπάντα του σήμερα. Η συνέντευξη με τον Adam Burke έγινε με αφορμή το δίσκο τους "Wulfram", που άνετα το βλέπω να κατοχυρώνει  περίοπτη θέση στο top-10 της φετινής χρονιάς. Πριν προλάβουμε να αναρτήσουμε τη συνέντευξη, οι θεούληδες παρουσίασαν νέο Ep με τίτλο "Gyromancer" στη σελίδα τους στο Bandcamp, όπου αναφέρουν ότι ψάξχνουν εταιρία να τον κόψει σε βινύλιο. Ακούει κανείς;
Παρακαλώ συστήστε τη μπάντα, τη σύνθεση και πείτε μας γιατί αλλάξατε το όνομά σας από “The Moss” σε “Fellwoods”.

Eίμαι ο Adam Burke, τραγουδάω και παίζω ρυθμική κιθάρα – ξεκίνησα τη μπάντα με τον αδελφό-μου-από-διαφορετική-μητέρα Ben Spencer, ο οποίος παίζει drums. Η Beth Borland είναι η ταλαντούχα και ευέλικτη μπασίστρια και κυμπορντίστρια, ο Tony Pacific είναι ο απίστευτος lead κιθαρίστας μας. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε, θεωρούσαμε τους ευατούς μας μια hard rock/psychedelic μπάντα, δε μας πέρασε από το μυαλό ότι θα συνδεόμασταν με το Metal κοινό. Ξέραμε τους Moss από την Αγγλία, αλλά δεν πιστεύαμε ότι οι πορείες μας θα τέμνονταν. Σύντομα, όλες οι κριτικές που γίνονταν αναφέρονταν στην άλλη μπάντα, οπότε αλλάξαμε το όνομα.



Ο κιθαρίστας Adam Burke (σ.σ. δεν ήξερα ότι θα μου απαντήσει αυτός!)ευθύνεται για την φανταστική δουλειά στο εξώφυλλο. Δουλεύει και σαν εικαστικός με άλλες μπάντες?
Ευχαριστώ! Ναι, αφιερώνω πολύ χρόνο στην τέχνη, φιλοτέχνησα το spilt που κάνουμε με τους Ice Dragon, το νέο δίσκο των Tentacle, και δουλεύω πάνω σε μια ζωγραφιά για τους Unkle Acid and the Deadbeats καθώς και πάνω σε άλλα projects. Φτιάχνω επίσης πολλές αφίσες συναυλιών. Είμαι διαθέσιμος για δουλειές, οπότε αν χρειάζεστε κάτι, επικοινωνήστε μαζί μου!
Η μουσική σας προσέγγιση, πηγάζει προφανώς από τα 60’s/70’s. Γιατί πιστεύετε ότι τόσες μπάντες στρέφονται και επιρεάζονται από το παρελθόν?
Νομίζω ότι σχετικά με τη μουσική ως ολότητα, η εποχή της πληροφορίας διευκόλυνε τις μπάντες στο να έχουν πρόσβαση σε επιρροές από το παρελθόν. Οι άνθρωποι μπορούν να το μελετήσουν καλύτερα. Επίσης πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι πρωτοπόριακός στον κόσμο του κιθαριστικού rock αυτή τη στιγμή. Σχετικά με εμάς, ήμασταν εντελώς αδαείς για το ότι υπήρχαν άλλες μπάντες που κινούνταν όπως εμείς. Κανείς από εμάς δεν έδινε σημασία στη σκηνή όταν αρχίσαμε. Όταν άρχισαν να μας προσέχουν κάποια blogs, συνειδητοποιήσαμε τον αυξανόμενο αριθμό συγκροτημάτων με ίδια επιρροές. Για μας, είναι απλά η μουσική που σε διασκεδάζει περισσότερο. Νομίζω ότι το Rock n’ Roll ήταν στη χρυσή του εποχή τις δεκαετίες του 60’ και 70’ – στο απόλυτο ζενίθ του ως τέχνη- και εισέρχεται στα μυαλά μας συνεχώς από τότε. Άρα ήταν εύκολο για εμάς να πούμε «ας αρχίσουμε μια over the top, δραματική, δυνατή πιασάρικη μουσική που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε (Sabbath, Deep Purple, Zeppelin). Αυτό φυσικά οδήγησε σε συνεχές, βαθύτερο «σκάψιμο» σε αυτές τις μπάντες και ανακάλυψη πολλών μη εκτιμημένων αριστουργημάτων (Nightsun, Bang, Trapeze -σ.σ. έλα ρε Glenn Hughes!- ) και προσπάθεια να συνδεθούμε με το παρόν πλήθος συγκροτημάτων που φαίνεται ότι έχουμε κοινή προέλευση. Ειλικρινά αμφιβάλλω για το αν μια μπάντα σαν τους Graveyard ή τους Davana είπαν «Τι είδους μουσικής οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι η πιο cool? Ποια είναι η τελευταία μόδα?» Νομίζω παίζουν τη μουσική που αγαπάνε περισσότερο και αυτό καταλήγει σε περισσότερη συγκέντρωση, περισσότερο ως ένα προβαλόμενο στυλ. Έτσι έχει για ‘μας.
Στη σελίδa σας στο facebook, ισχυρίζεστε  ότι είστε επιρεασμένοι από τη «μουσική που φόβιζε τους ανθρώπους όταν το rock ήταν φρέσκο». Θεωρείται ότι σήμερα δεν ηχεί το ίδιο φρέσκο? Και αν είναι έτσι, είστε πρόθυμοι να το αλλάξετε μέσω της μουσικής σας?
Μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι κάποιος μπορεί να ξαναανακαλύψει τον τροχό πια. Ακόμα κυνηγάω αυτό το συναίσθημα ανατριχίλας που είχα όταν πρωτοξεκίνησα να ακούω δυνατή rock και μια μπάντα προέβαλε αγνή ένταση κατευθείαν στη ψυχή μου. Γίνεται δυσκολότερο να το βρίσκω καθώς μεγαλώνω, αλλά το παθαίνω περιστασιακά από κάποια πολύ καλή μπάντα (Πρόσφατα είδα τους Christian Mistress και δε μπορούσα να διώξω το χαμόγελο από το πρόσωπό μου καθ’ όλη τη διάρκεια που έπαιζαν) αλλά πιο πολύ το παθαίνω όταν προσπαθώ να παίξωitalian μουσική με αυτή την ένταση. Μου είναι ευκολότερο να το κάνω όταν μπαίνω στη θέση ενός τύπου που ανάβει το νέο, γιγάντιο ενισχυτή του για πρώτη φορά και το μυαλό του έχει ανοίξει μετά από ακρόαση Beatles ή Sabbath. Προσπαθώ να φαντάζομαι όταν αυτή η μουσική ήταν αιχμηρή και το γιατί άλλαξε τον κόσμο. Στις μέρες μας, τα έχουμε ακούσει όλα. Πρέπει να εκτιμάς τα πράγματα αντί να είσαι αγνός ακροατής του παρθένου. Πάνω απ’ όλα, αυτό νομίζω ότι μας οδηγεί στο να προσπαθούμε πολύ σκληρά.
Έχετε στα σχέδια μία τουρνέ με τους Uzala. Θα περάσει η περιοδεία και από την Ευρώπη?
Παίζουμε κάποιες ημερομηνίες με τους Uzala εδώ, στα βορειοδυτικά των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Uzala  ήταν αρκετά γενναιόδωροι ώστε να προεκτείνουν την πρόσκλησή τους  και δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ενθουσιασμένοι με το να βγούμε στο δρόμο μαζί τους. Προβλέπεται να είναι μία τερατώδης σειρά από εμφανίσεις και τους ευχόμαστε καλή τύχη στο tour που αναμένεται να είναι απίστευτο. Δεν έχουμε σχέδια για περιοδεία στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, αλλά φυσικά ελπίζουμε να μας δοθεί η ευκαιρία. Υποψιάζομαι ότι θα γίνει μέσα στις επόμενες μέρες αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου στους Fellwoods!


Ακολουθεί η συνέντευξη στα αγγλικά..

Fellwoods / Uzala Split Interview Μέρος Δεύτερο

Ακολουθεί η συνέντευξη με τον Chad Reamins των UZALA.


Azarak -  Πρώτα απ΄όλα, παρακαλώ δώστε μας ένα σύντομο βιογραφικό του συγκροτήματος, ή όποια πληροφορία θα θέλατε οι αναγνώστες να μάθουν.

Chad Remains – Οι UZALA ξεκίνησαν την άνοιξη του 2009 από την Darcy (κιθάρα/φωνή) και εμένα. Είχε κάποια τραγούδια που δούλευε με την ακουστική κιθάρα, και αποφασίσαμε να τα ‘κυνηγήσουμε’, μαζί με ένα σωρό από riffs που είχα στο μυαλό σε εκείνη την φάση. Το ‘The Reaping’ και το Cataract, βγήκαν απο την πρώτη μας πρόβα παρέα με βότκα και ηλεκτρισμό. Ρωτήσαμε τον Stephen να μας συνοδεύσει στα drums και μαζί με αυτόν αλλά και κάποιους session μπασσίστες, συγκροτήσαμε τα τραγούδια για την demo κασέτα και cdr του 2010. Μπασσίστες ήρθαν και έφυγαν και τότε ο Nick (Phit, Graves as Sea) ήρθε για μερικές συναυλίες αλλά και για να φτιάξουμε το ομώνυμο LP. Ηχογραφήσαμε τρία ακόμα τραγούδια με τον Stephen στα ντραμς, ο οποίος έφυγε μετά την πρώτη μας περιοδεία στα Βορειοδυτικά. O Chuck Watkins (Anon Remora, Ephemeros) είναι πλέον στα drums και θα κάνει το ντεμπούτο του μαζί στης ερχόμενη Western Lands Tour μας μέσα στο 2012, για 3 βδομάδες και έξι χιλιάδες μίλια.

Az - Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από ταινία του Kurosawa (Dersu Uzala), αποφασίσατε να κάνετε διασκευή στο Gloomy Sunday (περισσότερες πληροφορίες στο review μας στον δίσκο), το artwork του δίσκου είναι φτιαγμένο από εσάς, από ό,τι καταλαβαίνω είσαστε επίσης tattoo artists, και έχετε κάποιες ξεκάθαρες επιρροές από metal και μη-metal συγκροτήματα. Είναι οι UZALA το μέσο για να εκφράσετε όλες, ή κάποιες, από τις καλλιτεχνικές και ιδεολογικές σας ανησυχίες;

CR - H Darcy είναι η μόνη tattoo artist στο συγκρότημα, αλλά αυτό είναι αρκετό εάν έχεις δεί τι απίστευτη τέχνη δημιουργεί. Εκείνη και εγώ λειτουργούμε το Chalice Tattoο studio, οπότε πιστεύω πως για αυτό δημιουργείται αυτό το μπέρδεμα, αλλά εγώ δεν κάνω tattoo. Και να ευχαριστείς όποιον γλοιώδη θεό λατρεύεις που δεν κάνω. Ο κόσμος θα ήταν ένα πιο άσχημο μέρος. Η Darcy επίσης έκανε τα εξώφυλλό και εγώ την σελίδα με τους στίχους και όλα τα άλλα χειρόγραφα. Οι UZALA είναι απλά μια ακόμα όψη της εκφραστικότητας μας, αν και μας είναι πολύ αγαπητή και ελπίζουμε να επεκτείνουμε τα σύνορα μας στο τι σημαίνει UZALA σε ηχογραφημένη και σε οπτική μορφή. Δεν έχουμε πολιτικούς σκοπούς ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, οπότε για την ώρα το να δημιουργούμε μουσική και τέχνη για τους UZALA είναι αρκετό.

Az - Συλλέγει κάποιο μέλος του συγκροτήματος δίσκους; Κρίνοντας από την απόφαση σας να επιτρέψετε στους ακροατές να κατεβάσουν το δίσκο σας από το bandcamp, μαντεύω πως είσαστε γνώριμοι με την ιδέα της δωρεάν διανομής. Παρόλα αυτά έχετε κυκλοφορήσει LP και CD, και έχετε κάνει σπουδαία δουλειά με το artwork. Έχουν τα ψηφιακά format αλλάξει τη σημασία και το νόημα του να έχεις αποκτήσει έναν δίσκο;

CR - Όλοι μας συλλέγουμε δίσκους, αν και νομίζω πως κανείς μας δεν έχει κάποια ‘τρελή’ συλλογή. Απλά παίρνουμε ό,τι μπορούμε, όποτε μπορούμε. Αν και έχω κάποια κομμάτια που σκοτώνουν, τα οποία αμφιβάλω αν θα τα αποχωριστώ ποτέ. Για να είμαι ειλικρινής, χέστηκα για τα downloads, αλλά καταλαβαίνω πως για αρκετό κόσμο αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αγοράζουν ή αποκτούν μουσική , οπότε είμαστε χαρούμενοι να τους ευχαριστούμε. Νιώθω πως η μουσική θα πρέπει να απολαμβάνετε σε ένα καλό στερεοφωνικό, με μία βελόνα θαμμένη σε ένα αυλάκι, αλλά είμαι από μία γενιά που αυτό είναι φυσιολογικό, τα cd δεν ήρθαν στο προσκήνιο μέχρι που έφθασα στην ηλικία της αμφισβήτησης. Για εμένα είναι σημαντικό να έχεις έναν εμφανισιακά υπέροχο δίσκο σε απτή μορφή και να υπάρχει μία αλληλεπίδραση μεταξύ εσένα και του μέσου. Αγαπάω να βάζω ένα ποτό και να κάθομαι σε έναν δερμάτινο καναπέ, και να διαβάζω τους στίχους και όλα τα υπόλοιπα. Είναι μια εμπειρία που σε κάνει να βυθίζεσαι. Αν το κάνεις αυτό με ένα ζευγάρι ‘ψείρες’ και με ένα μέσο μικρότερο από ένα πακέτο τσιγάρα σε μέγεθος, ας είναι... η μουσική είναι ο λόγος που είμαι σε συγκρότημα έτσι κι αλλιώς. Enjoy!


Az - Υπάρχουν σχέδια για μία εκτενέστερη περιοδεία στην Αμερική, ή ίσως και να επισκεφθείτε την Ευρώπη;

CR - Ανέφερα σύντομα παραπάνω πως τα μαζεύουμε για την Western Lands Tour μας, διάρκειας τριών εβδομάδων στις Η.Π.Α.. Boise, Seattle, Portland, Salem, Arcata, San Francisco, Oakland, San Jose, Santa Cruz, Los Angeles, San Diego, Phoenix, Las Cruces, Austin, Fort Worth, Texarkana, Dallas, Oklahoma City, Denver, and Salt Lake City. Συζητάμε για να κάνουμε μία περιοδεία στην ανατολική ακτή, ή και ίσως στα νότια των Η.Π.Α. μάζί με ένα άλλο συγκρότημα αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο, οπότε δεν θα πω πολλά. Θα μας άρεσε να παίζαμε στην Ευρώπη, βεβαίως, αλλά θα χρειαζόταν προσεκτική σχεδίαση και το να κάνουμε την περιοδεία με ένα άλλο συγκρότημα θα ήταν πραγματικά σοφό πιστεύω. Μιλάω με αρκετά συγκροτήματα και προσπαθούμε να κάνουμε κάτι γαμάτο να γίνει. Ο καιρός θα δείξει.

Az - Εχετε κάνει ξεκάθαρο στις συνεντεύξεις σας πως δεν θέλετε να σας χαρακτηρίζει το γεγονός ότι έχετε γυναίκα στα φωνητικά και στην κιθάρα, παρ’όλα αυτά, υπάρχει μια άνθιση στα συγκροτήματα που περιλαμβάνουν στις τάξεις τους και άντρες και γυναίκες. Κατα την γνώμη σας, γιατί στο metal, μια παραδοσιακά ‘αντρική’ υπόθεση, όλο και περισσότερες γυναίκες αρχίζουν και αναλαμβάνουν όλο και πιο ενεργό ρόλο;

CR – Δεν είμαι σίγουρος αν η σκηνή έχει γίνει πιο δεκτική ή αν οι γυναίκες είναι πιο ενεργές στην μουσική πλέον, όπως και να έχει, είμαι μέσα. Βλέπω περισσότερες γυναίκες να πηγαίνουν σε συναυλίες αυτό το καιρό επίσης, και αυτά τα πράγματα πηγαίνουν μαζί.

Ακολουθεί η συνέντευξη στα Αγγλικά.

Kadavar - s/t (2012)

Οι Kadavar είναι ένα φρέσκο συγκρότημα από την Γερμανία, ένα trio που κινείται στα όρια του, ξανά κλασσικού, αναβιωμένου 70's rock, άντε ας βάλω και την ταμπέλα occult εδώ για να ξέρουμε για τί μιλάμε. Οταν, για να περιγράψεις τον ήχο τους, αρχίζεις να αραδιάζεις  συγκροτήματα του πρόσφατου παρελθόντος (Graveyard, Witchraft, Brutus) τότε εγώ ξεκουράζω το τριχωτό πηγούνι μου ανάμεσα στον δείκτη και τον αντίχειρα μου και σκέφτομαι. Αποτελέι αυτό κάποιου είδους νίκη για την σκηνή; ή οι Pentagram, οι Blue Cheer και οι Sabbath έγιναν τόσο αυτονόητοι; (όπως πχ: προφανώς στο NWOBHM ακούς Maiden.) Και στην τελική, πόση σημασία έχει; Το ντεμπούτο των Kadavar περιλαμβάνει άρτια παιγμένο rock, με υψηλές δόσεις ρομαντισμού και λυρισμού στις μελωδίες, χορταστικά fuzz και κάποια space  περάσματα. Ενας υπέροχος δίσκος ο οποίος θα μου κρατήσει καλή παρέα για αρκετά 33λεπτά ακόμα, και αν έχω (έχουμε) κάτι ανάγκη είναι να περνάω (περνάμε) καλά με όμορφες μουσικές και καλή παρέα. Καλοί οι Idles, καλοί και οι Windhand, αλλά όχι για όλες τις ώρες. Άντε γιατί πολλές πίκρες φάγαμε τώρα τελευταία.
Και για το τέλος να πως οι Kadavar έρχονται ως support των La Otracina στις 22 μαϊου στο σιξ ντογκς με πολύ φθηνό εισητήριο.


Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

R.I.P. MCA


Άργησα να το καταλάβω 3 μέρες, αλλά RIP Adam.

Όπως έχω αναφέρει, ποτέ δεν ενθουσιάστηκα με hip - hop. Ωστόσο οι Beastie Boys είχαν κάτι το  οποίο καταλάβαινα, γούσταρα και με το οποίο πωρωνόμουν. Από τα tongue-in-cheek σκηνικά του Licenced to Ill και το ανατρεπτικό για το είδος του Paul's Boutique, μέχρι το εκπληκτικό και μοναδικό Check Your Head στο οποίο τονίστηκε και εγκαθιδρύθηκε η παράδοσή τους να παίζουν με όργανα και όχι μόνο να κάνουν φωνητικά υπό ήχους DJ, δεν σταμάτησαν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και να βγάζουν κομμάτια με αρχίδια και που θεωρούνταν μεγάλα τόσο από χιπχοπάδες όσο και από ένα πολύ πιο ευρύ κοινό.

Όσο για τον Adam Yauch συγκεκριμένα, η αλήθεια είναι οτι ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί τους σε μεγάλη κλίμακα και μόνο στο πολύ περίπου ήξερα τις πάρα πολλές και ποικίλες δραστηριότητές του καθενός. Παρ' όλα αυτά εύκολα βλέπει κανείς πόσο πολυάσχολος ήταν αν ρίξει μια ματιά σε οποιοδήποτε κείμενο που γράφει για αυτόν - και σίγουρα αυτό ξεχώριζε τους Beastie Boys από πολλά άλλα συγκροτήματα του είδους. Όλοι τους πολυδιάστατοι, ανοιχτόμυαλοι και με ευρεία κοινωνική αντίληψη.

Δυστυχώς δεν τους ήξερα για να έχω δει έστω το μισό σετ που έπαιξαν στο επεισοδιακό Ejekt πριν κάποια χρόνια. Μπορώ τουλάχιστον να απολαύσω αυτό που μένει - και αυτό είναι παραπάνω από αρκετό.

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Amenra News

Οι θεοί Βέλγοι Amenra, επιτέλους ανακοίνωσαν ότι ξεκινάνε τις ηχογραφήσεις για τον διάδοχο του προ τετραετίας καταπληκτικού "Mass IIII". O τίτλος του νέου άλμπουμ όπως ήδη ήταν από καιρό τώρα γνωστό, θα είναι "Mass V" και θα κυκλοφορήσει από τη Neurot στην οποία υπέγραψαν πέρσι. Στην παραγωγή βρίσκεται ο "πολύς" Billy Anderson (Eyehategod, Neurosis, Om, Swans και μεταξύ πολλών άλλων και το περσινό "Super Van Vacation" των δικών μας 1000mods).
Ο τραγουδιστής Colin Van Eeckhout δηλώνει ότι ο νέος δίσκος τους θα είναι ότι πιο βαρύ και αργό έχουν κάνει μέχρι τώρα, και αυτό από μόνο του αρκεί για να γίνει ο πιο πολυαναμενόμενος δίσκος της χρονιάς.
Η ημερομηνία κυκλοφορίας ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί, αλλά πραγματικά ελπίζω να μην καθυστερήσει (κατά φθινόπωρο το κόβω).
Για όσους δεν ξέρουν στις 22 Σεπτέμβρη θα παίξουν ζωντανά στην Αθήνα (περισσότερες λεπτομέρειες δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα).

Πάρτε και ένα τιζεράκι από την περιοδεία τους στη Ρωσία. Το κομμάτι που ακούγεται είτε είναι διασκευή του "Locust Star" των Neurosis, είτε καινούριο κομμάτι, αλλά είναι πολύ μικρό το δείγμα για να ξέρουμε σίγουρα. Παρ' όλα αυτά, γαμεί.




AMENRA RUSSIA/UKRAINE TOUR 2012 PROMO from jeroen mylle on Vimeo.

Συναυλίες Μαιου

Μπήκε Μάιος. Τι σημαίνει αυτό; Ζέστες, ήλιος, οι γυναίκες ξεκινάνε τα σορτσάκια (ή τα μινάκια γι' αυτούς που ξέρουν από φέτα), οι άντρες πετάμε τα μούσκουλα όξω, οι στοουνεράδες πετάμε τα τατού, οι θρασάδες ιδρώνουν περισσότερο γιατί οι μπούκλες λειτουργούν σαν θερμοκήπια, οι χίπστερς βάζουν τα wayfarer, ιδρωτίλα, μασχαλίλα, ποδαρίλα και γενικά "-ίλα", καφές σημαίνει μόνο φραπές, ποτό σημαίνει μόνο μπύρα και... ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ SLEEP ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


1 Μαΐου, Τρίτη
Dirty Granny Tales @ Θέατρο Δίπυλον (15€)

3 Μαΐου, Πέμπτη
Radio Moscow, 45rats @ 6 D.O.G.S.(12, 15€)
Scott Kelly @ Roi Mat Club (10, 15€)

5 Μαΐου , Σάββατο
Truckfighters, Yellow Devil Sauce, Bombing the Avenue @ 6 D.O.G.S (15€)
The Fuzztones, The Mongrelettes @ Gagarin 205 (22€)


Μαΐου , Κυριακή
Esmerine @ Gagarin 205 (19, 22€) Όχι οι Godspeed You! Black Emperor

11 Μαΐου, Παρασκευή
Death in Vegas , In Trance 95 @ Fuzz Club (25/28€)

12 Μαΐου, Σάββατο
Bigus Dickus ( tribute to Judas Priest) @ Rockwood ( 4€) Περήφανος χορηγός, Taste Cornucopia
Asphyx  @ An Club (20€)
Plisskën Festival @ Ελληνικός Κόσμος (30€)

13 Μαΐου, Κυριακή
Inquisition @ 7Sins (18€, 20€) Περήφανος χορηγός, Taste Cornucopia
Nils Frahm, Hior Chronik @ Six D.O.G.S. (10€)

17 Μαΐου, Πέμπτη
Ozric Tentacles , Zen Garden @ Κύτταρο (25€)
A Hawk and a Hacksaw @ Six D.O.G.S. (15€)

18 Μαΐου, Παρασκευή
Acid Death, Karma Violens, Mortal Torment, Grassroll @ Αρχιτεκτονική (10€)

19  Μαΐου, Σάββατο
Moon Duo, A Victim Of Society, Lunar Miasma @ 6 D.O.G.S. (12€, 15€)

20 Μαΐου, Κυριακή
Sleep @ Gagarin 205 (25, 30€)

22 Μαΐου, Τρίτη
La Otracina, Kadavar @ 6 D.O.G.S. (12€)

24 Μαΐου, Πέμπτη
Kool Keith (Dr. Octagon) & Kutamsta Kurt @ Bios (10€)

26 Μαΐου, Σάββατο
Εpica, Seduce The Heaven, Skeptical Minds @ Gagarin 205 (25€)

1 Ιουνίου,  Παρασκευή
Kraak & Smaak (DJ set) @ Θέατρο Δίπυλον (ΤΒΑ)

3 Ιουνίου,  Κυριακή
Jex Thoth, Acherontas, Devathorn @ Κύτταρο (20€, 25€) Περήφανος χορηγός, Taste Cornucopia
 

What the fuck happened?


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...