Who the Hell is Mike Portnoy?

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν τώρα τελευταία.Σαν να μην έφταναν τα όσα παρέθεσε ο batman στο ακριβώς προηγούμενο ποστ, την ίδια μέρα έπεσε στα χέρια μου το Αγγλικό Metal Hammer, τεύχος Ιουλίου 2010, και κατά την ανάγνωση του (στην τουαλέτα που είναι το βέλτιστο και το πιο συνήθες για περιοδικό τύπο) το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο πιο περίεργο κείμενο.

Για να πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή, το συγκεκριμενο τέυχος φιλοξενούσε μια εκτενή συνέντευξη των Avenged Sevenfold, A7X όπως χαιδευτικά τους ονόμασε ο δημοσιογράφος (κάπου εκεί έπρεπε να είχα ήδη αναρωτηθεί τη μαλακίες διαβάζω, αλλά όχι! ήθελα κι΄άλλο ο βλαξ) οι οποίοι πρόσφατα έχασαν τον φίλο τους. και ντράμμερ του συγκροτήματος,James Sullivan απο την νόσο των rockstars. Οι τύποι λοιπόν αποφάσισαν να κυκλοφορίσουν κανονικά τον δίσκο που είχαν ήδη στα σκαριά, με την προσθήκη του Mike Portnoy για να ηχογραφήσει τα τύμπανα, όπως ακριβώς όμως τα είχε συνθέσει ο Sullivan. Ως εδώ καλά και τυπικά, ότι ακριβώς δηλαδή θα έκανε ή έχει ήδη κάνει το 99% των συγκροτημάτων, που έχουν βρεθεί σε αυτη την δύσκολη στιγμή.

Στην τελευταία σελίδα της συνέντευξης υπήρχε ένα μικρό έξτρα κείμενο, με τίτλο Who the hell is Mike Portnoy?, το όποιο είχε σαν σκοπό να ενημερώσει για τα έργα και ημέρες του ντράμμερ.Συμφωνώ οτι μπορεί κάποιος να μην τον γνωρίζει, ή να τον έχει ακουστά αλλά να μην ξέρει τι ακριβώς έχει κάνει, αλλά όταν το κείμενο έχει ύφος, σαν να σου λέει: μην ανησυχείς, η θεόσταλτη μπαντάρα είναι σε καλά χέρια, και ότι πιάνουν τα χέρια του Mike, τότε είναι που βγαίνεις τρέχοντας απο την τουαλέτα για να βεβαιωθείς οτι ο αρμαγγεδών δεν έχει έρθει και οτι ο ήλιος είναι ακόμα πάνω απο τα κεφάλια μας.

Στο σημείο αυτο να προσθέσω δυο έξτρα πληροφορίες.Δεν είμαι φαν εν γένη του Τεχνοκρατικού Metal, οπότε αν και έχω μια γενική άποψη για την δισκογραφία των Dream Theater, μπορώ να πω ότι η σχέση μου μαζί τους είναι love to hate.Παρ΄όλα αυτά, δεν μηδενίζω το επίπεδο κανενός.Ο Portnoy ξέρει ντράμς και εκεί τελειώνει το θέμα.Επίσης , για όποιον δεν έχει τύχει να ξεφυλλίσει το βρετανικό Hammer, να πώ απλά οτι πρόκειται για τον παράδεισο του false, και πως η μαλακία πέφτει σύννεφο.Ροζ αγγελίες, στήλες που δίνουν συμβουλές σε μοναχικές καρδιές, συνεντεύξεις απο όποιον βάζει παραμόρφωση στην κιθάρα, και απο όλα έχει ο μπαχτσές, το αφεντικό τρελάθηκε.Σαν να διαβάζεις το Ciao ή το Λοιπόν αλλά με denim and leather.Σαν να βλέπω το μέλλον μπροστά στα μάτια μου: Τεύχος Ιανουαρίου 2011, επετειακή δεκασέλιδη συνέντευξη James Blunt και Lemmy: Motorwhat?