"Taste Cornucopia Wants You" Project Part Two: The Crystal Ball Diaries

Δεύτερο μέρος του αφιερώματος, αυτή τη φορά με την Crystal Ball να μας περιγράφει το δικό της βίωμα. Το blog την ευχαριστεί για το χρόνο της και για την απόφασή της να μοιραστεί τα παρακάτω μαζί μας και παράλληλα ενθαρρύνει όσους μας διαβάζουν να συμμετέχουν ενεργά. Περισσότερα την επόμενη εβδομάδα.Για πάμε...

Μια από τις προηγούμενες ημέρες μου λέει ο Batman, γράψε μια δύο παραγράφους για τους δίσκους/βινύλια/κασέτες που βρήκες στο σπίτι των γονιών σου όταν ήσουν μικρή.

Χα!

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο 11χρονος εαυτός μου με σορτσάκια και σημάδια στα πόδια από τα χτυπήματα, να χαζεύει το εξώφυλλο της καινούριας κασέτας του μπαμπά, γελώντας με τα φουντωτά μαλλιά του τραγουδιστή.

Εκείνη την στιγμή αποφάσισα να ακούσω αυτόν τον κύριο με τα φουντωτά μαλλιά, έβαλα την κασέτα στο κασετόφωνο της κουζίνας το οποίο δέσποζε πάνω στο λευκό μάρμαρο, σε μια γωνία, μαύρο με ασημένιες λεπτομέρειες και.... play!

Δεν ήταν η μουσική που μου άρεσε ιδιαίτερα, δεν ήταν ο στίχος που σε εκείνη την ηλικία ακόμα δεν καταλάβαινα τι σημαίνει "είσαι σπίρτο που ανάβει φωτιά" αλλά υπήρχε κάτι ζεστό και όμορφο στην ατμόσφαιρα, κάτι πολύ οικείο.

Έκτοτε αυτήν την κασέτα την άκουσα πολλές φορές συνήθως παρουσία των γονιών μου όπου διαπίστωνα κάθε φορά ότι δημιουργούσε την ίδια ατμόσφαιρα, χαράς, ευδιαθεσίας και  ότι όλα είναι κατά κάποιο τρόπο σωστά τοποθετημένα στο σύμπαν.
Φυσικά δεν θα ξεχάσω ποτέ  τα σιγομουρμουριτά των γονιών μου και τα βλέμματα όλο νόημα.

Από το κασετόφωνο της κουζίνας έκαναν παρέλαση πολλές και ποικίλες μουσικές, από Μπιθικώτση, Τσιτσάνη, Χιώτη, Μαρινέλλα, Αλεξίου, Βιτάλη και φυσικά όλο το Νέο Κύμα, ακόμα και κασέτες
 δεκαετιών 60-70, μέχρι και Vivaldi, Βeethoven....η λίστα είναι μεγάλη.

 Το κασετόφωνο της κουζίνας δεν υπάρχει πλέον έχει αντικατασταθεί με cd player η ανάμνηση όμως της πρώτης κασέτας που έπεσε στα χέρια μου ήταν το 1987 με το σουξέ της εποχής  "Με το στόμα γεμάτο φιλιά" , στίχοι του Λευτέρη  Παπαδόπουλου, μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και την φωνή του Λεωνίδα Βελή με φωνητικά της Νάντιας Καραγιάννη.

Η μουσική μνήμη μπορεί να ανασύρει από το παρελθόν τους πιο περίεργους και αντισυμβατικούς ήχους που ούτε θα φανταζόμασταν ότι υπάρχουν εκεί!