Red Hot Chili Peppers Live OAKA Tρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Οι Peppers είναι ένα από τα συγκροτήματα που έχω μεγαλώσει με τη μουσική τους. Τη δεκαετία του '90 δε μπορούσες να τους αποφύγεις, είτε βλέποντας Mtv ή Mcm, είτε ανοίγοντας το ραδιόφωνο. Αποκορύφωση το Californication που τους εκτίναξε στα ύψη, δημιουργώντας ίσως ένα από τα τελευταία όμορφα, έντεχνα (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) μα και δημοφιλή σε βαθμό κακουργήματος καρακλάσικ άλμπουμ που έχουμε βιώσει. Ακόμα θυμάμαι παιδιά να ερωτεύονται με το Road Trippin' και λυκειακές, μέχρι τότε hardcore (και πλέον γνωστές στο Underground heavy rock) μπάντες να διαπρέπουν παίζοντας το Around The World σε προαύλια.

Κουβαλώντας λοιπόν την κατάρα του Έλληνα οπαδού που δε βλέπει σχεδόν ποτέ ζωντανά συγκροτήματα στο ζενίθ τους, εν έτει 2012 και ημέρα Τρίτη, ξεκινησαμε για το OAKA. Το support είχε ύφος ηλεκτρονικής μουσικής και μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε. Λίγο μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης έκαναν την εμφάνισή τους και οι RHCP...

...οι οποίου αποδείχθεισαν κατώτεροι των προσδοκιών μας. Ο Antony τραγουδούσε εντελώς κακόκεφα, χωρίς καθόλου πάθος, χωρίς εκείνη την τσαχπιωιά για την οποία τον πάμε. Ο Chad Smith χωρίς αμφιβολία είναι μεγάλος drummer, αφού έχει παίξει μαζί με τον Glen Hughes δεν τίθεται αμφιβολία επ' αυτού. Στα πρώτα τραγούδια όμως το έχανε. Προφανώς τους τσακώσαμε στα πράσσα, απροβάριστους. Ο Josh Klinghoffer αποδείχτηκε άψογος και πιο ορεξάτος απ' όλους, αφού το σπασμένο πόδι δε τον εμπόδισε από το να παίξει ωραία και να μη σταματήσει το κοπάνημα. Ο Flea στάθηκε στο ύψος του και έδινε το ρυθμό με τις αγαπημένες funky μπασογραμμές του αλλά και δεν παρέλειψε να κάνει τα δικά του, μαϊμουδίστικα ακροβατικά. Το χειρότερο όμως ήταν ότι αποδείχτηκε και καλός frontman, αφού ο Antony ΔΕ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της συναυλίας. Δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό, δεν ξέρω αν σε όλη τους την καριέρα ο Antony απλά τραγουδάει και δεν επικοινωνεί ή αν αυτό ήταν εξαίρεση για την επί ελληνικού εδάφους εμφάνισή τους, ξέρω όμως οτι το να μη φροντάρει ο τραγουδιστής, επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις τύπου Marky Ramone...

Και τι μας λες ρε φίλε, θα μου πεις. Κάθεσαι και κρίνεις τη μπάντα κατά μέλος ξεχωριστά; Ναι, διότι έτσι το βίωσα. Μια μπάντα (ωφείλει να) είναι παρέα, συμμορία, ομάδα και οι Chili Peppers την Τρίτη δεν ήταν. Και κάτι ακόμα. Ας τους συγκρίνει οποιοσδήποτε με άλλα ονόματα του ίδιου βεληνεκούς. Οι Aerosmith μας τίναξαν τα μυαλά στον αέρα, οι AC/DC μας γάμησαν την ύπαρξη, ο Santana μας μάγεψε. Θα μου πεις, οποιαδήποτε μπάντα μπορεί να έχει μια κακή νύχτα επί σκηνής. Δεκτόν. Τους προαναφερθέντες του έχω δει μόνο μία φορά. έχω δει όμως 4 φορές τους Iron Maiden, 2 τους Motorhead, 3 τους Judas Priest, 4 τους Whitesnake, 3 τους Kreator, 3 τους Sodom, 4 τους Candlemass, 2 τους Uriah Heep και 6 τους Scorpions. Όλοι τους ρίχνουν από κάμποσα, διόλου ευκαταφρόνητα χρόνια και όλοι ήταν κάμποσες, διόλου ευκαταφρόνητες φορές καλύτεροί τους. Φταίει που είμαι μεταλλάς; Δε νομίζω. Φταίει που γουστάρω πολύ τους Peppers για να τους κάνω η χάρη να κάνω τα στραβά μάτια.

Για να είμαστε δίκαιοι δεν ήταν ένα απαράδεκτο event. Καλά περάσαμε. Αλλά αν είσαι οπαδός έχεις μεγάλες απαιτήσεις. Και κάτι τέτοιο για να χαρακτηριστεί ως καλό, μόνο κάτω από την ταμπέλα "event" το καταφέρνει και σίγουρα όχι ως συναυλία. Και το εισητήριο ήταν πανάκριβο. Εγώ πέρασα ένα καλό βράδυ, αλλά εμείς είχαμε μπει τσάμπα. Ο νοών νοείτω.
Περιμένω σύντομα και την άποψη του Amberclock!