Amebix - Sonic Mass (2011)

Αυτό κι αν είναι έκπληξη! Οι Amebix, μια από τις μπάντες που θεωρείται ότι όρισαν το crust, επέστρεψαν με full length άλμπουμ 24 (!!!) ολόκληρα χρονιά μετά το "Monolith". Προηγήθηκε ένα αριστουργηματικό single με την υπερκομματάρα Knights Of The Black Sun, ανεβάζοντας τις προσδοκίες στον θεό και έκανε την προσμονή να μοιάζει με μαρτύριο μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος.
Επειδή όμως 24 χρόνια είναι πολλά και ένα κομμάτι δεν λέει και πολλά πράγματα όσο καλό και να 'ναι, το ερώτημα που προέκυπτε εύλογα είναι, "τι έχουν να μας πουν οι Amebix εν έτει 2011";

Ο Baron (φωνητικά, μπάσο) λοιπόν, με τον Stig Maximus (κιθάρα) και τον νεοαφιχθέντα Roy Mayorga (ex-Soulfly) στα ντραμς, φαίνεται να κρατάνε τις punk καταβολές τους πρόσθετοντας όμως πολλά industrial metal στοιχεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το "Sonic Mass" να θυμίζει καταπληκτικά ένα έτερο κορυφαίο (και πολυ αγαπημένο για τον γράφοντα) συγκρότημα της post-punk/industrial metal σκηνής, τους Killing Joke.
Πραγματικά, σχεδόν κάθε νότα του "Sonic Mass" φέρνει καρφί σε Killing Joke, κυρίως από την industrial metal περίοδο τους (1990-2010) και ο Baron θυμίζει περισσότερο από ποτέ και από οποιονδήποτε άλλο τον Jaz Coleman (τραγουδιστή των Killing Joke).
Αυτό βέβαια, δεν λειτουργεί αρνητικά για τους Amebix, αφού ο δίσκος είναι εξαιρετικός με τον δικό του τρόπο και δεν αποτελεί απλά μια καλή κόπια των Killing Joke.
Ο δίσκος έχει εξαιρετική παραγωγή, με το νευρωτικό μπάχαλο των 2 προηγούμενων άλμπουμ να περιορίζεται και να στοχεύει πάνω απ' όλα στη διασκέδαση.
Όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα, με κορυφαία τα The Messenger με τους συνεχείς κανονιοβολισμούς, το μπασοδηγούμενο "Visitation", το εξαιρετικό διπλό ομότιτλο κομμάτι με το πρώτο να είναι πιο υπνωτιστικό ενώ το δεύτερο πιο επιθετικό αλλά να συνδέονται τόσο τέλεια και φυσικά το προαναφερθέν έπος, "Knights of the Black Sun".
Μοναδική αδύναμη στιγμή θεωρώ το κομμάτι "The One", το οποίο απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Θα μπορούσε να έλειπε είναι η αλήθεια.
Τέλος ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Roy Mayorga αφού στις περισσότερες περιπτώσεις το tribal drumming του κλέβει την παράσταση.

Εν έτει 2011, λοιπόν, οι Amebix, μας τα λένε ωραία. Μπορεί να λείπει η αγνή crustopunk-ίλα, αλλά ούτως ή άλλως δεν χρειάζονταν να πιπιλάνε παλιές 25ετίας δόξες. Οπότε, εκμοντερνίζονται, περνάνε καλά και περνάμε κι εμείς μαζί τους. Εξάλλου, αυτό δεν είναι το ζητούμενο;

http://www.amebix.net/
Metal Archives