Αν και γενικά δεν το κατέχω το hardcore, αν επέλεγα έναν αγαπημένο hardcore δίσκο από τη φετινή χρονιά, θα επέλεγα το Venerable. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τις Breach καταβολές τους, αλλά με πολλά πράγματα, όπως η παραγωγή, το στοιβαρό παίξιμο, οι κολλητικές συνθέσεις, οι συνεχείς εναλλαγές του ρυθμού και οι μπαρουτοκαπνισμένες ριφάρες.Οι KEN (Kill Everyone Now) mode, σχηματίστηκαν το 1999 από τα αδέρφια Jesse (κιθάρα, φωνητικά) και Shane Matthewson (ντραμς) και μετά από πολλές αλλαγές προσώπων στο μπάσο και 3 πολύ καλά άλμπουμ, φτάνουμε στο 2010, οπότε και ο θεούλης Kurt Ballou (Converge), είπε να βάλει το χέρι του στην παραγωγή.
Ο δίσκος απέκτησε αμεσότητα χωρίς όμως να είναι απαραίτητα πιασάρικος και όλα γίνονται όπως θα έπρεπε.
Έτσι έχουμε: Συνεχείς εναλλαγές φωνητικών (ψίθυροι-ουρλιαχτά-τσιρίδες), πολύπλοκες αλλά απόλυτα συμπαγές συνθέσεις, up-tempo ξεσπάσματα, πλήρως αποκρυσταλλωμένη παραγωγή, δύο 8λεπτους ύμνους (The Irate Jumbuck, Never Was), ένα οργανικό οργασμό ("Flight Of The Echo Hawk") και πολύ, αλλά ΠΟΛΥ νεύρο.
Από την έναρξη του "Book Of Muscle", μέχρι και το φινάλε του "Mako Shark", ο δίσκος πιάνει τον ακροατή από τα μούτρα και δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα.
Φυσικά, δεν λέω ότι για την αρτιότητα του άλμπουμ ευθύνεται μόνο ο Ballou. Η παραγωγή του Ballou σε συνδυασμό με την συνθετική ικανότητα των αδερφών Matthewson, είναι που κάνει αυτόν τον δίσκο αξιοθαύμαστο.
Το Venerable δεν είναι ένας εύκολος δίσκος. Είναι ζόρικο πράμα. Απλά δεν είναι τόσο ζόρικος όσο οι προηγούμενοι των KEN mode. Το σίγουρο είναι ότι αυτός ο δίσκος, μαζί με το Pain Is A Warning των Today Is The Day (και αυτό σε παραγωγή Ballou), έκανε κάποιον που δεν ακούει γενικά τέτοιες μουσικές, όχι μόνο να ακούσει αλλά και να χτυπηθεί μέχρι τελικής πτώσεως.
http://kenmode.bandcamp.com/
http://www.ken-mode.com/
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου