RWAKE - Rest (2011)

Δώστε βάση εδώ γιατί μάλλον (για μένα σίγουρα) μιλάμε για τον κορυφαίο δίσκο της χρονιάς.
Οι RWAKE επιστρέφουν 4 χρόνια μετά το αριστουργηματικό "Voices of Omens", με έναν άκρως προοδευτικό (με την κυριολεκτική έννοια) δίσκο γεμάτο από συναρπαστικές ιδέες, λαβυρινθώδεις συνθέσεις και πολλές μεγαλειώδεις στιγμές. Ήδη από το 2005 με το επίσης φανταστικό "If You Walk Before You Crawl, You Crawl Before You Die", είχαν δείξει για τι είναι ικανοί, καθώς επίσης τότε ήταν που έδειξαν ότι πλέον είχαν αφομοιώσει πλήρως τις επιρροές τους και έφτιαξαν τον ήχο τους, ο οποίος πλέον είναι 100% RWAKE.

Αυτό που κάνει τους RWAKE ξεχωριστούς είναι, ο μοναδικός τρόπος που συνδυάζουν το πρωτόλειο sludge των Eyehategod με την εγκεφαλική προσέγγιση των Neurosis και το βαρύ και πολύπλοκο doom των YOB με το επιθετικό, τεχνικό progressive των πρώιμων Mastodon. Τα δυνατά τους σημεία είναι τα εκπληκτικά κιθαριστικά leads που εναλλάσονται με περίτεχνο τρόπο και πολλές φόρες μπαίνουν σφήνα στο ρυθμό, το νευρωτικό drumming και, φυσικά, τα διπλά φωνητικά μεταξύ του C.T. και της B. που αλληλοσυμπληρώνονται άριστα.

Με το "Rest", εξελίσσονται και τη μουσική τους την πάνε ένα βήμα παραπέρα από εκεί που την άφησαν στο "Voices of Omens". Οι συνθέσεις είναι πιο απλωμένες, ελαφρώς πιο πολύπλοκες αλλά εξίσου επιθετικές. Δεν είναι καθόλου εύκολος δίσκος κι αυτός, όπως δεν ήταν και οι προηγούμενοι. Οι επικές πινελιές όμως που υπάρχουν διάσπαρτες, τον κάνουν εύκολα προσβάσιμο. Ουσιαστικά, υπάρχουν 4 συνθέσεις (συν 2 εισαγωγικά κομμάτια του 1 λεπτού), που η μία είναι καλύτερη από την άλλη. Τα leads είναι τόσο καίρια και μεθοδευμένα που προκαλούν ανατριχίλες και τα riffs κολλάνε στο μυαλό και μοιάζουν μνημειώδη. Τα φωνητικά είναι ξεχωριστή περίπτωση αφού η δουλειά που έχει γίνει ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Από τη μία ο C.T. ουρλιάζει σαν να κάνει επικλήσεις σε ένα ανώτερο ον, ενώ η B. έρχεται να δώσει μια άλλη διάσταση με τα black ουρλιαχτά της.

Θα μπορούσα πολύ εύκολα να κάνω μια ψυχρή track-by-track ανάλυση αλλά επειδή κάποια πράγματα δεν μπορούν να περιγραφούν με απλές λέξεις, καλύτερα ας περιοριστώ στο ότι, αυτά που θα ακούσετε στο Rest δεν τα ακούτε κάθε μέρα. Τελείως επιγραμματικά, ακούστε τι γίνεται στο It Was Beautiful, But Now It's Sour, πριν κλείσουν καν δύο λεπτά, ή το 16λεπτο "The Culling" που σε μεγαλοπρέπεια συγκρίνεται μόνο με κάνα "Call of Ktulu", ή ακόμα περισσότερο ακούστε το 2ο μισό του -πέρα από κάθε λογική, ανεπανάληπτου- "Was Only A Dream" που κλείνει το δίσκο.

Όσοι ξενέρωσαν με τη βατή στροφή των Mastodon, αυτό είναι το τέλειο υποκατάστατο. Αλλά ακόμα και όσοι γούσταραν, με το "Rest" θα γουστάρουν περισσότερο. Πιστέψτε με, αυτός ο δίσκος είναι μια εμπειρία. Είναι σκεπτόμενη, εγκεφαλική, επιθετική μουσική για ακροατές που θέλουν να βιώσουν κάτι το διαφορετικό. Είναι το γαμημένο ΕΠΟΣ της χρονιάς.

Metal Archives
http://rwake.bandcamp.com/ (ακούτε όλο το δίσκο εδώ)