Corrupted - Garten Der Unbewusstheit (2011)

Όσοι έχουν παρακολουθήσει έστω και λίγο την πορεία των Γιαπωνέζων, θα ξέρουν, ότι αυτός ο δίσκος έσκασε από το πουθενά και αποτελεί για τους φαν του είδους, ίσως την έκπληξη της χρονιάς. Για αυτούς που δεν έχουν ψαχτεί ιδιαίτερα με τους Corrupted, να αναφέρω επιγραμματικά, ότι μετά το 2005 που κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος τους (El Mundo Frio), η μπάντα βρισκόταν στον πάγο και πάνω που άρχισαν οι φήμες πριν 1,5 χρόνο περίπου ότι υπάρχει νέο άλμπουμ στα σκαριά, ο Hevi (φωνητικά), με μια λιτή ανακοίνωση γνωστοποίησε ότι αποχωρεί από τη μπάντα. Ξένερωμα και πάλι στο σκοτάδι, να μην ξέρουμε τι μέλλει γενέσθαι.
Οπότε, λογικό είναι αυτός ο δίσκος να αποτελεί την έκπληξη της χρονιάς, αφού οι Corrupted όρισαν στην ουσία το drone doom sludge είδος στην 16χρονη πορεία τους, ξεκινώντας από το αβυσσαλέο και αποτρόπαιο Paso Inferior πίσω στο 1997 (συν κάποια ντέμο από το '95).

Τελευταία δουλειά λοιπόν των Corrupted με τον Hevi στα φωνητικά, οι οποίοι πλέον θα πορεύονται με νέο τραγουδιστή, αλλά και χωρίς τον Talbot (κιθάρα), ο οποίος αποχώρησε κι αυτός και πλέον από τα 3 ορίτζιναλ μέλη, Hevi, Talbot και Chew (ντραμς), παραμένει μόνο ο τελευταίος.

Το Garten Der Unbewusstheit (= The Garden of Unawareness), κάνει μια μικρή στροφή από εκεί που μας άφησε το -κατά γενική ομολογία, κορυφαίο τους- El Mundo Frio (το δικό μου αγαπημένο, μάλλον είναι το Se Hace Por Los Suenos Asesino). Δεν είναι τόσο ακραίο αλλά είναι εξίσου μεγαλειώδες.
Στην ουσία χωρίζεται σε 2 μέρη με ένα μικρό ιντερλούδιο να τα ενώνει, στο ενδιάμεσο.
Το Garten που ανοίγει το δίσκο, επαναφέρει τις γνώριμες μινιμαλιστικές κιθάρες, οι οποίες επαναλαμβάνονται με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Τα τύμπανα συνοδεύουν διακριτικά, ενώ όσο ανοίγει το κομμάτι αποκτούν μεγαλύτερο ρόλο.
Με υπνωτιστικό σχεδόν τρόπο, οι drone μελωδίες οδηγούν σε ένα μελωδικό ξέσπασμα, με τον Hevi να δίνει ένα ρεσιτάλ βρυχηθμών πίσω από το μικρόφωνο. Δεν είναι υπερβολικό να πω ότι μάλλον είναι τα πιο καλοδουλεμένα φωνητικά που έχει κάνει και αυτό είναι και από τα μεγάλα προτερήματα του δίσκου.
Κάπου εδώ ίσως ξενερώσουν κάποιοι, διαπιστώνοντας την σχεδόν παντελή έλλειψη sludge ξεσπασμάτων.
To κομμάτι απλώνεται όμορφα και ταξιδεύει χωρίς όμως εκπλήξεις.
Οι εκπλήξεις έρχονται στο δεύτερο μέρος.
Το Gekkou No Daichi (υπάρχει κομμάτι με ίδιο τίτλο στο Se Hace Por Los Suenos Asesino), ξεκινάει χαλαρά από εκεί που τελείωσε το πλήρως ακουστικό 4λεπτο ιντερλούδιο Against The Darkest Days. Η επαναλαμβανόμενη ακουστική μελωδία του συνεχίζει μέχρι να κάνουν την εμφάνισή τους οι μινιμαλιστικές ηλεκτρικές κιθάρες οι οποίες απλώνονται υπέροχα μέχρι το 9ο λεπτό περίπου, όπου το πράγμα ξεφεύγει και γίνεται κάτι το μαγικό.
Από εκεί και μετά αρχίζει ένα εκπληκτικής ομορφιάς ταξίδι που εξερευνά κάθε πτυχή του διαστήματος με τον πιο μαγευτικό τρόπο.
Χωρίς υπερβολή μάλλον αυτά το 20λεπτο πρέπει να είναι από τις πιο θριαμβευτικές στιγμές της φετινής χρονιάς.
Οι Corrupted αφήνουν πίσω τους το τραχύ sludge και πλέον κινούνται σε άπιαστα ατμοσφαιρικά post-metal ηχοτοπία, που όμοια τους δεν ξέρω αν έχω ξαναβιώσει.

Το Garten Der Unbewusstheit, στοχεύει κατευθείαν στην ψυχή. Δεν είναι ο καλύτερος τους δίσκος. Δεν επαναπροσδιορίζουν τον ήχο, ούτε ανακαλύπτουν τον τροχό (αυτά τα έκαναν με προηγούμενους δίσκους), αλλά δέιχνουν πως ακόμα και με τον πιο απλό και λιτό τρόπο, μπορείς να μεγαλουργήσεις και να προσφέρεις συγκινήσεις που δύσκολα επαναλαμβάνονται.