Αυτοί εδώ οι Γάλλοι, δραστηριοποιούνται στο χώρο του sludge, αισίως, από το 1994. Σχετικά άγνωστη μπάντα θα έλεγα, αφού ούτε σαν όνομα δεν τους ήξερα πριν ακούσω το φετινό τους πόνημα αλλά και με ένα ψάξιμο στο ίντερνετ, πρόσεξα ότι εκτός Γαλλίας, υπάρχουν ελάχιστες αναφορές γι' αυτούς.Αυτό είναι το πέμπτο τους άλμπουμ και μπορώ να πω ότι και μετά από μόλις μία ακρόαση, ενθουσιάστηκα και έτρεξα να ακούσω την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Οι τύποι είναι καλοί.
Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει εδώ. Ατμοσφαιρικό sludge/doom με λίγες noise αναφορές εδώ κι εκεί. Κάτι ανάμεσα σε Isis και Buried At Sea θα έλεγα.
Πιο συγκεκριμένα, ο δίσκος αποτελείται από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 66 λεπτών και μέσα ακούμε doom αργόσυρτες ριφάρες με πολύ distortion, σκοτεινά ηχοτοπία που σε πολλές περιπτώσεις βγάζουν κάτι το επικό συνεπικουρούμενα από πλήκτρα και αιθέρια backing φωνητικά, κιθαριστικά leads που σπάνε τη μαυρίλα και προσφέρουν ομορφιές και ορισμένα σημεία που πραγματικά κολλάνε στο μυαλό.
Αν δεν πιστεύετε, ακούστε την απίστευτη αρχή του Morphee Rouge, τα μινιμαλιστικά ηχοτοπία του Apogee, ή το εκπληκτικό, επιληπτικό φινάλε του Cocoon, που αποτελεί και το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου και ένα από τα κορυφαία της χρονιάς.
Ο δίσκος έχει σημεία που τα έχουμε ξανακούσει πολλάκις, έχει, όμως και σημεία που σταματάνε το χρόνο. Το σίγουρο είναι ότι είναι απολαυστικός.
Metal Archives
http://www.dirge.fr/
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου