Monarch - Omens (2012)

Οι Γάλλοι Monarch δεν είναι νέοι στην πιάτσα. Υπάρχουν από το 2002 και τούτο εδώ είναι το έκτο τους άλμπουμ. Και πέρα από αυτά, κυκλοφορούν μανιωδώς σπλιτάκια και EPs, δείχνοντας αν μη τη άλλο, ότι το γουστάρουν με το παραπάνω αυτό που κάνουν. Αν βάλουμε μέσα στην εξίσωση ότι πρόκειται για μια βασικά drone μπάντα, τότε φτάνουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι οι μπάντες που καταπιάνονται με αυτό το είδος, διακρίνονται, συνήθως, από μια σπάνια εργασιομανία που πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω (βλέπε Sunn O))), Boris, Nadja/Aidan Baker και άλλους).

Βέβαια, οι Monarch δεν είναι η κατεξοχήν drone μπάντα, τύπου Sunn O))). Ηχητικά βρίσκονται κάπου ανάμεσα στους Khanate, τους Menace Ruine και τους Corrupted, προσεγγίζοντας με μια sludge διάθεση το drone. Χαρακτηριστικό της μουσικής τους είναι τα πολύ όμορφα γυναικεία φωνητικά της Emilie Bresson, που δίνουν μια διαφορετική ηχητική διάσταση.

Το "Omens" αποτελείται από τρία κομμάτια συνολικής διάρκειας 35 λεπτών, με δύο μεγάλα στην αρχή και στο τέλος και ένα 3λεπτο ιντερλούδιο ενδιάμεσα. Το εναρκτήριο 12λεπτο "Blood Seeress" έχει στοιβαρό ρυθμό με τα ντραμς του Rob Shaffer (Dark Castle) σε σταθερά επαναλαμβανόμενο τέμπο όπως και το πελώριο, ογκώδες μπάσο, το fuzz της κιθάρας του Shiran Kaidin (Year Of No Light) κλασσικά τέρμα με ωραία αργά riffs και τις τσιρίδες της Bresson να περνάνε πάνω από το ατέλειωτο feedback, μαυρίζοντας περισσότερο την ατμόσφαιρα. Το ambient "Transylvanian Incantations" με τα στρυφνά synths μοιάζει σαν να βγήκε από soundtrack μετά-αποκαλυπτικής ταινίας και δένει ωραία με την όλη νοσηρή ατμόσφαιρα και αποτελεί τη δίοδο για το μεγαλειώδες 19λεπτο "Black Becomes The Sun". Εδώ οι κιθάρες είναι πιο μινιμαλιστικές με πανέμορφα θέματα που σε συνδυασμό με τα καθαρά αιθέρια φωνητικά δημιουργούν μια πανέμορφη ατμόσφαιρα, σπάζοντας τη μαυρίλα. Αυτό για περίπου επτά λεπτά πριν αρχίσουν τα πράγματα να βαραίνουν ξανά, το feedback να σκεπάζει τα πάντα και το "μαύρο" να καλύπτει τον ήλιο μέχρι και το φινάλε, δίνοντας τέλος σε μια συγκλονιστική σύνθεση και σε έναν πολύ καλό δίσκο που αξίζει τις ακροάσεις του.

Monarch On Facebook

UFOMAMMUT - ORO - Recording Sessions

Μόλις χθες οι κολεκτίβα των Malleus έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο από τις πρόβες των τιτανομέγιστων doom γιγάντων Ufomammut για τον επερχόμενο δίσκο τους "Oro: Opus Primum", που κυκλοφορεί τον Απρίλιο.




Το βίντεο δεν προδίδει και πολλά πράγματα, αλλά από το 7:26 και μετά, μαζεύω το σαγόνι μου!

Rituals - Rituals (2012)

Οκ, είναι αλήθεια ότι οι Isis προκάλεσαν μεγάλο πανικό στη δεκαετία των zeros και ενέπνευσαν κόσμο και κοσμάκη. Επίσης είναι μεγάλη αλήθεια ότι το post-metal είναι ένα είδος το οποίο έχει μια άλφα στασιμότητα και δεν επιδέχεται πολλούς πειραματισμούς. Τρίτη μεγάλη αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες μπάντες που αποφασίζουν να καταπιαστούν με το post-metal, καταλήγουν να ακούγονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μια αξιόλογη κόπια των προαναφερθέντων Isis.
Τι κάνει λοιπόν αυτή τη νεοσύστατη μπάντα (μόλις το 2010 δημιουργήθηκε) ξεχωριστή;

Η ιδιαίτερη προσέγγισή τους στον συγκεκριμένο ήχο: Για αρχή είναι η κατάμαυρη ατμόσφαιρα τους. Τέτοια σκατοψυχία είχα καιρό να συναντήσω σε post-metal κυκλοφορία. Downtempo, πολυεπίπεδες συνθέσεις που κλιμακώνονται, ξεσπάνε και ηρεμούν με απόλυτα συγχρονιζόμενη αρμονία. Μανιασμένα βυθισμένα στο πόνο φωνητικά που μοιάζουν σαν βγαίνουν από την άβυσσο της ψυχής. Τιτάνια doom riffs που εντείνουν την οργή με τρομακτική ορμή. Ambient ηχοστρώματα που απλώνουν το σκοτάδι μέχρι να σκεπάσει τα πάντα.

Το ντεμπούτο των Rituals ήρθε για να δείξει ότι το post-metal είναι ζωντανό και αναπνέει. Οι επιρροές τους κάνουν μπαμ από χιλιόμετρα αλλά δεν επαναπαύονται σε αυτές και πειραματίζομενοι χτίζουν ένα δυσβάσταχτο, πελώριο, ηχητικό ογκόλιθο. Συγκλονιστικό!

Ο δίσκος κυκλοφορεί επίσημα τον Μάρτιο, αλλά έδωσαν την άδεια στο Cvlt Nation να το διανείμουν ελεύθερα.

ΥΓ. Και μιας που ανέφερα τους Isis, πάρτε ένα εξαιρετικό δείγμα από το νέο project του Aaron Turner: