Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Doro. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Doro. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Rough-First Cut



Ζαχαρωνα αυτο το post κανα δυο μερουλες τωρα και ο Αzarak πηγε και εκανε δικο του για συγκροτηματα με γυναικεια φωνητικα.Συμπτωση?Το κερας της Αμαλθειας εκτος απο ποικιλια προσφερει και συνοχη σκεψεων και ιδεων.

Mελωδικοι θησαυροι φτηνου τυπου.Αυτο ηταν το ονομα μιας αγαπημενης μου μονιμης στηλης σε ενα περιοδικο που διαβαζα καποια χρονια πριν.Αυτο ακριβως ηταν και οι Rough για εμενα οταν τους ανακλυψα,λιγες μερες πριν.Δεν ειχα την παραμικρη ιδεα για την υπαρξη τους,μεχρι που αγορασα το δισκακι,πακετο με αλλα τρια,bootlegs βεβαιως βεβαιως,απο εκεινες τις ανηθικες,παρανομες,χαμηλης συλλεκτικης αξιας αλλα υψηλου εξερευνητικου ενδιαφεροντος και ψευδοεμπλουτισμου της δισκοθηκης εκδοσεις που συχνα πυκνα κυκλοφορουν στα περιπτερα.Μεταξυ κατεργαρεων ειλικρεινια!

Περα απο 3 καραμπινατα fillers,ο δισκος στα αυτια μου σκοτωνει.Αυτο που επαιζαν οι Rough το πιστευαν και η νεανικη τους παρορμηση εχει αποτυπωθει στην ηχογραφηση.Μπορει σε φασεις τα πληκτρα να παραειναι εντονα και να δινουν σε ενα κλασσικο heavy metal τραγουδι εναν ξεφτιλοaor τονο αλλα αυτο ευτυχως δε χτυπαει ασχημα.Η τραγουδιστρια Anny Witchard αν και ειναι ομορφουλα δε διαθετει την αρχαγγελικη,παραδεισενια λαμψη και ομορφια που καταφερνει να κολασει ακομα και αγιο,της Doro.Η εντονη γερμανιλα,το παθος και η γλυκα της φωνης της,φερνουν ομως στο νου την απολυτη τευτονικη Ιερεια του σκληρου ηχου(ναι ρε την αγαπαω,οι υπολοιποι ασχοληθειτε με Lita και Simone).Και μαλλον ειναι η Anny που δινει στο συγκροτημα αυτο το κατι παραπανω.Η φωνη της ειναι εκει ως μονιμο σημειο αναφορας για να δεσει ολα τα ετεροκλητα στοιχεια μεταξυ τους και τελικα ο δισκος καταφερνει να εχει μια συνοχη.Ακομα ομως και σχετικα αποπροσανατολισμενο σα συνολο,το περιεχομενο του album,αναμεσα στο κλασικο heavy metal,το aor,το μελωδικο hard rock και παει λεγοντας,ειναι εξαιρετικα αξιολογο.Μιλαμε για μια Γερμανικη μπαντα που εβγαλε ενα και μοναδικο full length.Το internet φαινεται να παρεχει ελαχιστες πληροφοριες γι αυτους και απο το 1988 και μετα τα ιχνη τους,τουλαχιστον σα συγκροτημα εξαφανιζονται.Ας ειναι,μερικες φορες καλυτερα ετσι.

Τα πραγματικα μεγαλα τραγουδια του album λαμπουν αναμεσα στα υπολοιπα που ειναι απλα πολυ καλα.Ο σπαραγμος για παραδειγμα του "Just Friends" θα κανει ζορικα αγορια να πονεσουν περισσοτερο απο μια νυχτα στο pit των Exodus και θα βρεξει με δακρυα τα ροζ λεοπαρ φορεματα αγριων,κατα τα αλλα,κοριτσιων.Τα οποια θα φρεσκαρουν ευθης αμεσως τη μασκαρα τους ακουγοντας το επομενο, "She's a Killer".Γενικα οποιοσδηποτε αρεσκεται σε τεοιου ειδους ακουσματα θα τραγουδαει με την τσατσαρα στον καθρευτη αρκετο καιρο.

Επι της ουσιας το μελωδικο metal/Saturday night hard rock των Rough δεν ειναι απλα αλλη μια φιλοδοξη (δηλαδη φιλαργυρη) προσπαθεια μιας τυχαρπαστης μπαντας που θελησε να προλαβει το εκτροχιασμενο τρενο του Ηeavy Metal την εποχη εκεινη.Ουτε αλλη μια χρυση μετριοτητα που στο Ebay τζουζει απλα γιατι βγηκε το ενδοξο 1988,ειναι off print και τα μελη εχουν permanent.Επενδυστε.


Downloading με σκοπο την ενισχυση και οχι την οικονομικη (επανα)καταστραφη της Spv.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

BOLT THROWER LIVE AT GAGARIN CLUB 30/5/2010










Oσοι περιμενετε να διαβασετε μια ακριβη και μεσα σε τυπικες φορμες ανταποκριση για τη συναυλια κοιταξτε αλλου.Tο venue ηταν καταμεστο και αρχισε να σταζει ιδρωτα με το πουβγηκαν οι Suicidal Angels και το old school fucking thrash τους.Πολυ καλυτεροι απο την τελευταια φορα που τους ειχα δει με Celtic Frost,εδειξαν με ποσο παθος αγαπαμε στην Ελλαδα το ιδιωμα.Απο τη στιγμη που βγηκαν οι Bolt Thrower το μαγαζι εσταζε υγρο πυρ.Aν υποθεσουμε οτι η επικη αισθητικη των Manowar ηχει οπως το σπαθι το βγαινει απο τη θηκη και των Bathory οπως το χλιμιντρισμα του βασιλικου αλογου οταν ορθωνεται στα δυο ποδια λιγο πριν χυθει στη μαχη,το παρθενο ατσαλι των Bolt Thrower ηχει οπως τα δευτερολεπτα που τελειωνει το φυτιλι μεχρι την αναφλεξη του μπαρουτιου.Kαι ευτυχως αυτο Live καταφεραν να μας κανουν να το νιωσουμε στο πετσι μας.Tο οποιο χωρις δυσταγμο κακοποιησαμε.Tο crowd surfing και το moshing εδινε και επαιρνε.H εκρηξη ανδρεναλινης στο ακουσμα του riff του Word Eater ηταν παρομοια με οταν παιζουν οι Kreator τα Flag of Hate/Tormentor και αυτο λιγο πραγμα δεν το λες.Ο Κarl Willetts ειναι ζωντανος οδοστροτηρας,καθε στιχος που τραγουδα σε πιανει σφιχτα απο το λαιμο και η σκηνικη του παρουσια ειναι αρχοντικη.Η Jo Bench σιγουρα δεν ειμαι καμια ομορφια τυπου Doro αλλα και μονο που συνειδητοποιεις το μεριδιο ευθυνης που φερει στη μουσικη κληρονια του σχηματος καθε σταλα ιδρωτα που σταζει στο σωμα της την κανει ακομα πιο ελκιστικη.Τους υπολοιπους της παρεας λυπαμαι αλλα δε τους προσεξα ιδιεταιρα οι δονησεις που δεχτηκα απο τη μουσικη τους ομως με εκαναν να καταλαβω οτι ειναι το ιδιο θεοι.Η εμφανιση ηταν η παρθενικη στην Αθηνα,το εισητηριο ηταν φτηνο κατ απαιτηση δικια τους και το κοινο τους τιμησε κανοντας το live sold out και το club μπουρδελο.Με την καλη εννοια.Ετσι πρεπει.Σε μια τετοια εμπειρια σεμνοτυφες περιγραφες δε χωρανε.Η ερπιστρια της πολεμικης μηχανης που ακουει στο ονομα Bolt Thrower θερισε κεφαλια.Oσοι το εχασαν θα εχουν να λενε στα παιδια τους για το καλυτερο Live που δεν ειδαν.Για τους υπολοιπους απο εμας the powder burns....ONWARDS
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...