Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

SYEAHSKATE EVENT 2011

Kατα καιρους πεταω καμια αναφορα σε rollerblading,παντα σε συναρτηση με τη μουσικη.Οσοι ενδεχομενως ενδιαφερεστε,εχετε υποψην σας αυτο:


Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Blood, Sweat and Vinyl

Μετά το γαμάτο Such Hawks, Such Hounds ντοκιμαντέρ που κάθε σωστός ΑΝΤΡΑΣ επιβάλλεται να δει, παρουσιάζοντας γνωστές και άγνωστες πτυχές από την stoner 'o' doom σκηνή, έρχεται το σαφώς πιο φλώρικο αλλά εξίσου γαμηστερό και τρομερά αναμενόμενο Blood, Sweat and Vinyl που κάνει την ίδια δουλειά με το παραπάνω αλλά κινούμενο σε post (rock, metal, hardcore) μονοπάτια (Neurosis, Isis, Pelican, GY!BE και πολλοί άλλοι).

Μπορώ να σκεφτώ ήδη ένα τρολ που θα κάνει τούμπες.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Mother Mary-The Video Years


"If I hear an old Beatles song or whatever,I would immediately had this personal video of what I was doing when I heard this song at the time,whereas now,if I hear a song on the radio,I immediately think of the video,and that just crucifies personal creative impulse.But the circumstance is,you 're dealing with the biggest creature out of control in our lives, which is MTV.You really don't know what to do[...]what do you do?You compromise."
Tαδε εφη David Coverdale απο μια συνεντευξη μετα την κυκλοφορια του Slip of the Tongue των Whitesnake(1989).Αρκετα ειλικρινης δηλωση για εναν καλιτεχνη που την εποχη εκεινη κατεκτησε την Αμερικη με συμμαχο τα video clips δε νομιζετε?Κατα ενα μεγαλο ποσοστο η γνωμη του με βρισκει συμφωνο.Συνηθως προτιμω να φτιαχνω το δικο μου βιντεο στο μυαλο μου.Απο την αλλη,καποια video clips ειναι τοσο επιτυχμενα που συνδραμουν αλλοτε στην αισθητικη,αλλοτε στο νοημα των στιχων και αλλωτε δεν εχουν καμια απολυτως σχεση με το τραγουδι,αλλα επειδη μεγαλωσαμε με MTV και MCM τα γουσταρουμε παραυτα.Και οταν ο κυριος Coverdale εβγαζε video clips στα mid/late 80's,ηταν τα χρονια που εγω γεννηθηκα και περασα πολλες ωρες ως παιδι να μαθαινω(ακουσια φυσικα)μουσικη απο την τηλεοραση,ενω η φρουτοκρεμα μου ονομαστηκε απο τη μανα μου κρεμα των Europe γιατι τυχαινε συνηθως να την απολαμβανω συνοδεια video clip των Σουηδων.Μοιραια λοιπον,το θεσμο των video clips δεν τον απορριπτω αλλα τον απολαμβανω οπως και τα περσσοτερα παιδια των 70's και 80's.Πως ομως συρικνωνεις και πετσοκοβεις τοσες ωρες video clips που εχεις δει στη ζωη σου σε λιγες μονο επιλογες αγαπημενων τραγουδιων?Σε αφιερωμα με video clips,η επιλογη δε γινεται μονο απο το ποιο τραγουδι προτιμας.Η εικονα,η σκηνοθεσια και αρκετοι αλλοι παραγοντες παιζουν εξισου καθοριστικο ρολο.Δεν ειναι ευκολη υποθεση...
Οι κανονες που μπηκαν εξαρχης ηταν ο αριθμος να ειναι 10 συν μονο μια Live βιντεοσκοπηση(χωρις ουσιαστικο χαρακτηρα video clip,σεναριo,concept,ηθοποιους,ιδιεταιρο μονταζ κλπ.).Και μονο ενα video clip ανα συγκροτημα.Για απευθειας link του video clip πατηστε στον τιτλο και απολαυστε!
Amberclock's video compact disc club
1. Röyksopp - What Else is There?
Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω καν για να περιγράψω πόσο εκπληκτικό είναι αυτό το κομμάτι και το videoclip. Δείτε το σε όσο μεγαλύτερη ανάλυση βρείτε (στο link 720p). Οι ακροάσεις και θεάσεις μου αυτού του κομματιού έχουν αγγίξει χαλαρά τριψήφιο.

2. UNKLE - Burn My Shadow
"Μεγάλο" κομμάτι, με συμμετοχάρα Ian Astbury στα φωνητικά. Και όπως προστάζει η παράδοση και των υπόλοιπων UNKLE κομματιών, απίστευτο βιντεοκλιπ. Δεν ήξερα ποιό απ' όλα να βάλω πραγματικά.

3. Moby - Natural Blues
Η εκδοχή του Moby για το a capella Trouble so Hard της Vera Hall είναι ήδη καταπληκτική (και πασίγνωστη) - το συγκεκριμένο video όμως την απογειώνει. Υπάρχει και η καρτουνίστικη εκδοχή, με τον Little Idiot, συνέχεια του Why Does my Heart Feel So Bad?, αλλά θα έπρεπε τότε να βάλω και τα δύο videoclips (τα αγαπάω εξίσου).

4. Aphex Twin - Rubber Johnny
Διεστραμμένο, άρρωστο, τρομακτικό, νοσηρό. Ο Chris Cunningham μετά το υπερειρωνικό Windowlicker και το σκοτεινό Come to Daddy συνεργάζεται για 3ο κομμάτι με τον Aphex, και αυτή τη φορά, δεν βάζει ιδιαίτερα όρια στο πόσο disturbing θέλει να γίνει. Εγώ προειδοποίησα.

5. Moderat - A New Error
Αριστούργημα. Γενικά όλος ο ομώνυμος με αυτούς δίσκος βγήκε και σε dvd, όπου η VJ ομάδα Pfadfinderei συνεργάστηκε με τους Moderat (= Modeselector & Apparat). Όταν είχα πρωτοδεί τα clips είχα μείνει τουλάχιστον κάγκελο.

6. Sigur Rós - Glósóli
Ό,τι και να πω για αυτό το συγκρότημα θα είναι λίγο - κυρίως συναισθηματικά. Ούτως ή άλλως δεν μοιάζει σχεδόν με τίποτα από ό,τι ξέρω. Το συγκεκριμένο βίντεο επιλέχθηκε σε σχέση με το Untitled #1 για δύο λόγους: Αρχικά, παρ' όλο που σαν εικόνα είναι πολύ πιο δυνατό το Untitled, δεν μου κολλάει με τη μουσική και δεύτερον είναι πολύ πιο κοντά στο τι βιώνω ακούγοντας Sigur Rós - βαθειά αρμονία, κάθαρση, ευτυχία.

7. Weezer - Pork And Beans
Οι Weezer είναι μια από τις πιο παραβλεπόμενες, πανέξυπνες pop - alternative μπάντες. Το video αυτό είναι μια από τις αποδείξεις - αν αναρωτιέστε γιατί ξημεροβραδιάζεστε βλέποντας youtube videos, η απάντηση είναι για να αξίζουν clips όπως αυτό. Είναι και ένα καλό test για να δείτε πόσα references μπορείτε να αναγνωρίσετε. Οι τύποι πάντως είναι τόσο θεούληδες που έχουν διασκευάσει μέχρι και shreds (συγκεκριμένα το Kiss shreds).

8. Radiohead - Knives Out
Μίλησα πριν για αρρώστια. Η διαφορά εδώ είναι οτι ό,τι βλέπεις δεν είναι σκοτεινό και πραγματεύεται κάτι αληθινό και τραυματικό για τον καθένα - έχει όμως έναν διεστραμμένο, εντελώς ονειρικό σουρρεαλισμό. Καθόλου τυχαίο το γεγονός οτι ο σκηνοθέτης είναι ο Michel Gondry (Eternal Sunshine of the Spotless Mind, The Science of Sleep). Και σε συνδυασμό με τη στιχουργική του Yorke επί εποχής Kid A/Amnesiac (so knives out/catch the mouse/squash its head/put it in your mouth) το αποτέλεσμα είναι κλειστοφία, παραλήρημα, απομόνωση.


9. Ozzy Osbourne - I Just Want You
NAI, έβαλα Ozzy. ΝΑΙ, το κομμάτι όχι απλά μου αρέσει, το ΛΑΤΡΕΥΩ. Και ναι, θεωρώ ΤΟΣΟ ωραίο το βίντεοκλιπ.


10. Τρύπες - Γιορτή
Μπορεί το κομμάτι να είναι πασίγνωστο ή τολμώ να πω και χιτ, μπορεί να είναι προφανή λίγο όσα πραγματεύεται το βίντεο, μπορεί να είναι γραφικό σαν επιλογή για κάποιους, αλλά δεν έχει σημασία - το συναίσθημα που λαμβάνω από αυτό το σύνολο αρκεί για να αντισταθμίσει όποια αρνητικά μπορεί να υπάρχουν. Και εν τέλει αυτό που σου μένει είναι το σημαντικό. Ελπίδα.

LIVE
Tool - Disposition live @ Radio City Music Hall 8/13/2002
Το συγκεκριμένο βίντεο μπορεί να είναι bootleg, αλλά μεταφέρει τόσο μα τόσο απείρως τη δυναμική αυτού του συγκροτήματος live εκείνα τα χρόνια (για να μη μιλήσω για το σκηνικό στήσιμο) που πραγματικά, μέσα στο 1ο λεπτό έχω φύγει. To κομμάτι περιέχει επίσης, χωρίς υπερβολή, μια από τις πιο ιδιοφυείς μπασογραμμές που έχουν γραφτεί ποτέ.

Azarak
Immortal - Blashrykh (Mighty Ravendark)
Ιστορικής σημασίας βίντεο! Stay grim and frostbitten ρε Φάνη!

Journey - Separate Ways (Worlds Apart)
Λευκό δερμάτινο με κρόσια και air-keyboarding!

Primus - My name is Mud
Η σαπίλα δεν χρειάζεται να αφορά μόνο νεκρή σάρκα και εντόσθια. Αρκεί να τα υποννοεί!

Bjork - Where is the Line
Bjork με Patton. Σαν να διαιρείς με το μηδέν και το σύμπαν να μην καταρρέει.

Μιχάλης Ρακιντζής - Σ'έινα Κατάστρωμα

To απόλυτο hit του καλοκαιριού, αν υπήρχε θεός.

Motorhead - Killed by Death
If you squeeze my lizard...

Candlemass - Bewitched
O Edling ακόμα πάσχει απο σπονδυλοπάθεια.

Queens of the stone Age - Go with the Flow
Αψογο από όλες τις απόψεις

Isis - Holy Tears
..cannot be unseen

Korn - Freak on a Leash
Θυμάμαι να ξενυχτάω μπροστά από την τηλεόραση μήπως και πετύχω αυτό το βίντεο στο mtv.

LIVE
Grand Funk Railroad - Inside looking out
Δηλαδή τώρα να σχολιάσω τί; Τον ήχο, το ύφος το jam, την απλότητα του κομματιού; Απλά θα πω (και ας ακουστώ υπερβολικός και γραφικός) πριν από κάποιες rock μπάντες, υπήρχαν οι Grand Funk!

Batman
Cathedral-Hopkins (The Witchfinder General)
O Lee Dorian δαιμονιζεται και χορευει σαν ζουρλος υπο το σεληνοφως ενω η μπαντα παιζει σε ενα χωρο,οπου παγανιστικα μυστηρια και αισθησιακα οργια λαμβανουν χωρα.Εμπνευσμενο απο την κλασικη ταινια Witchfinder General,η χαρακτηριστικη φωνη και παρουσια του πρωταγωνιστη Vincent Price ως Mathew Hopkins"στρατηγο μαγισσοανευρεσης" παρεμβαλεται κατευθειαν απο την ταινια καθε τοσο και δενει αψογα με το τραγουδι.Οι Cathedral διαλεξαν το αριστερο μονοπατι και καταδικαζουν τον Hopkins με τα ιδια του τα λογια.Η εικονα της αιματηρης ροχαλας που φτηνει βλασφημα,αηδιασμενη και κατατρεγμενη η μαγισσα προς το σταυρο,ως συμβολο-ταφοπλακα στη λατρεια του πατερα ουρανου και της μανας γης αλλα και ουσιαστικα της μεσαιωνικης βοτανικης επιστημης των μη ευγενων,ειναι τοσο δυνατη που μονο με μανιφεστο δια χειρος Μartin Walkyier συγκρινεται.Μαγεια!


Η Tawny Κitaen δινει την πιο Whitesnake ερμηνεια της καριερας της και ο Coverdale μια απο της καλυτερες αμερικανο-Whitesnake τραγουδαρες.Η Τawney δεν το επαιζε επικυνδυνη γυναικα,ηταν,και αυτο βγαινει πηγαιο στο βραδινο κυνηγητο με το λευκο φιδι.Βαλε στη θεση της το προσωπο της δικας σου καψουρας και θα καταλαβεις τι ειχε παθει ο Mr Coverdale μαζι της οταν του φωναζε με τα ματια δεμενα και τα cuban heels της στον καναπε.Αξιζε μεχρι και συλληψη απο το "Sexvan"!Μονο το aλla Jimmy Page παιξιμο με δοξαρι του Vanderberg ειναι φαουλ.Δεν του αρεσει ο θεσμος των clips ειπαμε?Πως διαολο τα εφτιαχνε τοσο καλα λοιπον?


Και γιατι οχι το εμπνευσμενο,καργα ψυχεδελικο και χορευτικο Leave me Alone απο τον ιδιο δισκο?Ναι φερθηκα και εγω τσατσικα και προτεινα δυο σε ενα!Το Smooh Criminal ομως κερδιζει.Η χορογραφια ειναι απιστευτη,το καμπαρε της ποταπαγορευσης που ειναι γυρισμενο και οι γκανγκστερικες χορευτικες φιγουρες δε θα μπορουσαν να ταιριαξουν σε βιντεο κανενος αλλου.Ουτε του θεου Prince.Ο Michael ηταν τεραστιος.Ακομα και αν ξυπνας με vomitcore mixtapes και κοιμασαι με Carpathian Forest το ξερεις αυτο και οσο και αν κραζεις,που και που χορευεις τα τραγουδια του κρυφα,κλειδαμπαρωμενος στη σιχαμενη και εφιαλτικη τρου μεταλ κρυπτη σου.Αυτο ειναι ενα απο τα καλυτερα clips που βγηκαν ποτε!


Οι La Guns ηταν απο τα αυθεντικα ρεμελια του glam/sleaze κινηματος.Και οι δυο πρωτοι δισκοι τους ειναι μνημεια του ηχου της εποχης.Η βρωμια του rock n roll lifestyle και των κινουμενων paparazzi φωτογραφιων τους σε ερωτικες συνευρεσεις με groupies ταιριαζει γαντι με το ξεκωλιαρικο attitude και το αυθεντικο του ηχου τους.Το τραγουδι ειναι απο τα πιο sexy μυστικα του σκληρου ηχου και το βιντεο κλιπ οφειλε να ειναι αναλογο.Ενα καθολα καλιφορνεζικο rock n'roll πορνογραφημα,απενοχοποιημενο τοσο στο φαινεσθαι,οσο και στο ειναι.


Παντα μου αρεσε αυτο το clip.Το τραγουδι ειναι Thrash Μetal στα καλυτερα του,κι ομως μιλαει για απιστια.Ενδιαφερον.Η υποτιθεμενη συναυλια αρχιζει,το κοινο ποδοπατιεται για να δει τους Megadeth και φτανει να σκαρφαλωσει και να κοπανεται γυρω απο το κλουβι απο συρματοπλεγμα που περιβαλει τη σκηνη.Ωμη νεανικη δυναμη,ωραια πραγματα.Τελικα ο Mustaine μπορει να κερατωσε και να τη γλιτωσε,αντιθετως ο κακομοιρης ο Gar Samuelson,που συμπτωματικα,πρωτη η δικια του φατσα σκαει μυτη στo video,πηρε ποδι μετα απο αυτον το δισκο.


Οι Death μεταξυ αλλων ειχαν το ατου να εχουν στιχουργικη θεματολογια περαν των τετριμενων.Το βιντεο του The Philosopher σκιαγραφει αρτιστικα την προσωπικοτητα ανθρωπου που θιγει ο Evil Chuck χρησιμοποιωντας το χασμα γενεων ως σκηνοθετικο βοηθημα.Το αγορακι με τα αθωα ματια κατατρεγμενο και ψυχολογικα κακοποιημενο απο την larger than life παρουσια του "αλανθαστου" υπερηλικα.Και βλεποντας παραλληλα τους Shuldiner,Digeorgio,Hoglan και Laroque να εκτελουν το τραγουδι,οσο και να σε βαζουν σε σκεψεις οι στιχοι,δεν κρατιεσαι απ' το να κανεις headbanging ως αμουστακος πιτσιρικας που μολις ανακαλυψε το metal.Ο Chuck ΠΟΤΕ δεν εβαλε νερο στο κρασι του.Τι κρασι σερβιρε ομως....


Απο ολα τα ενδιαφεροντα video που εκανε η Siouxsie,αυτο ειναι το αγαπημενο μου.Φταιει που καταφερε να μετατρεψει το κοκκινο χρωμα σε σκοτεινο,φταιει η ανεξηγητη αγαπη που εχω με το φως που βγαινει απο γριλιες,φταιει ο ηχος του κλειστρου της φωτογραφικης που στο τραγουδι κραταει ρυθμο,φταιει που ειναι τεραστια κομματαρα.Τελος,φταιει που η Siouxsie ειναι Θεα.Ποιος ειπε οτι σε τετοια αφιερωματα τον πρωτο λογο εχει η αντικειμενικοτητα?


Κατα καιρους εχω φαει μεγαλη καζουρα επειδη αρεσκομαι και σε glam,sleaze,melodic hard rock ακουσματα.Αλλα δε γαμιεται πρεπει να χαιρομαστε τις αδυναμιες μας αφου ειναι δικες μας!Μεσα απο μια εποχη και ενα κινημα στο οποιο βασιλευαν τα δολαρια,η υπερβολη του κιτς,οι τυχοδιοκτες αλλα και μερικες διαχρονικες και ξεκαθαρα αληθινες δισκαρες,οι Winger κυκλοφορουν το ντεμπουτο τους.Το promo video clip του Hungry δειχνει ενα θανατηρφορο ατυχημα σε ενα νεονυμφο ζευγαρι απο ανευθυνοτητα του αντρα,και πως αυτος εκ των υστερων προσπαθει να αντιμετωπισει τις τυψεις του.Καμια σχεση με το ερωτικο τραγουδι,καμια σχεση ομως και με την επιδερμικοτητα που κατα καιρους χρεωνουν σε αυτο το παρακλαδι του Hard Rock.Kαι οποιος εχει δει Winger live τα τελευταια χρονια,ξερει για τι γκρουπαρα μιλαμε,ασχετα αν του αρεσουν.


Aπλα πραγματα.Ο 2Pac ηταν θεος.Ο Dr Dre ειναι μεγαλος raper και τεραστος παραγοντας της σκηνης της δυτικης ακτης και οχι μονο.Living legend λοιπον.Το τραγουδι περιγραφει την πολιτειεα της California μεσα απο τα ματια αυθεντικων thugs σαν τους παραπανω αναφερομενους κυριους.Ο 2Pac εχει εναν εφιαλτη με μαχη συμμοριων σε ενα σκηνικο κατευθειαν βγαλμενο απο τις ταινιες Mad Max.Και μεχρι να ξυπνησει εντρομος διπλα στην κοπελα του,φτυνει παρεα με τον Dre εναν εναν τους στιχους για το hype που αποπνεει το West Coast.Παντα μου αρεσε που εβγαλαν τοσο σκληρο video clip για ενα χορευτικο κατα τα αλλα τραγουδι.


Το ασπρομαυρο video clip αρχιζει.Δεκα δευτερολεπτα μετα,με το πρωτο τιναγμα του μαλιου του Trey Azagthoth,δεν υπαρχει αμφιβολια.Οι Morbid Angel δεν ειναι βασιλιαδες χωρις λογο.Ο Dave Vincent,ξανθος,θεος(χα!),αντρας ακομα(πριν υποπεσει στο ανθρωπινο συναισθημα του ερωτα και υποβιβαστει σε αφισα της καθε πιτσιρικας γκοθοτρελοκοτσιδους για χαρη της γυναικας του) υποδιεται τον Σατανα σε μια χλευαστικη κουβεντα με το Θεο.Για τον Pete Sandoval τι να πει κανεις.Σε καθε καιριο αποκοσμα βιαιο σκασιμο των Drums,ο προσκυνητης,γεματος ερηνειες,εξευτελιζεται υπαρξιακα ακομα περισσοτερο.Οι πιστοι ειναι αποκρουστικοι αλλα οι Morbid Angel γοητευτικοι πανω στο θρονο τους.Ταυτοσημοι του αποκρυφου.Τρεις εναντια της αγιας τριαδας,θριαμβευτες χωρις αναγκη μαχης.Το ασπρομαυρο slow motion κονσερτο τους,οι ληψεις της καμερας και το concept των δουλων του Θεου συνθετουν εφιαλτη,παρα promo video clip.Σατανιστης δεν υπηρξα ποτε,αλλα μα την πιστη μου,οι Morbid Angel ειναι θρησκεια.
LIVE
Motorhead/Girlschool Please Don't Touch
Η θεση του Live Clip ανοικει αξιωματικα σε αυτη την απο κοινου εμφανιση των Motorhead και Girlschool ως "Headgirl" με το Please Don't Touch απο το θρυλικο St. Vallentine's Day Massacre EP.Kανενα videoclip δε θα μπορουσε να αποτυπωσει καλυτερα τα αυτονοητα.Το τραγουδι ειναι ερωτικο και χορευτικο,τραγουδιεται ντουετο απο το Lemmy και την Κelly Johnson που υπηρξαν εραστες,ενω οι υπολοιποι Headgirl κανουν το χαρακτηριστικο backing vocal παιζοντας παραλληλα.Τετοια μουτρα γεννηθηκαν για να καβαλανε τη σκηνη και εκει τελειωνουν ολα.Α,και το boogie του Philthy Animal Taylor ειναι ολα τα λεφτα!
Keyser
Meshuggah - New Millenium Cyanide Christ
Κάθε φορά που το βλέπω, πιάνω κι εγώ μια σκούπα και αρχίζω να σολάρω σαν να μην υπάρχει αύριο.
Ακόμα και ο Guy Ritchie ή ο Danny Boyle θα το ζήλευαν...

Moby - Shot In The Back Of The Head
Ή αλλιώς, όταν η ομορφιά (Moby) συναντά την παράνοια (David Lynch).

Neurosis - Stones From The Sky

Μόνο κλάμα, ε...

Tool - Prison Sex
Οι Tool είναι ένα τεράστιο ψηφιδωτό που ορίζει την Τέχνη. Αυτό είναι ένα λιθαράκι.

Maybeshewill - Not For Want Of Trying
Κλέβω λίγο αφού δεν είναι επίσημο βίντεο, αλλά πιστεύω ότι ούτε το ίδιο το συγκρότημα θα μπορούσε να δημιουργήσει κάτι πιο κατάλληλο. Οι σκηνές με τον Peter Finch (Howard Beale από την ταινία Network του Sydney Lumet) σε συνδυασμό με τους εκπληκτικούς ήχους, είναι συγκλονιστικές.

Killing Joke - Hosannas From The Basements Of Hell
Αποκρυφισμός, παράνοια, θεατρικότητα και απόλυτη ευφυία.

Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet
Φόρος τιμής στην παρατημένη γενιά.

The Mars Volta - L' Via L' Viaquez
Το LSD μελοποιημένο...

Johnny Cash - Hurt
Το κύκνειο άσμα ενός από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών.

LIVE:

Queens Of The Stone Age - Misfit Love (Live on Henry Rollins Show)
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να είναι ο Josh Homme εξωγήινος;

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Atheist-Elements




Oι δυο προηγουμενοι δικσοι των Atheist ηταν αρκετοι ωστε να τους εξασφαλισουν μια για παντα θεση στο Death Metal στερεωμα και οχι μονο.Προκειται για albums απο εκεινα που αναφωνουμε "Δισκαρα!" καθε φορα γινεται αναφορα σε αυτους απο καποιον στην παρεα.Με το Elements ομως περασαν στο πανθεον των αφανων ηρωων.Εκεινων που ηταν πολυ μπροστα απο την εποχη τους για να γινουν κατανοητοι απο τους πολλους.Εκεινους που η ευχη εκανε αυτια να τους εκτιμησουν και να σωσουν την κληρονομια τους μεχρι σημερα για να μπορουμε εμεις να μιλαμε για αυτους,και η καταρα τους εφερε αντιμετωπους με τοσα εμποδια που αναγκαστηκαν να το διαλυσουν.

Το Elements ειναι ενα σπανιο Death Metal κοσμημα τοσο ιδιεταιρο που λαμπει αυτοφωτο μακρυα απο τα οσα αξιολογα στολιδια εχουν την τυχη και την ατυχια να βρισκονται στο ιδιο ραφι μαζι του.Οι Atheist αποφασισαν να αφιερωσουν το δισκο στη φυση και τα τεσσερα στοιχεια της.Απεχοντας λοιπον απο gore θεματολογια,ατμοσφαιρα θριλερ,σατανιστικες βιαιοπραγιες και κοινωνικους προβληματισμους,σαβανα δηλαδη που η μεση Death Metal μπαντα επελεγε να ντυνει τους στιχους της,καταφερνουν να ακουγονται το ιδιο "τρου" και καθολου μα καθολο παρωχυμενοι.Η ουτως ή αλλως υπερτεχνικη μουσικη τους οχι μονο δεν αναλωνεται σε ωδειακους αυνανισμους αλλα γινεται πιο μεστη.Η επιθετικοτητα μειωνεται προς ωφελος της ωριμοτητας.Πολυ εντονες jazz και flamenco νοτες μπολιαζουν το heavymetalικο δεντρο της ζωης,στο οποιο μετατραπηκαν οι Atheist σε αυτο το δισκο,και η μυρωδια απο τα ανθη του αρκουν ωστε να στειλουν καθε νουνεχη μουσικοφιλο για ελευθερο camping με μοναδικες αποσκευες ενα σουγια και το δισκο στα ακουστικα του.

Οι Atheist ξεπερασαν τους εαυτους τους.Οπως και να προσπαθω να ορισω το δισκο επιγραμματικα ακουω το συνολικο αποτελεσμα να μου βγαζει τη γλωσσα περιπεκτικα.Ακους το δισκο και οταν αποροφασαι θαρεις πως με καποια αγνωστη επιστημονικη διαδικασια αιχαλωτισαν τα μυστικα της φυσης απο βοτανα μεχρι ορμητικα ποταμια μεσα στα αυλακια του δισκου.Οταν προσεχεις τη μουσικη δε μπορεις να μη γονατισεις μπροστα στο οραμα τους.Και οταν σε ρωτανε τη ειδος μουσικης παιζουν οι Atheist λες Death Metal.Και λες αληθεια.Καποιοι ειπαν οτι αυτος ειναι ο ανωτερος Death Metal δισκος που εχει ηχογραφηθει.Εγω προτιμω να αφηνω αυτο το φορτιο σε καποιο απο τα πονηματα του Chuck αλλα δε μπορω να τους κατηγορισω.

Το συγκροτημα εγραψε και ηχογραφησε το δισκο μεσα σε 40 μονο μερες για να προλαβει στο τσακ το συμβολαιο του με τη δισκογραφηκη.Λεγεται οτι μεγας καταλυτης στη συντομη,αλλα και αριστουργηματικη,κρινοντας εκ του αποτελεσματος δημιουργια του δισκου ηταν η χρηση μαριχουανας.Ειναι γνωστο,η Rock n Roll μυθολογια δεν εχει χτιστει απο αγνα παρθενα υλικα και μεγαλο μερος της γοητειας και της επικινυδνοτητας που,καλως,αποπνεει βασιζεται σε χρηση ή/και καταχρηση ουσιων.Απλα πριν ο καθενας αποφασισει να παραδειγματιστει απο τον εκαστοτε μουσικο,θα πρεπει να καταλαβει οτι τα ναρκωτικα και το αλκοολ μπορει σε ενα βαθμο να ετυχε να απασφαλισουν την περονη απο τη χειροβομβιδα της εμπνευσης σε καποιους,αλλα τιποτα δε θα συνεβαινε αν οι εν λογω μουσικοι δεν ηταν πραγματικα ταλαντουχοι.Σκεψου ποσοι ανθρωποι καηκαν απο καταχρησεις χωρις να καταφερουν τιποτα.Αυτα για να μην τιναξει κανεις το λαθος πραγμα στον αερα.




Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Summer in the city, or wherever for that matter...

Είμαστε άνθρωποι των παραδόσεων. Σαν λαός γενικότερα αλλά και σαν παρέα ειδικότερα. Και πέρσι όταν κάναμε ένα καλοκαιρινό αφιέρωμα για μουσική που θέλουμε να συνοδεύει την Αυγουστιάτικη πανσέληνο κατα κάποιο τρόπο ξεκινήσαμε μία παράδοση. Ιδού λοιπόν και φέτος όπου κάνουμε μία επιλογή από άλμπουμ που πιστεύει ο καθένας μας ξεχωριστά πως αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του καλοκαιριού, όπως το αντιλαμβάνεται βέβαια ο καθένας μας.
(σημ. οι όροι για το αφιέρωμα ήταν να επιλέξουμε δύο δίσκους για τους οποιούς θα γράψουμε συνοπτικά μερικές κουβέντες για το καθένα, βέβαια κάποιοι το παράκαναν και κάποιοι έκλεψαν! )


Amberclock
Παύλος Παυλίδης - Αφού λοιπόν ξεχάστηκα...

Δε νομίζω να έχω δίσκο που να έχω συνδέσει περισσότερο με καλοκαίρι. Ανέκαθεν ο Παυλίδης το είχε αυτό - οι δίσκοι του και με τα Σπαθιά ακόμα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με αυτή την εποχή (και δεν εννοώ το Λιωμένο Παγωτό). Σου αφήνουν αυτή την απίστευτα ήρεμη, αργόσχολη και μελαγχολική ξεραΐλα του καλοκαιριού. Η διαφορά είναι οτι αυτός ο δίσκος είναι ακόμα πιο "αργός". Δεν ακούγεται ίχνος ηλεκτρικής κιθάρας και τυμπάνων, η βάση της ενορχήστρωσης είναι η εκτέλεση των κομματιών απλά με μια ακουστική κιθάρα και φωνή, άσχετα αν υπάρχει πλήθος άλλων οργάνων και ηλεκτρονικών ήχων που ολοκληρώνουν το σύνολο. ΟΚ, όχι η πιο χαρούμενη πρόταση του καλοκαιριού αν αναλογιστεί κανείς στίχους από κομμάτια (Αφού λοιπόν ξεχάστηκα, Χαζοπούλι, Δεν υπάρχεις, ο Κηπουρός κτλ.). Ωστόσο μέσα του ζει ακριβώς η εικόνα του να κάθεσαι σε ένα μπαλκόνι εξοχικού σε ένα ακούνητο, αμίλητο μεσημέρι, ακούγοντας τα τζιτζίκια και κοιτώντας ορίζοντα και θάλασσα.



Αφού σκέφτηκα κατ' ευθείαν το προηγούμενο άλμπουμ, όσο και αν πέρασα με το μυαλό μου δισκογραφίες επί δισκογραφιών και συγκροτήματα επί συγκροτημάτων, δεν κατάφερα να βρω δεύτερο δίσκο που να ήταν απόλυτα ολόκληρος "καλοκαιριάτικος", χωρίς να το κάνω βεβιασμένα. Ωστόσο, ανακάλυψα γρήγορα οτι έβρισκα πάρα πολλά μεμονωμένα κομμάτια για αυτό. Η τσάτσικη λοιπόν λύση μου κρύβεται στη μαγική λέξη ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ MIXTAPE. Κατεβάστε, κάψτε, απολαύστε. (link για κατέβασμα παρακάτω)

1. Dire Straits - Down to the Waterline
Τα γενικά σχόλια περί Knopfler είναι περιττά. Αν ακούσει κάποιος μια στοιχειώδη δισκογραφία, είτε Straits είτε σαν Knopfler είναι αρκετό για να το καταλάβει. Και το κομμάτι πέραν της ιστορικότητάς του, είναι απαλό, γεμάτο ψυχή - είναι η φάση που είτε βρίσκεσαι σπίτι σου και απολαμβάνεις την ηρεμία του καλοκαιριού, είτε είσαι στο δρόμο για ταξίδι με το αμάξι και το αεράκι να σφυρίζει απ' τα παράθυρα. Με μια λέξη, καλοκαίρι.
2. Earth - Rise to Glory
Μονολιθικότητα. Ερημικά τοπία, ήλιος που καίει ανελέητα, τα πόδια θάβονται στην άμμο και η αργή, σταθερή πορεία προς κάπου που δεν ξέρεις πού είναι και πώς θα σε βγάλει. Ανύπαρκτο.
3. Queens of the Stone Age - Go With The Flow
Ε, έπρεπε.
4. Fennesz - Circassian
Μέσα στο χάος των ηχοχρωμάτων που δημιουργεί από την κιθάρα του, λευκού θορύβου και μελωδιών που χάνονται απλώνεται μια απίστευτη ηρεμία - είναι κάτι που πετυχαίνει ανέκαθεν πολύ όμορφα, με το συγκεκριμένο ίσως το συνθετικό αποκορύφωμα του Venice.
5. New Order - 60 Miles an Hour
Όταν από το βρώμικο post punk των Joy Division καταλήγεις να παίζεις pop, συνήθως κάτι δεν πάει καλά. Όχι όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Γιατί οι τύποι συνέχισαν να γράφουν κομματάρες ακόμα και όταν απέβαλλαν σχεδόν αποκλειστικά τη σκοταδίλα. ΟΚ, δεν είναι κανένα έπος το συγκεκριμένο, αλλά είναι υπέροχα catchy, ξέγνοιαστο, φωτεινό και εν τέλει, ώριμο.
6. Τα Ξύλινα Σπαθιά - Πάρε με μαζί σου
Ο λόγος που βάζω και εδώ Παυλίδη είναι νομίζω κατανοητός - όπως είπα, μάλλον πάνε μαζί με αυτή την εποχή - για να μην πω πόσες φορές την αναφέρει σε στίχους του. Ε και είναι και τέλειο κομμάτι.
7. The Shins - New Slang
Λατρεύω εισαγωγή - με κάνει να σκάω χαμόγελο και να κλείνω μάτια.
8. Διάφανα Κρίνα - Η καρδιά κυνηγάει μονάχη
Τα Κρίνα στον 4ο δίσκο τους επιλέγουν να φτιάξουν έναν ολοκληρωτικά ορχηστρικό δίσκο, αφαιρώντας αυτό που για κάποιους ήταν το πιο δυνατό τους σημείο - τα φωνητικά και η στιχουργική. Το αποτέλεσμα είναι με λίγα λόγια εκπληκτικό. Ο μόνος λόγος που δεν έβαλα αυτό για καλοκαιρινό δίσκο είναι επειδή έρχεται μαζί με βιβλίο - νομίζω οφείλει να ακουστεί με συνοδεία ανάγνωσης.
9. Astronautalis - Short Term Memory Loss
Για Astronautalis και ειδικά για τον συγκεκριμένο δίσκο μπορεί κανείς να διαβάσει σε παλαιότερη ανάρτηση.
10. Mogwai - Summer
Όχι μόνο για τον προφανή λόγο του ονόματος, αλλά και επειδή πραγματικά, αυτό το κομμάτι με κάνει να αιωρούμαι. Όπως και γενικά οι μελωδίες των Mogwai. Η στιγμή στην οποία το μεταλλόφωνο παίζει ταυτόχρονα με κιθάρα είναι απλά απαράδεκτα καλό.
11. Arcade Fire - No Cars Go.
Απίστευτο κομμάτι, από την αγαπημένη μπάντα των απανταχού hipsters. Και πέραν της πλάκας, δεν υπάρχει η χαρμολύπη που βγάζει. Από τα αγαπημένα μου κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ - κολλάει γιατί έχει αυτή τη φόρα του να φύγεις μακριά και την άγρια χαρά του να βρεις μακρινούς τόπους ξεφεύγοντας από μια πιο σάπια πραγματικότητα (Αθηναϊκό καλοκαίρι).
12 - 13. John Frusciante - Failure 33 Object / Song to Sing When I'm Lonely
Πρώτο μέρος, ο Frusciante παρατά τα πάντα και λιώνει στο analog synth - υπέροχο κομμάτι ειδικά η αλλαγή στο 1.10 με έχει κάνει να το βάλω στο repeat άπειρες φορές. Song to Sing, πιο κλασσικός Γιαννάκης, αγαπάμε και αγναντεύουμε ακούγοντας.
14. Fuck Buttons - Surf Solar
Βλ. το αντίστοιχο post. Το μόνο που μου λείπει από αυτό το κομμάτι είναι τα πολυχρησιμοποιημένα και αγαπημένα lo - fi/black φωνητικά τους.
15. My Bloody Valentine - You Made Me Realise
Dissonant, φάλτσο, ποπ, αιθέριο, sonic youth-άτο. Shoegaze στα καλύτερά του. Με αυτό κλείνουν τις συναυλίες τους, με το ενδιάμεσο breakdown θορύβου να το κρατάνε 15λεπτο χαλαρά.
16. Kristin Hersh - Your Ghost
Αυτό το κομμάτι είναι απλά εθισμός. Είχα χτυπήσει στάνταρ τριψήφιο αριθμό ακροάσεων όταν το 'χα πρωτοακούσει. Και γενικά η τύπισσα έχει εξαιρετική δισκογραφία, τόσο solo όσο με Throwing Muses/50 Foot Wave.
17. Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες - Επισκέπτες
Δεν είναι το πιο βαθύ κομμάτι που έχουν γράψει, δεν είναι το πιο γνωστό ή το καλύτερο καν, είναι όμως κουλ. Ναι, είπα κουλ. Ναι, δεν ήξερα τι να γράψω.
18. Autechre - Bike
Οι Autechre πριν ακόμα γίνουν το mindfuck πειραματικό IDM που έγιναν. Κομματάρα (δισκάρα) πρώιμου ambient - μελωδικού techno.
19. Φανταστικοί Ήχοι - 3000 Άστρα
Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Batman.
20. Porcupine Tree - Trains
Το τέλος του καλοκαιριού και η μοναξιά του, η ηρεμία του, η μελαγχολία του, το τέλος γενικά μιας εποχής και όλα τα άλλα τετριμμένα αλλά αληθινά επίθετα - συναισθήματα σε ένα κομμάτι. Έπος.


Ambertroll's Über Epic Summer Mixtape:
https://pithos.grnet.gr/pithos/rest/ee05629@teiath.gr/files/Muzik+gkiesss/Ambertroll%27s+Summer+Mixtape.zip


Keyser
Yob - Atma (2011)

Πάνω που γυρίζω λοιπόν από τη θάλασσα, με τα αλάτια να έχουν σχηματίσει κρούστα πάνω στο ηλιοκαμένο και μαυρισμένο ωσάν βραζιλιάνου χορευτή, δέρμα μου και όντας γυμνός μπροστά από τον καθρέφτη, δυναμώνω την ένταση και πατάω "play".
Οι Yob ήταν ανέκαθεν μάστορες στο doom και ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν μας έχουν προσφέρει δισκάρες (στην πραγματικότητα ακόμα δεν έχουν βγάλει ούτε καν μέτριο δίσκο ακόμα) και το ίδιο συμβαίνει και φέτος με εξωφρενική συνέπεια.
To Prepare The Ground, δίνει έναυσμα για ένα ανελέητο headbanging μπροστά τον καθρέφτη, πιτσιλώντας τον με θάλασσα που δεν έχει προλάβει να στεγνώσει ακόμα από τα μαλλιά μου. Ο ήχος είναι κλασσικός Yob με μονολιθικές ριφάρες, τσιριχτά φωνητικά και έναν όγκο να τρίζει το σπίτι. Το περίεργο είναι, ότι παρ' όλο που το κομμάτι κάνει μπαμ ότι είναι Yob βγάζει μια πρωτόγνωρη φρεσκάδα και γενικά φαίνεται ότι κάτι έχει αλλάξει. Και αυτό συμβαίνει γιατί αυτό είναι η εξέλιξη του Yob ήχου. Πιο καθαρή παραγωγή, λιγότερη ακρότητα χωρίς όμως να στερείται επιθετικότητας με την κλασσική συνταγή των μεγάλων κομματιών.
Το ομότιτλο κομμάτι είναι ένας οδοστρωτήρας που θα φέρει αυθόρμητους παραλληλισμούς με παλιότερες ανάλογες in your face κομματάρες τους, το ίδιο και το μεθεπόμενο Upon the Sight of the Other Shore που όμως είναι αρκετά κατώτερο και μάλλον η πιο αδύναμη στιγμή του άλμουμ
Στο 16λεπτο Before We Dreamed of Two υπάρχει το πρώτο σοκ. Πιάνω τη σκούπα και αρχίζω να επιδίδομαι σε doom/psychedelic air-guitar με το ανάλογο ύφος, ενώ παράλληλα το κεφάλι μου ακουμπάει το πάτωμα από συνεχές κοπάνημα. Στην ουσία, το κομμάτι χωρίζεται σε 2 μέρη. Στο 1ο έχουμε ένα Yob έπος πωρωτικό σαν το διάολο, ενώ στο 2ο και μετά από ένα μικρό στοιχειωτικό ιντερλούδιο που ακούμε την ανατριχιαστική γνώριμη βραχνάδα του Scott Kelly (Neurosis), το κομμάτι απογειώνεται με τον Kelly να μεγαλουργεί στο μικρόφωνο ενώ οι Yob πάνε με τα νερά του και επιτέλους ακούμε κάτι που φέρνει σε Neurosis (εν αναμονή και του νέου τους άλμπουμ) αλλά και ταυτόχρονα είναι doom. Ατμοσφαιρικό και μεγαλοπρεπές με εκπληκτικές μινιμαλιστικές ριφάρες και εν πάσει περιπτώσει, έχουμε να κάνουμε με την τελειότητα την ίδια.
Εδώ είναι που φτάνουμε σε κορύφωση: Το Adrift in the Ocean είναι ήδη τοπ-5 τραγουδιών 2011. Έχει εκπληκτική δομή με το ψαρωτικό, ανατολίτικο, τέρμα ψυχεδελικό αρχικό λιντ που κάπου στα 2:30 μπαίνουν μπάσο και ντραμς και εξελίσσεται σε ντουμ θρίαμβο όταν σκάει η κιθάρα όπως πρέπει κάπου στο 4ο λεπτό. Μετά το κομμάτι είναι αλλού απλά. Και εκεί που σκέφτομαι ότι πιο επικό δεν γίνεται, είναι που έρχεται μια τρισμέγιστη ΣΟΛΑΡΑ και με σωριάζει στο έδαφος. Η μία σαγιονάρα/στρινγκ κρέμεται από το ένα ηχείο και η άλλη στο πολύφωτο, εγώ ξαπλωμένος στο έδαφος με το μαγιό να έχει γίνει ένα κουρέλι από άμμο/ιδρώτα/θάλασσα και εγώ να προσπαθώ να βρω ανάσες ενώ η ζέστη πυκνώνει και αρχίζει να δυσκολεύει τα πράγματα.
Και απο εκεί, καρφωτός, στήνομαι πάνω και τρέχω για μπάνιο. Αυτές οι μικρές στιγμές είναι πραγματικά απολαυστικές. Μετά από ενα 55λεπτο πωρωτικό, ψυχεδελικό doom ταξίδι γεμάτο ένταση, επιτέλους χαλαρώνω...

Sungrazer - Mirador (2011)

...και πιάνω μια μπύρα. Έχω κάνω το μπανάκι μου, έχω φτιάξει το μαλλί, έχω βάλει το πόλο μπλουζάκι, την ξεφτισμένη βερμούδα και την παντόφλα και χαλαρωωωωωωωώνω. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει καλύτερο ποτό από τη μπύρα. Ακόμα και από το νερό, μερικές φορές την προτιμώ. Και το χειμώνα την πίνω κατά κόρον, αλλά το καλοκαίρι είναι το απόλυτο must. Το ίδιο και το stoner rock. Απόλυτο must του καλοκαιριού. Το τιμάμε και το χειμώνα αλλά το καλοκαίρι ακούγεται αλλιώς. Το Mirador επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό. Ο δίσκος στ' αυτιά μου ακούγεται σαν το τελειότερο soundtrack του καλοκαιριού. Χαλαρωτικό, sexy, up-tempo, χορευτικό... Σαν ένα αφροδισιακό που σερβίρεται μόνο εν μέσω πολλής ζέστης και με απαραίτητο συνοδευτικό μια παγωμένη μπύρα, ενώ λιώνει κανείς στον καναπέ με ένα φτηνιάρικο ανέμιστηρα να δροσίζει τις ερεθισμένες πατούσες από την καυτερή μεσημεριανή άμμο.
Οι Sungrazer είναι ότι πιο φρέσκο έχω ακούσει τελευταία. Πέρσι κυκλοφόρησαν ένα υπέροχο ep από την Electrohasch Records του Stefan Koglek των Colour Haze. Οπότε όποιος αρέσκεται στους καταπληκτικούς Colour Haze ξέρει ότι αυτό πρέπει να το ακούσει. Αν και το ep ήταν αρκετά πιο γκαζάτο, στο Mirador φαίνεται τα γκάζια να έχουν υποχωρήσει για χάρη της ψυχεδέλειας και της μελωδίας, ενώ κάνουν την εμφάνισή τους πολύ συχνά πολλά space τριπαρίσματα. Εδώ δεν υπάρχουν ατέλειωτα τζαμαρίσματα τύπου Wo Fat ή Earthless, αλλά μόνο αγνά μελαγχολικά riffs πιο κοντά στο ύφος των Asteroid, με πολλές συχνές αναφορές στον ήχο των Colour Haze (κυρίως), Queens of the Stone Age και άλλων stoner rock αρχόντων.
Ο δίσκος είναι μια ομορφιά. Είναι δροσερός σαν μπύρα και χαλαρωτικός σαν μια ομπρέλα με μια ξαπλώστρα από κάτω. Ονειρεύομαι να τον ακούω ενώ είμαι ξάπλα σε ένα ένα στρώμα καταμεσής της θάλασσας με μπύρα και τσιγάρο και να αφήνω τις μέρες να περνάνε αβίαστα. Λυτρωτικό.


Azarak
Colour HazeColour Haze
Αρχικά ήθελα να γράψω κάτι πολύ παρόμοιο με ότι έγραψε και ο Keyser για τους Sungrazer , σχετικό με μπυρόνια, θάλασσα, παραλία κτλ αλλά μετά σκέφτικα πως κάποιοι από εμάς δεν είναι μεγαλωμένοι σε νησί ή δίπλα στην θάλασσα. Οπότε για τα παιδιά της πόλης σαν εμένα, οι μουσικάρες των Colour Haze λειτουργουν δροσιστικά όταν φουντώνουν τα τσιμέντα. Περπάτα στο λιοπύρι ενός κεντρικού δρόμου της Αθήνας στους +40 και άκου αυτό τον δίσκο. Πλεόν δεν χρειάζεσαι ούτε παραλία, ούτε δροσέρο αεράκι ούτε σαγιονάρες. Αντε ίσως μία μπυρίτσα...

Hawkwind – Space Ritual
Δίσκος που θα έπρεπε να κυκλοφορεί με αντενδείξεις όπως τα φάρμακα : ‘Προσοχή! Παρατεταμένη ακρόαση μπορεί να οδηγήσει σε παραισθήσεις, απώλεια αίσθησης του χρόνου και χώρου. Αλλα συχνά συμπτώματα: Έμμονο βλέμμα προς τα άστρα και ρητορικές ερωτήσεις σχετικά με το πόσο μικροί έιμαστε, πόσο άπειρο είναι το άπειρο, και αν είμαστε μόνοι. Αν τα άστρα σας απαντήσουν σήμαινει πως κάνατε κάτι παραπάνω από το να ακούτε μόνο τον δίσκο. Τρόποι περίθαλψης: Κανένας, ποιός δεν τα γουστάρει τέτοια σκηνικά;
Space is cold and so relentless


Batman
Running Wild-Port Royale

Δηλαδη τι?Επειδη ειναι αφιερωμα καλοκαιρινων albums περιμενες το Rastaman Vibration του Marley?Οσο οι φαντασιωσεις του θεοτρελου Rock n Rolf ειναι εμπνευσμενες θετουν οποιοδηποτε πλοιο σε παει στον καλοκαιρινο προορισμο σου υπο πειρατικη κατοχη με εσενα Ναυαρχο.Φερε στο μυαλο σου την μπασογραμμη του Final Gates οταν ψαχνεις το βυθο με μασκα και θα δεις μπροστα σου το σεντουκι του θησαυρου.Αnn and Marry more Rum in my cup!


Santana-Santana

Tο πρωτο Santana album ειναι ενα Mojito.Τα φυλα μεντας ειναι η επαρχιακη φυσικη ομορφια.Ο παγος ειναι η δροσια του μπατη.Το lime ειναι η καλα κρυμμενη μαγκια των τραγουδιων πισω απο τις γλυκες μελωδιες.Οι φυσαλιδες της σοδας ειναι ο αφρος του κυματος και η μαυρη ζαχαρη η μελαχρινη(ή ξανθια με μαυρη ψυχη) κοπελα που δε μπορεις να παρεις τα ματια σου απο πανω της.Και η ζαλη μετα το δευτερο-τριτο Mojito ειναι σαν τις αφυσικα τραβηγμενες νοτες στην ταστιερα του Carlos.Repeat/Refill κανεις?

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Μother Mary-The Video Years(Director's Cut)


Oποιος εχει την εντυπωση οτι το Cornucopia Army τον Αυγουστο θα κρυφτει αδρανες κατω απο την παχια σκια ενος φοινικα και θα σας αφησει στη ησυχια σας πλαναται πλανην οικτραν. 15 Αυγουστου ερχεται τεραστιο καλοκαιρινο αφιερωμα με θεμα αγαπημενα Video Clips.Φυσικα και θα φυγουμε για μερη εξωτικα και ηρεμα αλλα το αφιερωμα θα δροσισει το ιδρωμενο,απο την καυτη πολη που πηζετε,κορμι σας ή/και θα πιτσιλισει ακομψα με κρυο νερο την ανεμελη ηλιοθεραπεια σας.Stay tuned or be Doomed.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...