Coroner Live Gagarin 205 Σαββάτο 17 Δεκεμβρίου 2011

Ναι ναι ξέρω.Στα τελευταία live reports αναφέρομαι σπάνια στα support groups.Δεν είναι ότι δε με αφορά το ζήτημα της ελληνικής σκηνής ή τα μικρότερο βεληνεκούς ονόματα.Ο λόγος είναι οτι συνήθως μετά από τις συναυλίες δουλεύω και όπως και να το κάνουμε,ο ύπνος είναι σημαντικότερος...Συγνώμη λοιπόν στα groups και τους αναγνώστες.

Στο ζουμί τώρα:Ακούω Coroner από τα σχολικά μου χρόνια.Οι Coroner δεν έχουν κακό δίσκο,αντιθέτως ΌΛΟΙ οι δίσκοι τους από το Death Cult demo μέχρι και το κύκνειό τους άσμα Grin είναι διαμάντια.Πρόλαβα στο τσακ να δω live τους Celtic Frost πριν διαλυθούν.Έχασα την επί ελληνικού εδάφους εμφάνιση των Gotthard και δεν πρόκειται να τους δω ποτέ,τουλάχιστον έτσι όπως τους έμαθα.Δεν υπήρχε λοιπόν ποτέ περίπτωση να απουσιάζω από το live των Coroner(για πόσο ακόμα θα έχει η τσέπη μας την πολυτέλεια να κάνει τέτοιες βαρύγδουπες οπαδικές δηλώσεις άραγε?).

Λοιπόν αυτή είναι μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ.Δε με νοιάζει αν οι Coroner δεν έχουν σκοπό να βγάλουν δίσκο,από τη στιγμή που live αποδίδουν το υλικό τους με τέτοιο τρόπο.Αν αφήσω τον οπαδό μέσα μου να ξεσπαθώσει θα χαρακτήριζα το tour τους "περιοδεία πολιτισμού" και όχι "περιοδεία νοσταλγίας".

Τα τραγούδια που έχουν γράψει οι Coroner θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως τεχνικά,δύστροπα,περίπλοκα,εσωστρεφή,έξυπνα και άλλα τέτοια μεγαλεπήβολα.Χθες στο Gagarin όμως,οι βαριές industrial-meets-techthrash συνθέσεις των Ελβετών δημιουργούσαν μια ευφορική ατμόσφαιρα.Ο άψογος φωτισμός,ο σχεδόν άψογος ήχος και η δυναμική του ίδιου του υλικού της μπάντας έδεσαν όλα μαζί και αντί να βλέπεις γύρω σου ελιτιστές thrashers να γουστάρουν που έχουν το τέλειο soundtrack για να ντύσουν τα διψασμένα για riffs σκατοψύχια τους,έβλεπες τους θεατές να κουνιούνται ως ένα με το ρυθμό και τη διάθεση ανεβασμένη.Υποθέτω ότι οι Coroner στις ζωντανές τους εμφανίσεις έχουν τον τρόπο να ενσωματώνουν την late 60's ψυχεδέλεια του San Fransisco στο παγερό ευρωπαικό metal τους και να το διοχετεύουν ταυτόχρονα και στον αυχένα αλλά και στην καρδιά του θεατή/ακροατή.Μαγεία.

Και όντως το setlist κινήθηκε στην "No More Color και μετά" εποχή του συγκροτήματος με το Grin να έχει την τιμητική του.Αυτό όμως δεν πρέπει να χαλάει κανέναν.Ζωντανά,και παρά την παρουσία ανθρώπου για τη φροντίδα των samples,το μεταγενέστερο,περισσότερο prog παρά thrash,υλικό των Coroner χωρίς να χάσει ίχνος από το μεγαλείο του,ηχούσε πιο true metal και από jacket του Halford.'Αλλωστε ακούσαμε και Masked Jackal και Reborn Trough Hate.Kι ας έλειψαν τα Totetanz,Nosferatu και Arrogance in Uniform.

Οι Ελβετοί των αδυσώπητων riffs,του tech thrash λυρισμού,με τα εφιαλτικής αισθητικής εξώφυλλα κατάφεραν να περάουν vibes και να εμπλουτίσουν το έρεβος με ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις με τρόπο ανάλογο των Cathedral δίχως να χάσουν από το μπουλτντοζέ/οδοστροτηρικό κάργα thrash κύρος τους.Nαι,διακατέχομαι από ενθουσιασμό αλλά όπως έχουμε ξαναπεί τι σχέση έχει η μουσική με την άκρα αντικειμενικότητα?

Mastodon - The Hunter (2011)

Καταρχάς να εξηγηθώ. Το Remission (μαζί με το Lifesblood EP) είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ από Mastodon. Από εκεί και πέρα, όλα τους τα άλμπουμ μου άρεσαν, αλλά επειδή δίσκο με δίσκο, η επιθετικότητα υποχωρούσε, στο τέλος έμενα με μια πικρία. Στο Crack the Sky, με ξενέρωσε ελαφρώς η εμφανώς πιο prog προσέγγιση, αλλά είχε κάποιες δαιδαλώδεις συνθέσεις, όπως τα Czar, Last Baron και το ομότιτλο που γούσταρα. Φτάνουμε λοιπόν στο φετινό τους πόνημα, το οποίο μάλλον ήταν και ο πιο αναμενόμενος δίσκος της χρονιάς.

Ας ξεκινήσω με τα αρνητικά: Για πρώτη φορά δεν μου αρέσει καθόλου το artwork. Ο Paul Romano με τα καταπληκτικά του εξώφυλλα την έκανε και την θέση του πήρε κάποιος AJ Fosik.
Στα του δίσκου, έχουμε να κάνουμε με την πιο βατή και πιασάρικη δουλειά των Mastodon. Τα prog στοιχεία έχουν πληθύνει, θυμίζοντας έντονα Beatles, Pink Floyd και άλλα prog συγκροτήματα των '60s και '70s. Το sludge έχει υποχωρήσει σχεδόν οριστικά όπως και τα ουρλιαχτά. Πλέον έχουμε περισσότερα από ποτέ καθαρά φωνητικά και επίσης για πρώτη φορά ακούμε τον ντράμερ Brann Dailor να τραγουδάει, με ένα τρόπο που προσωπικά μου φαίνεται άκρως ενοχλητικός. Επίσης, ακούμε πολλά heavy rock/stoner στοιχεία, που μάλλον, όμως αυτά, κρίνονται πετυχημένα.

Εντάξει οι Mastodon είναι παιχταράδες. Αυτό δεν αλλάζει. Μπορεί να έχουν πραγματοποιήσει 180 μοιρών στροφή, αλλά αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν το κάνουν καλά. Όλες οι επιρροές τους είναι αρμονικά συνδυασμένες. Κλασσικά η κιθαριστική δουλειά είναι εξαιρετική. Ο δίσκος μπορεί να μην είναι επιθετικός, αλλά παραμένει heavy. Μερικά riffs είναι πανέμορφα και κατ' επέκταση κάποια κομμάτια, κατά πάσα πιθανότητα θα μείνουν κλασσικά.
Όπως για παράδειγμα το The Sparrow, που για μένα είναι και το κορυφαίο του δίσκου: Μια ευθεία αναφορά στο Wish You Were Here των Pink Floyd και με ένα μεσαίο riff που κάθε heavy rock μπάντα θα ζήλευε.
Ή όπως το Curl of the Burl, που με τη μαγκιά του σβήνει ολόκληρες δισκογραφίες stoner συγκροτημάτων.
Ή όπως τα Black Tongue και Spectrelight (με συμμετοχή Scott Kelly), που θυμίζουν παλιές καλές εποχές.
Από εκεί και πέρα όμως, βρίσκω μόνο διάσπαρτες καλές στιγμές, αρκετές μέτριες και μερικές κακές. Όπως το απαίσιο "Creature Lives" (εδώ τραγουδάει ο Dailor), που είναι ό,τι χειρότερο έχω ακούσει από Mastodon, γενικά.

Εν κατακλείδι, το The Hunter, θεωρώ ότι δεν είναι κακός δίσκος. Οι Mastodon εξελίσσονται διαρκώς, προσθέτουν καινούρια στοιχεία, ανοίγουν νέους δρόμους, δεν επαναλαμβάνονται ενώ ταυτόχρονα κρατάνε μία σταθερή heavy βάση και θέτουν νέα μέτρα και σταθμά, δικαιολογώντας την τρομερή απήχηση που έχουν. Αλλά εμένα δεν μου κάνουν πλέον. Δεν συγκλονίστηκα σε κανένα σημείο και σε αρκετά βαρέθηκα, κουράστηκα και εκνευρίστηκα.
Είναι ένας δίσκος που αξίζει ενασχόλησης και ακροάσεων αλλά μέχρι εκεί.

Mastodon: The Hunter Visualizer

Εν αναμονή του νέου άλμπουμ των Μαστόδοντων που κυκλοφορεί στις 27/9 από τη Relapse (φυσικά στο ίντερνετ, έχει διαρρεύσει εδώ και 2-3 μέρες και το review ετοιμάζεται), τα παλικάρια έκαναν μια εξαίσια δουλειά, ανεβάζοντας ολόκληρο το δίσκο στο youtube.
Οπότε, για ένα άνευ προηγουμένου οπτικοακουστικό θέαμα, χαζεύετε εδω: