Τhe 2011 tunes that rocked the Batcave

To μεγαλύτερο στοίχημα του 2011 ήταν να συνηθίσω να ακούω καινούριες κυκλφορίες μέσω της άχαρης αλλά προσιτής μεθόδου του downloadng.Τα πράγματα δε θα έπρεπε να πηγαίνουν έτσι.Θυμάμαι λόγου χάρη,το 2005 είχα δει τους Candlemass στην περιοδεία για το ομότιτλο δίσκο τους.Τα τραγούδια με ενθουσίασαν τόσο που έτρεξα να το αγοράσω.Ευτυχώς και δυστυχώς αυτός πάνω κάτω ήταν ο τρόπος που έμαθα να χτίζω τη δισκοθήκη μου και ειδικά με τις νέες κυκλοφορίες.Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν αγριέψει και αναγκάστηκα να μάθω να εκτιμώ ένα δίσκο ακόμα και σε ψηφιακή μορφή και να του δίνω προσοχή ανάλογη με αυτή που θα έδινα σε ένα album που απέκτησα "ολόκληρο","με σάρκα και οστά".Sign of the times....Και ναι το παρδέχομαι,δεν έχω αγοράσει κανέναν από τους παρακάτω δίσκους,και ας προτείνω τους 9 από τους δέκα (ο δέκατος είναι η μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς)προς αγορά με το χέρι στην καρδιά.Καλή χρονιά σε όλους!

Νο1

Graveyard-Hissinger Blues

Δεύτερο Full Length από τους Σουηδούς και με διαφορά πρώτο στη λίστα των κυκλοφοριών του 2011.Βαριά και ασήκωτα blues με άρωμα δεκαετίας 70',Witchcraft-ικές περγαμηνές,hard rock κατευθείαν από την ψυχή και προσωπικότητα που εξαφανίζει μονομιάς οποιεσδήποτε copy-paste υπόνοιες.Τα πολλά λόγια είναι φτώχια σε τέτοιες περιπτώσεις.Blow up your speakers!

Νο2

Vector-Outer Isolation

Χωρίς κανέναν ενδιασμό ο ακραίος δίσκος της χρονιάς.Οι Vector είναι πιτσιρικάδες παθιασμένοι και καλομελετημένοι.Αντί να πέσουν στη λούμπα της νοσταλγίας όμως,παίρνουν τους Watchtower,Emperor,Immortal και την αφρόκρεμα της true Thrash δισκοθήκης τους,τα τσιγαρίζουν με λάδι και Noctunus αστρονομία και το αποτέλεσμα ματώνει τύμπανα,σπάει σβέρκους,καίει μυαλά και ενώ έρχεται κατευθείαν απο το 2011 για να μην πω από το μέλλον,ψαρώνει ευχάριστα και τον πάλιουρα μπεκροthrasher φίλο σου.Keep it fresh but keep it true.Με εννόησες?

No3

The Devil's Blood-The Tousandfold Epicentre

Μετά το μέγιστο Τhe Time of no Time Evermore του 2009,οι Devil's Blood κράτησαν το επίπεδο στα ίδια υψηλότατα επίπεδα.Λίγο λιγότερο άμεσοι αλλά περισσότερο ατμοσφαιρικοί και ταξιδιάριδες,με τις μελωδίες και την απίστευτη χροιά της φωνής να σπέρνουν παντού καινούριους οπαδούς.Πολλούς τους ξένισε η νέα προσέγγιση και βιάστηκαν να τους αποκυρήξουν.Εγώ πάλι έχω πάθει την πλάκα μου,και χαιδεύω σκεπτικός τα γέννια μου σκεπτόμενος το επόμενο βήμα τους.Δεδομένων των albums,της συσχέτισης της μουσικής ως αίσθηση και όχι τεχνοκρατικά,αναλογιζόμενος το νέο ρεύμα,την προόθηση από τις δισκογραφικές και την ανταπόκριση των ακροατών,στην αγία τριάδα θέτω τους Jex Thoth,Blood Ceremony και The Devil's Blood.Kαι αν η αγία τριάδα σε παραπέμπει αλλού,πιστεύω οτι οι Devil's Blood είναι οι αντίστοιχοι Kreator με ό,τι αυτό συνεπάγεται.Γιά άλλη μια φορά,με εννόησες?

Νο4

Βlood Ceremony-Living with the Ancients

Ναι,μπορεί να είναι ένα trend."Female fronted pagan obscure occult 70's orriented but yet so original rock".Δεν κρύβω όμως τη χαρά μου και γουστάρω πολύ που συμβαίνει.Καινούρια μουσική με αρχίδια περασμένων δεκαετιών,ύφος που ταιριάζει απόλυτα στα γούστα μου και γυναικεία φωνητικά αντπίθεση στους συμφωνικούς πριμαντωνισμούς που μας είχαν πήξει κάποια χρόνια πίσω.Λοιπόν στο ψητό.Μάνα Γη,riffάρες,γυναικεία φωνή με προσωπικότητα και περίεργη προφορά του "σ"(φταίει ο Μartin Walkyier?),φλάουτο,hammond και καυλιάρικο rhythm section.Kαι όλα τα επιμέρους υλικά δένουν άψογα προσφέροντας δισκάρα να την πιείς στο κέρας.Μεγάλωσα με Jefferson Airplane κι ας μην είναι της εποχής μου.Απ' ότι φαίνεται όμως ήρθε η ώρα μου να το χαρώ.Ευχαριστώ σε,Great God Pan.

No5

Unkle Acid and the Deadbeats-Bloodlust

Άγγλοι με σουηδικό neo-70's φασαριόζικο κιθαριστικό ήχο.Η μεθυσμένη ερμηνεία των φωνητικών (που όσο τα προσέχω νομίζω ότι μου θυμίζουν κάτι από 90's altenative,το οποίο σιχαίνομαι,αλλά εδώ κολλάει μια χαρά) και και το satrday night ξεσάλωμα των οργάνων φτιάχνουν μια ψυχεδελική δίνη που ρουφά μέσα της τους πάντες.Vintage κι αν είναι,καταφέρνουν αριστοτεχνικά να ξεχωρίσουν από το σκασμό συγκροτημάτων που παίζουν παρόμοια.Μεγάλη αποκάλυψη τούτοι.

Νο6

Satan's Host-By the Hands of the Devil

Βλέπε εδώ

No7

Orchid-Capricorn

Tο Doom μου το θέλω the heavy metal way.Mε συνεπαίρνει η Sabbath προσέγγιση του Leif Endling και με κουράζει αυτή των Bongzilla.To stoner το ψιλοβαριέμαι από ένα σημείο και μετά.Το N.Ο.LA. μου αρέσει λόγω του Anselmo.Πεθαίνω για Sabbath και Skynyrd από παιδί ακόμα,αλλά κάτι στο Sludge/Stoner μου τη χαλάει.Οι Orchid όμως στο Through the Devil's Doorway ep και στο φετινό Capricorn με την ανεπιτήδευτη πουτανιά τους ντύνουν τα κάργα Iommi-κά τους riffs με κρόσια και η ανάσα του τραγουδιστή τους βρωμάει Ozzy παραζάλη.Σα να ξεντύνονται από τη stoner ψευτομαγκιά και να βουτάνε γυμνοί στην heavy αθωότητα.Εύγε.

Νο8

Whitesnake-Forevermore

Αυτό και το προηγούμενο Whitesnake είναι άριστοι δίσκοι ηχογραφημένοι με ατόφιο ασπροφιδίσιο δηλητήριο.Προφανώς και δε φτάνουν τις παλιότερες δουλειές τους αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο.Live ο David δε το πολυέχει πλέον,αλλά δισκογραφικά διαπρέπει.Όλα όσα ζητάει ο Whitesnake οπαδός είναι εδώ.Γκάζια,bluesy βρωμοκιθάρες,ανεπαίσθητο meldic hard rock άρωμα και,φυσικά,μπελάδες για τα μάτια γυναικών.Το ημερολόγιο δε σταμάτησε στο 1987.Άντε και σε πιο καθαρόαιμους blues rock δρόμους ο επόμενος.

Νο9

Μegadeth-TH1RT3EN

Ίδια περίπτωση με τους Whitesnake,μόνο που το προηγούμενο "Εndgame" ήταν λίγο καλύτερο.Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι αγαπώ Mustaine αλλά οι δύο τελευταίο δίσκοι με βγάζουν ασπροπρόσωπο για αυτή μου την αδυναμία.H μπάντα εδώ και πολλά χρόνια έχει πάψει να παίζει καθαρόαιμο thrash.Το "Th1rt3en" είναι μοντέρνο από άποψη παραγωγής αλλά πιστό στις γνωστές heavy metal νόρμες των πρόσφατων Megadeth και πιστοποιεί για άλλη μια φορά οτι ο Μegadave δε βγάζει δίσκους-πρόφαση για περιοδεία αλλά το λέει η καρδιά του,κι ας είναι πλέον ορκισμένος χριστιανός,κι ας μην είναι το Countdown to Extinction των 10's όπως έλεγε ο Ellefson.Oι οπαδοί με νιώθουν.

No10

Morbid Angel-Illud Divinum Insanus

Παρά τα όσα είχα διαβάσει,μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι οι Morbid Angel θα έβγαζαν τόσο κακό δίσκο.Όταν όμως τον άκουσα,κάθε αμφιβολία πήγε περίπατο.Μα είμαστε σοβαροί?Στον ένατο δίσκο το θυμήθηκαν να μαλακιστούν?Πρόκειται για ένα ανεπιτυχές πείραμα μπολιάζματος του Death Metal τους με industrial μπλιμπλικομπλιμπλίκια που απ'όσο λένε μέχρι και και οι industrial οπαδοί,είναι ανάξια λόγου.Πραγματικά δεν ξέρω ποιός και τι φταίει στις τάξεις της μπάντας,αλλά το βρώμικο παρελθόν του Vincent και το γεγονός ότι είναι το πρώτο τους album με αυτόν,εδώ και χρόνια,μας βάζει σε σκέψεις.Από την άλλη,μιλάμε για τους Θεούς Morbid Angel με τόσες δισκάρες στη σειρά,είναι λογικό να μη τους καταδικάσουμε από μιά στιγμή αδυναμίας όπως αυτή.Πραγματικά ελπίζω στον επόμενο δίσκο τους να μάθουν από αυτό το στραβοπάτημα και να τους δούμε πάλι στην κορυφή.Εκεί δηλαδή που τους αρμόζει να βρίσκονται.

Whitesnake,Judas Priest live Θεσσαλονικη,Καυταντζογλειο σταδιο,Τεταρτη 6 Ιουλιου

Δε θα πω δικαιολογιες του τυπου "για προσωπικους λογους εχασα την εμφανιση των Roxy Bitch και Firewind".Λιγο το χαλαρο κλιμα της Θεσσαλονικης,το οτι η παρεα μου που ηθελε να παμε απο νωρις δεν θα καταφερνε να ερθει,η απεργια των TAXI και οτι για να ειμαι ειλικρινης οι Firewind παρα τα υψηλα standars που εχουν θεσει ολα αυτα τα χρονια με αφηνουν παγερα αδιαφορο,τελικα μπηκα στο σταδιο λιγο πριν βγουν οι Whitesnake προετοιμασμενος για αλλη μια μοναχικη πλην γαματη συναυλιακη βραδια.Καθως ομως το Cornucopia εχει πλοκαμια παντου,επεσα πανω σε εναν παλιο φιλο απο Αθηνα και την κοπελα του και η βραδια κυλησε ακομα πιο ευχαριστα.Κριμα παντως γιατι οι Roxy Bitch μου ειναι ιδιεταιρα συμπαθεις.
Πρωτη εντυπωση?Η σκηνη ηταν απελπιστηκα κοντα στις εξεδρες,καταλαμβανοντας ουτε το μισο του γηπεδου.Αστεια εικονα αλλα τελικα ο κοσμος χωρεσε μια χαρα και φανηκε να χρησιμοποιει πολυ τις κερκιδες.Αστεια ειναι και αυτη η παρατηρηση,αλλα το μεγεθος της αρενας ηταν παιδικο,τουλαχιστον για τα αθηναικα δεοδομενα.

Η ωρα πηγε 8 και οι Purple freaks Σταθης Παναγιωτοπουλος,Γιωργος Γακης και Batman εχουν λαβει θεση σtα δεξια της σκηνης αναμενοντας.Εχω δει τους Whitnake ολες τις φορες που εχουν εμφανιστει επι αθηναικου εδαφους,και ως τεραστιος οπαδος αρα και αυστηρος κριτης πρεπει να ομολογησω οτι καμια φορα δεν εμεινα απολυτα ικανοποιημενος.Δυστυχως ουτε και αυτη η φορα αποτελεσε εξαιρεση.Το χρυσο λαρυγγι του David Coverdale εχει απο καιρο χασει πολλα καρατια.Για αλλη μια φορα τον ειδαμε να παλευει να καταφερει τα τραγουδια.Απο θεμα αποδωσης χωρις τους Reb Beach και Dough Aldrich να σιγονταρουν δεν θα εβγαζε ολοηκληρη συναλια.Τα καινουρια τραγουδια ειναι ποτισμενα με Whitesnake ερωτισμο και συναισθημα,η μπαντα φανεται να τα ευχαριστιεται πολυ ζωνταnα και το feeling μας συνεπηρε,κι ας μην ξεραμε να τα τραγουδησουμε.Απο την αλλη η επιλογη των παλιων ηταν για αλλη μια φορα η απολυτα αναμενωμενη.David μου εχεις αλλαξει τη ζωη με τους δισκους σου αλλα ποτε θα δωσεις μια συναυλια με τραγουδια για οπαδους των Whitesnake και οχι για οπαδους του 1987 album?H κοιλια που εκανε το setlist με τα συνχομενα solos των μουσικων φανηκε να κουρασε τον κοσμο,αλλα ο μεγαλος επρεπε να παρει ανασες κα να κανει γαργαρες."Μην παιξεις αλλο θελουμε Priest" φωναζαν καποιοι πισω μου.Γαμω το μου ποσο θα ηθελα να βγει ο mr Coverdale και να τους βουλωσει ο στομα.Δυστυχως ομως κατι τετοιο εν ετει 2011 ειναι μαλλον αδυνατο.Τολευκο φιδι ειναι ακομα μια κορυφαια studio μπαντα,αλλα ζωντανα,περισσοτερο με την καυλα τους ευχαριστιομαστε παρα με τα αυτια.Για το τελος μας ειπε το Soldier of Fortune a capela οπου η βαθια ερωτιαρικη φωνη του ελαμψε χωρις να παλευει να ακουστει πανω απο δυο κιθαριστες.Οχι τοσο Ready οσο Willing,τιμιος,ωραιος,αλλα συγχωρεστε με,τους Whitesnake τους εχω πολυ πολυ ψηλα για να μου αρκουν μονο αυτα.


Oι Judas Priest απο την αλλη εν ετει 2011 πηραν κεφαλια.Δεν ξερω τι εγινε στην Αθηνα μια μερα πριν,αλα τα αυτια της Θεσσαλονικης προκειται να βουιζουν για πολυ καιρο.Υποτιθεται οτι εναι η τελευταια παγκοσμια περιοδεια του συγκροτηματος.Τα ματια μας πολλα εχουν δει και κραταμε μια πισινη για αυτο.Απο την αλλη ο τιτανομεγιστος KK Dowing πριν καποιους μηνες αποχωρησε και η διασπαση ενος εκ των κορυφαιων κιθαρστκων δυδιμων στην ιστορια της μουσικης μου ειχε γεννησει πολλες αμφβολιες για το τι να περιμενω.Λοιπον οι Priest με εκαναν να καταπιω τη γλωσσα μου.Καλυτεροι και απο τις αλλες 2 φορες που ειχαν εμφανιστει με το Halford.Δεν μπορω να ειμαι αντικειμενικος και συγκρατημενος απο εδω και περα.Ο ηχος της κιθαρας των Judas Priest ειναι η απανηση στην ερωτηση "Τι ειναι το Heavy Metal?".H φωναρα του Rob Halford ηταν σε αψογη φορμα και του πηρε μιαμιση ωρα να δειξει σημαδια κοπωσης.Η απολυτη αποδωση της μπαντας σε συνδιασμο με ενα setlist γεματο εκπληξεις απογειωσε τη συναυλια.Ποσο ασχημα μπορει να παει μια εμφανιση που αρχιζει με Rapid Fire?Kαι συνεχιζει με Beyond the Realms of Death,Heading out to the highway(!!!),Starcrusher,Βlood Red Skies.Στο Never Satisfied το riff ακουγοταν 200 φορες καλυτερο παιγμενο ζωντανα,στο Victim of Changes σκεφτηκα οτι επιτελους θα ξαναφησω μαλλι γιατι τομονοπουμετραεισεαυτητηζωηειναιηλατρειαγιατοheavymetal (ναι με λιγη καλη διαθεση και αψογο βρετανικο metal γυρνας παλι στα θρανια).Δεν ελειψαν βεβαια τα απαιτουμενα στανταρακια απο τα Painkiller και British Steel.Tο Breaking the Law δεν το τραγουδησε καν παρα το εδωσε ολο πανω μας και μαζι με τo Τurbo Lover μας εκλεισε τη φωνη για το υπολοιπο βραδυ.Οσο για τον καινουριο κιθαριστα?Εκτος του οτι ξεσαλωσε,ηταν ολοιδιος ο KK Dowing.Αλλα και περα απο τη οφθαλμαπατη που προκαλουσε,εδεσε και επι της ουσιας με τους παλιουρες μια χαρα.Το οτι επαιξαν το Sentinel το ειπα???Αυτη ηταν και η κορυφαια στιγμη της βραδιας ολοκληρης για μενα.Σταματαω εδω γιατι θα αρχισω true και cult σχολια για παρθενο ατσαλι και υδραργυρο να ξεχυνεται γαργαρος και ανοξειδωτος απο τα ηχεια,αλλα δυστυχως αυτα τα νιωθεις οταν εισαι παρων,οχι μεσα απο live reports.

Εν κατακλειδι,μακαρι να μη δωσουν αλλες συναυλιες γιατι να φτασουν τα ιδια επιπεδα απο εδω και περα μαλον ειναι πολυ δυσκολο.Οσο υπερβολη κι αν ακουστει,διπλα στα Unleased in the East και Priest Live στη συνειδηση μου εχω πλεον αυτη την εμφανιση στη Θεσσαλονικη.

Εxtra Special Thanks σε Βαγγελη και Νικο για τη φιλοξενια.

Ιζημα

Δυστυχως δεν προλαβαινω να παρακολουθησω καινουριες κυκλοφοριες.Ουτε να ακουσω οση μουσικη θα ηθελα.Καλα καλα δε μπορω να προλαβω τους ρυθομους του Blog.Η θητεια μου μοιαζει περισσοτερο με βαρετο δημοσιουπαλληλικι με εξαντλητικες υπερωριες ανευ πληρωμης παρα με στρατο.Αυτο,σε συναρτηση με τα βαραβαρα,anti-rock star,ωραρια που δυστυχως ειμαι αναγκασμενος να ακολουθω κανουν το ιδιο μου το ροχαλητο τη βελτιστη εβδομαδιαια μουσικη απολαυση.Συνεπως το ακολουθο post προκειται να ειναι τοσο ευχαριστο και ομοιογενες οσο το μιγμα.ιζημα του τριπλου ελληνικου που πινω καθε ξημερωμα για να μαζεψω τα κομματια μου.

Πραξη πρωτη:Καφες

Ανακοινωθηκε καλοκαιρινη διπλη συναυλια Judas Priest kai Whitesnake.Οι πρωτοι μας κοροιδευουν οτι κανουν τελευταιο world tour.Οι δευτεροι ειναι ιδιεταιρα δραστηριοι αλλα ζωντανα ο τραγουδισταρας τους παλευει με το γηρας των φωνητικων του χορδων(και μονο).Οπως και να χει ομως και τα δυο συγκροτηματα παντα αποδιδουν και παντα περναμε ζορικα στις εμφανισεις τους.Σκεφτομουν λοιπον τι χρειαζεται αυτη η συναυλια για να γινει το κορυφαιο συναυλιακο γεγονος της χρονιας.

-Οι Whitesnake να εχουν setlist αυστηρα απο τα 2 τελευταια albums και απο την περιοδο Τrouble-Saints n Sinners.

-Να μην υπαρξουν trendy ψευδοαριστεριστες που ανεπιτυχως να θιξουν εθνικιστηκα ζητηματα οταν ο Halford φιλησει τη σημαια.

-Για οσο διαρκει το Live να ξανεχω με μαγικο τροπο πισω τις μακριες μου μπουκλες.

-Ο ΚΚ Dowing να εχει την ιδια ορεξη που ειχε και το 2008.

-Να εξαναγκασω τον Amberclock να ερθει μαζι μου μονο για να τον δω να ακουει/μιξαρει φανταστικους ηχους αποριπτοντας το show ως uber cheesy.

-Οποιοι εξτασιασμενοι ακουγοντας μπαλαντα πιαστουν αγγαλια και κανουν περα δωθε(βλεπε χορευτικο Σοφια Βοσσου-Το Φιλαρακι) να ανοιξει ενα Pit να τους καταπιει.

-Η μηχανη του Halford να εχει αερογραφια "Come Taste The Blog".

-Οι Priest να μην ξανακανουν το λαθος να ανοιξουν με οποιοδηποτε αλλο τραγουδι περαν του Hellion/Electric Eye.

-Φευγοντας απο τη συναυλια να δω μια κοπελα με λευκο φορεμα να κανει ροδα πανω στο Batmobile μου.

Here I Go Again from The Flower Shop on Vimeo.

Πραξη Δευτερη:Ζαχαρη

5 Ιουνιου οι Cult εχουν προγραμματισει την πρωτη μετα απο 18 χρονια εμφανιση τους επι ελληνικου εδαφους(αφου το 2006 η προπωληση απαγορευσε την εμφανιση τους-φτου σας).Τους εχω δει στο Amsterdam αλλα και οι ιδιοι ηταν τοσο καλοι και εγω τους αγαπαω αλλο τοσο που σιγουρα θα ξαναπαω.Το ιδιο να κανετε και ολοι οι gothαδες,darkwaveαδες,ποζεραδες και λοιποι αλητιριοι rockers.

Πραξη Τριτη:Καιμακι

Αφου ανακαλυψα μετα απο τοσα χρονια τα στοιχεια που χρειαζομουν για τη larger than life 90's διασκευη/μιξη του Just be Good to me των SOS Band(Dub be good to me).Ο υπευθυνος ειναι ο Fatboy Slim και η μπασογραμμη ακουγεται σαν αυτη του Guns of Brixton των Clash.Mπορω πλεον να κλειδωσω την “Pop Reggae” χιλιοπαιγμενη κασετα μου σε μια θυριδα βαθια στα σκοτεινα και υγρα υπογεια του Κεντρου Επιχειρησεων Γενικου Επιτελειου Στρατου ως κρυπτο-υλικο.



Τελευταια Πραξη:Σερβιρισμα

To ευτυχημα να εχεις αναλογικο ραδιοφωνακι στο γραφειο ειναι οτι ποτε δεν ξερεις τι κομματαρα που αγνοεις μπορει να πετυχεις και ποσο βαθια να μιλησει μεσα σου ειδικα εν ωρα εργασιας/υπηρεσιας.

Whitesnake-Good To Be Bad

Μα καλα τωρα τι κανει αυτος εδω?Δισκος του 2008 και τωρα του ηρθε να γραψει review?Η πιεση του να διαμορφωσεις εμπεριστατωμενη γνωμη για καποιο δισκο μολις λιγο καιρο αφου κυκλοφορησει κρινεται .Ειδικα σε μεγαλους μουσικους ερωτες οπως για παραδειγμα ο δικος μου με τους Whitesnake.Η μπαντα ειχε να κυκλοφορησει δισκο απο το 1997(τυπικο αυτο βεβαια,προσωπικη υποθεση του Coverdale ηταν εκεινη η δισκαρα αλλα οι δισκογραφικες και το ρισκο των δολαριων το εκαναν να κυκλοφορησει υπο αυτο το ονομα).Μετα λοιπον απο best of,ζωντανα ηχογραφημενες κυκλοφοριες και τρεις αν δε χανω το μετρημα μεγαλες περιοδειες η αγωνια του οπαδου κορυφωνεται και θελει το χρονο του για να οριμασει ενας καινουριος δισκος μεσα του.Φανατιλες progsters και λοιποι τεχνοκρατες σας ακουω να ψιθυριζετε ηδη.Ναι ρε,ακομα και ενα straight forward ακουσμα σαν και αυτο θελει το χρονο του μερικες φορες.Kαι τετοιες κυκλοφοριες αν θελουν να σταθουν περιφανα διπλα στις παλιοτερες πρεπει να αποδειξουν οτι αντεχουν το περασμα του χρονου.Ο mr Coverdale τυχαινει να ειναι ο αγαπημενος μου τραγουδιστης,η μουσικη των Whitesnake σε μεγαλο ποσοστο εχει διαμορφωσει στοιχεια της προσωπικοτητας μου και πολλα τους τραγουδια χαραχτηκαν ανεξιτηλα στις αναμνησεις μου.H live αποδωση του David οπως εδειξαν οι τρεις φορες που ευτυχησα να τους παρακολουθησω ειναι μετριοτατη.Tο καταευχαριστιεται κανεις ακουγοντας με την καυλα και οχι με τα αυτια.Aυτο,σε συνδιασμο με το μεγαλο διαστημα που ειχε μεσολαβησει απο την τελευταια studio κυκλοφορια μεχρι το Good To Be Bad με ειχε βαλει σε σκεψεις.Σημερα πλεον,ειμαι σε θεση να πω οτι ο δισκος ειναι οχι μονο αξιοπρεπης αλλα μεστος και ζορικος περα απο καθε προσδοκια.Το album ειναι αγνο Whitesnake εργο,μπορει η φωνη του Coverdale να παλευει με τα χρονια του,ο bluesy αερας που πνεει ομως απο αυτην,ανακατευει τις μπουκλες του σεξουαλικου hard rock της μπαντας αφηνοντας και τον αυστηροτερο κριτη (το φανατικο οπαδο δηλαδη)με ενα πονηρο χαμογελο ικανοποιησης.Ενα λευκο φιδι υπηρξε και θα υπαρξει ποτε.Ευτυχως οχι μονο ειναι ζωντανο,αλλα το φαρμακι που σταζει οταν η βαση του μικροφωνου του ειναι σε στυση,αποτελει ακομα το βασικο συστατικο των πιο εξεζητημενων ερωτικων φιλτρων.

Download εδω.