Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Herem - II (2011)

Γουστάρω τρελά τα συγκροτήματα που χωρίς να κάνουν κάτι το τρελά καινοτόμο, καταφέρνουν παρ' όλα αυτά και σπάνε τα στενά στεγανά του doom ήχου, με την ποιότητα και τη φρεσκάδα τους. Αυτό αποτελεί μια πολύ ηχηρή απόδειξη ότι όταν έχεις όρεξη και καλές ιδέες μπορείς να δημιουργήσεις πρωτόγνωρες εμπειρίες με πολύ απλά συστατικά. Οι Φινλανδοί Herem έχουν και όρεξη και καλές ιδέες, γι' αυτό και εδώ στη δεύτερη κυκλοφορία τους, δημιουργούν κάτι το πραγματικά εντυπωσιακό.

Το ΙΙ είναι ένα αργοκίνητο θορυβώδες ηχητικό κτήνος που ενώ θα μπορούσε άνετα να αποτελεί άλλη μια καλή κόπια των Electric Wizard, δεν το κάνει. Κι αυτό γιατί ενώ εχουν κι αυτοί 2 κιθάρες, αντί να τιγκάρουν και τις 2 στο fuzz, όπως κάνουν οι προαναφερθέντες EW, εντούτοις επιλέγουν να ρίξουν όλο το heaviness στη μία και να αφήσουν στην άλλη την καθαρότητα και την ελευθερία να δημιουργεί όμορφα ηχοτοπία, προσθέτοντας layers και εξαιρετικά leads, πάνω στην βαρβαρότητα, δημιουργώντας μια ψυχεδελική, αρρωστημένη ατμόσφαιρα.

Ξεχωριστή περίπτωση αποτελούν τα φωνητικά, αφού εναλλάσονται, με χαρακτηριστική ευκολία, μεταξύ sludge ουρλιαχτών και death βοθροειδών βρυχηθμών. Το εντυπωσιακό, βέβαια, στην όλη υπόθεση δεν είναι αυτή καθεαυτή η εναλλαγή αλλά το γεγονός ότι προέρχονται από γυναίκα! Αυτό ακριβώς. Η κακάσχημη μεν, χαρισματική δε, Valendis Suomalainen, καταφέρνει κάτι το εξωπραγματικο, που εγώ προσωπικά δεν έχει τύχει να ξανασυναντήσω σε γυναικεία φωνητικά. Αυτό από μόνο του, για μένα, αξίζει όλα τα kudos.

Έτσι λοιπόν, με βαρβαρότητα, ατμόσφαιρα και φωνητικά να εκμεταλλεύονται όσο καλύτερα γίνεται, ο δίσκος ξεχωρίζει από τη μάζα και δίνει πάτημα για πολλαπλές ακροάσεις, ανταμοίβοντας τον ακροατή στο έπακρο.

Metal Archives
Official Homepage

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Vanderbuyst Self Titled (2010)




Μπορεί να μην έχεις ακούσει για τους Powervice, αλλά αυτή η μπάντα στη βραχύβια πορεία της(ένα demo πριν πάψει να δραστηριοποιειται) αποδείχτηκε εκολαπτήριο μουσικών που θα έμελε να μας αποσχολήσουν στα late 00's/early 10's.Από τις τάξεις τους έχει περάσει ο Selim που πλέον τον γνωρίζουμε ως των ιθύνοντα νου πίσω από τους Devil's Blood, αλλά και ο κιθαρίστας Willem Verbuyst του οποίου η μπάντα μας απασχολεί εδώ.
Ο εν λόγω κύριος λοιπόν σχημάτισε τους Vanderbuyst, με τους οποίους έχει ηχογραφήσει ένα EP και δύο LP.Με το πρώτο και ομόνυμο ασχολούμαστε εδώ .Οι Vanderbuyst είναι μιά κατά βάση hard rock μπάντα με τον τρόπο που αυτό παιζόταν στα 70's και early 80's.Aν και Ολλανδοί, ο ήχος τους προσεγγίζει πολύ τα βρετανικά μεγαθήρια της εποχής.Το retro κίνημα είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν ενοχλεί σε καμία περίπτωση, αρκεί να παίζεται με πολύ πάθος από μουσικούς που έχουν παλιά κομμάτια στη δισκοθήκη τους, αλλά σωστό ημερλόγιο στον τοίχο τους.Αν λοιπόν δεν ψάχνεις συγκροτήματα που ανακαλύπτουν τον τροχό, αλλά τον κάνουν να λειτουργεί όχι μόνο καλά αλλά να σπινιάρει όπως η "κούρσα" του Ian Gillan στο Highway Star, αν γουστάρεις μπάντες με παλιό ήχο αλλά πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να φωνάζει "υπάρχουν και άλλα πράγματα να ανατρέξει κανείς εκτός από τους Sabbath!!", αν τέλος παντων είσαι πιό hard rock τύπος, αυτός ο δίσκος θα φέρει πολλές βόλτες στο στρεοφωνικό σου, και εσύ θα φέρεις πολλές βόλτες με τη συντροφιά του στο αμάξι ή περπατώντας με τα ακουστικά στα αυτιά.
Το μεγάλο ατού των Vanderbuyst είναι οι μελωδίες, τις οποίες προσφέρουν απλόχερα σε κάθε τραγούδι.Και είναι τέτοιες οι σταβροβελωνιές που κεντάνε την ταστιέρα, που σίγουρα θα σε γραπώσουν και θα σε βάλουν στη διαδικασία να ακούσεις το δίσκο ξανά και ξανά.Η Van Records, για λογαριασμό της οποίας ηχογραφούν, αναφέρει τους Ufo(των οποίων το Rock Bottom διασκευάζουν) και τους Thin Lizzy ως γνώμονα του ήχου τους.Μιά τζούρα από τις Nwobhm αρετές των Tygers of Pan Tang, υπόγειες Blackmore-ίζουσες κιθαριστικές(και μόνο) αναφορές στους Rainbow του Difficult to Cure και τέλος κάτι από πρώιμο US hard rock, συμπληρώνουν τα κομμάτια του ομογενούς παζλ του ήχου της μπάντας.Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην αναφέρω ότι τόσο το ντεμπούτο, όσο και το δεύτερο album τους απαρτίζονται από μονοψήφιο αριθμό τραγουδιών.Δυνατό χαρτί γιά μιά κυκλοφορία.Καθιστά την αφομοίωση του υλικού από τον ακροατή ευκολότερη, και φροντίζει να απουσιάζουν δεύτερης διαλογής τραγούδια που θα χώραγαν απλά για να χωρέσουν.
Classic Heavy Metal λογότυπο και πολυθρόνα από μοβ βελούδο στην οποία αναπαύονται πολλά υποσχόμενα γυναικεία πόδια, είναι μεν Batman approved αιθητικής εξώφυλλο, ως γωστόν όμως, νυχτερίδες και δικαιωσύνη είναι τυφλές, συνεπώς το δισκάκι δεν περιορίζεται στην τέρψη οφθαλμών.Επένδυσε άφοβα σε αυτό(ή και στο επόμενο "In Dutch" του 2011) και τα αυτιά σου θα σε ευχαριστούν.


Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Antarcticans Thawed

Sleep - Antarcticans Thawed, Live 9/5/10



Συγκλονιστικό ΕΠΟΣ που ηχογραφήθηκε την περίοδο του Jerusalem αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα. Χάσιμο...

Deepspacepilots

Ας ξεκινήσω αναφέροντας ό,τι ξέρω για αυτό το συγκρότημα. Είναι τρείς, είναι από το Σικαγό, έχουν κυκλοφορίσει άλλο ένα ep με 4 τραγούδια πίσω στο 2007 , και ο Keyser δεν τους έχει ακούσει ακόμα παρά τις κραυγές αγωνίας μου ακόμα και εν ώρα εργασίας ( 'Ναι; Καλησπέρα σας! Σας τηλεφΑΚΟΥ ΤΟ DEEPSPACEPILOTS ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΡΕ!)
Το συγκεκριμένο αλμπουμάκι ξεκίνησε για εμένα να είναι αυτό που ακούω στην ανάπαυλα ανάμεσα του προηγούμενου καλού δίσκου και του επόμενου, αλλά κατέληξε τελικά να είναι αυτός ο επόμενος καλός δίσκος που άκουσα. Δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω πέρα από ότι ενημερώθηκα για την κυκλοφορία του απο το Welcome to the Void, αλλά και να το περιγράψω με δύο μόνο λέξεις: Ακούστε τον!

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Astronautalis (US) - This is Our Science (2011)

Για τον Astronautalis και για το αριστούργημα του 2006, "Mighty Ocean and Nine Dark Theaters" έχω αναφερθεί δύο φορές, τη μια εκτενώς. Αν τον δίσκο δεν τον έχετε ακούσει, ειλικρινά κάντε το.

Έχοντας λοιπόν βγάλει ένα αρκετά καλό δισκάκι το 2009 ("Pomegranate") ο Astronautalis επέστρεψε το 2011 για έναν δίσκο που δεν ξέρω για top, σίγουρα όμως θεωρώ εξαιρετικό άκουσμα για την προηγούμενη χρονιά.


Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Συναυλίες Φεβρουαρίου 2012

Ξεκινώντας από αυτόν τον Φλεβάρη και για κάθε μήνα από εδώ και πέρα, θα φτιάχνουμε μια λίστα με τις συναυλίες που θα θέλαμε να παρακολουθήσουμε μέσα στον μήνα. Αμα υπάρχει κάποιο Live το οποίο ξεχάσαμε ή θα θέλατε να συμπεριλάβουμε στην λίστα απλά στείλτε μας ένα e-mail στο tastecornucopia@hotmail.com . Η λίστα αυτή θα παραμένει σε link στα δεξιά του μπλογκ για όλο το μήνα.

Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου
  • Omega Massif - Rotor - Black Shape of Nexus, An Club, 15 (online προπώληση)/22€
  • The Frozen Autumn - Tilbury on Gloves - Wonky Doll & The Echo, Κύτταρο, 15/18€
  • Arcturus, Gagarin 205, 29
  • Dilated Peoples, Fuzz, 22€

Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου
  • Deus Ex Machina - Last Drive - Sex Beat - Soundkrash, An Club,10€
Παρασκευή, 10 Φεβρουαρίου
  • The Fall, Gagarin 205, 22/25€
  • Joe Lally (Fugazi), Six D.O.G.S, 16€
Σάββατο, 11 Φεβρουαρίου
  • Joe Lally (Fugazi), Six D.O.G.S, 16€
  • The Answer - Phase Reverse, Gagarin 205, 28€ (ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ!)
  • The Men - Acid Baby Jesus - Ruined Families, An Club 15€
Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου
  • Savage Republic - three way plane, An Club, 12€
  • 81db - Need, Mo Better, free entrance
Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου
  • C. W. Stoneking, Passport, 25/30€
Σάββατο, 3 Μαρτίου
  • Still Corners, Six D.O.G.S, 16€
Παρασκευή, 2 Μαρτίου
  • Up The Hammers Festival: Shok Paris - Pagan Altar - Holy Martyr - Dark Forest, Sorrows Path - Gae Bloga - Witchcurse, An Club, 30€
Σάββατο, 3 Μαρτίου
  • Up The Hammers Festival: Skyclad - Cloven Hoof - Metal Inquisitor - Valor -Axevyper - Serpent Saints - Lethal Saint, An Club, 30€
Κυριακή, 4 Μαρτίου
  • Οpeth, Fuzz Club, 30€

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

The Devil's Blood, Mahakala, 4bitten, 22/01/12 live στο Κύτταρο

The Devil's Blood, Κυριακή 22 Ιανουαρίου στο Κύτταρο. Είχε περάσει αρκετός καιρός απο την ανακοίνωση της συγκεκριμενης εμφάνισης των Ολλανδων επί ελληνικού εδάφους, οπότε αντίστοιχα πέρασε αρκετός καιρός που μετράγαμε τις μέρες αντίστροφα. Το κακό όμως με τις συναυλίες που γίνονται την Κυριακή είναι πως, όχι μόνο η επόμενη είναι εργάσιμη, αλλά συγκεκριμένα η χειρότερη εργάσιμη: η Δευτέρα. Το αποτέλεσμα είναι με το που κλείνει η μουσική, ο καθένας σπίτι του κακήν κακώς. Με αυτά στο μυαλό δώσαμε διαδυκτιακό ραντεβού με τον Batman την επομένη για να σχολιάσουμε τι είδαμε, τι ακούσαμε και τι μυρίσαμε.

Αzarak: ok για πες λοιπόν μια πρώτη γνώμη;
Batman: Το Bowel of Noise έπραξε σωστά και έφερε τους Devil's Blood τη σωστή χρονική στιγμή.Δύο δισκάρες, δύο ep's και μια μεγάλη γκρουπάρα των καιρών μας.First things first όμως,δεν πρόλαβα τους 4bitten, τι έχεις να πεις?

ΚΑΡΑΚΛΑΣΣΙΚ Ιανουάριος 2012:Rainbow Rising

Μέσα σε μία γενικότερη προσπάθεια για ανανέωση του Blog,προέκυψε αυτή η νέα μόνιμη στήλη,όπου κάθε μήνα ένας από τους συντάκτες θα παρουσιάζει ένα album κλασικότερο των κλασικών,πέρα από μουσικά είδη,δεκαετίες και λοιπά μέσα κατηγοριοποίησης.Μόνος κοινός γνώμονας των δίσκων που θα φιλοξενούνται εδώ,είναι η στόφα του κλασικού...

...και δε μπορώ να φανταστώ καλύτερο τρόπο να εγκαινιάσω τη στήλη παρά με το Rising των Rainbow.Δεύτερος δίσκος για το καινούριο,τότε,πόνημα του Richie Blackmore, και εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν.Η "project του κιθαρίστα των Deep Purple" λογική φεύγει και πλέον οι Rainbow λειτουργούν σαν κανονική μπάντα.Φεύγει επίσης και το "Richie Blackmore's" μπροστά από το όνομα του συγκροτήματος, που είχε εμφανιστεί στο ομόνυμο ντεμπούτο(για να ξαναέρθει στο τελευταίο album της μπάντας το1995 και να συματοδοτήσει μια σειρά από ομοιότητες με το ντεμπούτο αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία...)Οι αλλαγές όμως δεν περιορίζονται στα τυπικά.Όπως είναι γνωστό,σε ένα γκρούπ που ηγείται ο Blackmore,ο Mustaine,ο Evil Chuck ή ο David Coverdale,δε στεριώνει εύκολα μέλος,έτσι οι αλλαγές στο line up είναι δραστικές.Όλη η μπάντα του πρώτου δίσκου(οι Elf δηλαδή χωρίς τον κιθαρίστα και ξάδελφο του Dio, David Feinstein προφανώς)παίρνει πόδι εκτός του Ronnie James Dio.Ο πολύς Cozy Powel (αν αναφέρω εδώ που έχει παίξει, θα μας κάνουν έξωση από το blogspot για κατάχρηση χώρου) αναλαμβάνει το Drum Kit, με τους Jimmy Bain (Phil Lynnot, Gary Moore, Dio κ.α.)και Tony Carey σε μπάσο και πλήκτρα αντίστοιχα.

Αυτά ως προς τις αλλαγές...Το σωτήριον έτος 1976 λοιπόν,

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Mogwai & Kwoon live @ Fuzz Club, Σάββατο 21 Ιανουαρίου

Επανειλλημένα έχω πειστεί οτι (με ελάχιστες και ιδιαίτερες εξαιρέσεις) η πραγματική αξία ενός συγκροτήματος φαίνεται στο πώς μεταχειρίζεται μια live εμφάνιση. Αυτό τελικά θα το βάλει στην κατηγορία που ξεχωρίζει - ακόμα και αν κάτι είναι generic (και η post rock είναι παραπάνω από γεμάτη με αυτό), αυτό σταματά να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο όταν δωθεί πετυχημένα ζωντανά, χώρια που αυτό είναι αλληλένδετο με τη συνθετική εξέλιξη και απόκτιση χαρακτήρα: Ένα συγκρότημα που στα live αποτελεί εξελισσόμενο οργανισμό δεν μπορεί παρά να αποτελεί τέτοιο οργανισμό και στη συνθετική και εκτελεστική του ωριμότητα.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Saturnalia Temple - Aion Of Drakon

Υπάρχουν δύο πολλοί σημαντικοί λόγοι για τους οποίους λάτρεψα το Aion. Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι με αυτο το άλμπουμ περνάω καλά. Δεν υπάρχει περίπτωση ας πούμε να μην ακούσω το ομότιτλο κομμάτι με οποιαδήποτε παρέα (αρκεί βέβαια να αντέχει τέτοια βαριά ακούσματα, σε διαφορετική περίπτωση οι ST είναι μουσική για να μην έχεις φίλους) και να μην αρχίσουμε να βάζουμε σε εφαρμογή όλες τις black metal χορευτικές φιγούρες μας. Ξέρω πως σε αυτό το σημείο έπεισα πολύ κόσμο να μην συνεχίσει την ανάγνωση, αλλά όποιος έχει χορέψει ποτέ τον χωρό του τσουκαλιού εναλλάσοντας τον με τη θρυλική πόζα 'κρατάω τα πορτοκάλια', πάντα σε έκσταση, τότε ξέρει για τη πράγμα μιλάω (try this). Μέχρι και ο γάτος μου δείχνει να εκτιμά τον δίσκο, όπου με το άκουσμα της πρώτης νότας του, αρχίζει τις τελετές επίκλησης του Γατανά ( επιφυλάσσομαι καθε νομίμου δικαιώματος μου χρήσης της λέξης Γατανάς, των παραγώγων της αλλά και της επίκλησης Του).

Τέλος πάντων επειδή το γάμησα και ψόφησε, και δεν μιλάω για το γατί, συνεχίζω με τον δεύτερο λόγο. Για την ακρίβεια είναι πολλαπλός ο λόγος, αλλά μπαίνει κάτω από την ίδια ταμπέλα: Με κάνει και σκέφτομαι. Και αυτό σχεδόν αυτόματα σημαίνει πως χρίζει αναφοράς στο tastecornucopia.Το Aion of Drakon είναι ένας τόσο απλά δομημένος συνθετικά δίσκος που στην αρχή με εξέπληξε το γιατί μου άρεσε. Θέλω να πω πως, come on... ο ίδιος ατελείωτος ρυθμός για 10+ λεπτά, τα έχουμε ξανακούσει αυτα τα πράγματα. Αρκούσε μια πιο προσεκτική αυτιά όμως για να απλωθεί μπροστά μου όλο το ηχοστολισμένο τοπίο των ST. Σαφέστατα το feeling του δίσκου δεν δημιουργήθηκε τυχαία, μιας και τα μέλη των ST μόνο τυχαία δεν είναι, αλλά εμμέσως μου δίνει την αίσθηση του τύπου 'κάτι παραπάνω παίζει εδώ', παρά το γεγονός ότι δεν είμαι υποστηρικτής του μεταφυσικού.

Μου αρέσει αυτή η λογική, πως άμα αξίζει να το κάνεις, αξίζει να το παρακάνεις. Αποφασίζουν να βάλουν tremolo στις κιθάρες; όλο το σύμπαν γύρω τους πάλλεται μιας και για αυτούς υπάρχει μόνο μία και μοναδική ρύθμιση στο πετάλι τους. Το τέρμα. Delay στην φωνή; μια από τα ίδια. Και όταν θέλουν να σολάρουν, κάνουν φανερό με τον πιό εμφατικό τρόπο πως αυτουνού του κτήνους η καρδιά φτάνει στα αυτιά μας μέσα από τα 70's. Ή και από ακόμα πιο παλιά: από τα early 70's.
Κατά τα άλλα το αλμπουμ περιλαμβάνει απροσδιόριστους ήχους, εκτενείς χρήση της πεντατονικής και τους Celtic Frost για άλλη μια φορά να γελάνε από κάπου μακριά.


Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Intermission

Κανένας ιδιαίτερο λόγος για αυτή την ανάρτηση. Απλώς ήθελα να μοιραστώ το τραγούδι που πρωί πρωί με έκανε να νιώσω σαν να μην πήγαινα για άλλο ένα βαρετό 8ώρο αλλά για να πιώ μπύρες με τους κολλητούς. Αφιερωμένο λοιπόν.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Blood, Sweat + Vinyl: DIY in the 21st Century

Έχουν περάσει 3 χρόνια περίπου από το καταπληκτικό "Such Hawks, Such Hounds" που εξερευνούσε γνωστές και άγνωστες πτυχές από την doom/stoner σκηνή. Αυτή η προσπάθεια φαίνεται να αφύπνησε και τους δημιουργούς του "Blood, Sweat + Vinyl", το οποίο επεκτείνεται στο ατμοσφαιρικό sludge/post-metal/post-rock παρακλάδι.

Το BSV λοιπόν, είναι μια ειλικρινή προσπάθεια καταγραφής του DIY κινήματος, επικεντρώνοντας στις 3 μεγάλες, ανεξάρτητες εταιρείες του είδους: Τη Hydra Head, τη Neurot και την Constellation.
Το DVD χωρίζεται σε 2 μέρη, από 90 λεπτά περίπου το καθένα με το πρώτο να είναι το ντοκιμαντέρ και το δεύτερο να περιλαμβάνει ανέκδοτα συναυλιακά αποσπάσματα από τις μπάντες που εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ.

Όσον αφορά το πρώτο μέρος που είναι και το ζουμί της υπόθεσης, παρουσιάζονται συνεντεύξεις από μέλη των εκάστοτε γκρουπ, με τον περισσότερο χρόνο να παίρνουν οι Aaron Turner (Isis/Hydra Head), Steve Von Till (Neurosis/Neurot) και Efrim Manuel Menuck (Godspeed You Black Emperor/A Silver Mt. Zion/Constellation), καθώς επίσης και συνεντεύξεις από δημοσιογράφους, visual artists και πολλούς άλλους.

Μεταξύ άλλων από την οθόνη περνάνε πάνω από 20 μπάντες, όπως οι Isis, Neurosis, GY!BE, A Silver Mt. Zion, Cave In, Oxbow, Justin Broadrick (Godflesh, Jesu), Pelican, εκφράζοντας τον αμέριστο και αμοιβαίο σεβασμό και θαυμασμό που υπάρχει μεταξύ των καλλιτεχνών (αυτό είναι και το βασικό θέμα που πραγματεύεται η ταινία), παρουσιάζοντας ανεκτίμητα ιστορικά ντοκουμέντα.

Λόγω του ότι παρουσιάζονται τόσες μπάντες, αν βάλουμε την υποκειμενικότητα στην μέση, ίσως υπάρξουν κάποια σημεία βαρεμάρας, ανάλογα με το ποια μπάντα γουστάρει ο καθένας από εμάς. Εγω για παράδειγμα γούσταρα γενικά, αλλά προς το τέλος που παίρνουν αρκετό χρόνο κάποια γκρουπ όπως οι Evangelista και Do Make Say Think, ψιλοβαρέθηκα, αλλά και πάλι αυτά που λένε είναι μέσα στο πνεύμα του DIY, οπότε δεν γίνεται να περάσουν στο ντούκου.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια αξιολογότατη και άκρως ενδιαφέρουσα προσπάθεια που εμβαθύνει στο κίνημα του DIY και των ανεξάρτητων εταιρειών, με πολυ όμορφες μουσικές από ένα είδος που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε ζενίθ έμπνευσης και δημοτικότητας. Μακάρι να δούμε και άλλες παρόμοιες προσπάθειες στο μέλλον.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Dope Flood - A Planet On Four Legs

Οι Dope Flood είναι ένα νέο συγκρότημα από την Λάρισα που κινείται μεταξύ Hard 'n Heavy Rock και Stoner με την γενικότερη έννοια και attitude, με αρκετές επιρροές από κλασσικές stoner και grunge μπάντες που μου θύμισαν πιο πολύ 90's. Αξιοπρόσεκτοι 'παίκτες' όλοι τους, με πολύ καλές ιδέες στην σύνθεση και στους ρυθμούς τους, σε σημείο που ναι μεν κινούνται σε γνωστά ηχητικά μονοπάτια, αλλά δεν ακούγονται τετριμμένοι. Τον Μάρτιο του '11 κυκλοφόρισαν την πρώτη τους αυτοχρηματοδοτούμενη (μεγάλη λέξη, κυριολεκτικά.) δουλειά, το EP, A Planet On Four Legs... που περιλαμβάνει τρείς συνθέσεις τους, το Uncertain που γούσταρα πιο πολύ ,το Shades και το ομώνυμο του δίσκου, όλα τους ακούγονται εξαιρετικά, αποδεικνύοντας πως καλό είναι μια καινούργια μπάντα να έχει σωστό και δουλεμένο ήχο σε ό,τι επιχειρεί να κάνει. Ιδιαίτερα εύσημα πρέπει να δωθούν στον τραγουδιστή που φαίνεται να το 'έχει', χωρίς να θέλω να αδικίσω βέβαια κανέναν άλλο από τα παιδιά των Dope Flood.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι παραπάνω να πω, έτσι κι αλλιώς τα κομμάτια του ep υπάρχουν για κατέβασμα στα παρακάτω link, αλλά μπορεί κάποιος ακόμα και να προμηθευτεί την πραγματική φόρμα του A Planet On Four Legs από το Rock Music Store στην Λάρισα.
Keep the bongs up!


Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Ένα σεντόνι για το 2011

Γεια σας και χαρά σας.
Αφού γύρισα από την πανέμορφη Νάξο (κλισέ) και φόρτισα τις μπαταριές μου (πιο κλισέ), ήρθε η ώρα να πούμε 2-3 (χιλιάδες) πραγματάκια για το 2011.

Το 2011 αποδείχτηκε τελικά πλουσιότατο παρά την αρχική ξενέρα που είχα μέχρι τον Απρίλη που τότε φαίνονταν ελαφρώς δυσοίωνα τα πράγματα με λίγες καλές κυκλοφορίες. Τελικά όχι μόνο ανέβηκε κατακόρυφα από το καλοκαίρι και μετά, αλλά και μάλλον, τελικά, ξεπερνάει την καταπληκτική περσινή χρονιά.

Για να μην μπλέξω τα μπούτια μου, επιλέγω να χωρίσω αυτή την ανασκόπηση σε κατηγορίες, γιατί φέτος και περισσότερο από κάθε άλλη φορά άκουσα μουσική και από αλλά είδη της μέταλ εκτός του τρίπτυχου stoner/doom/sludge, το οποίο φυσικά είναι το αγαπημένο μου.....

MC5: A True Testimonial


Οι MC5 αποτέλεσαν για ην εποχή τους ένα συγκρότημα που κινoύνταν μεταξύ επιφάνειας και underground, ενώς συμβολαίου με την Atlantic και τσάμπα συναυλιών σε πάρκα, ζωής σε κοινόβιο και εξώφυλλο στο Rolling Stone. Μπορεί πλέον να θεωρούνται ως ένα απο τα πρωτοποριακά συγκροτήματα του, ας πούμε, proto punk ήχου μαζί με τους συντοπίτες τους Stooges, αλλά απο την αυγή μέχρι την δύση της δημιουργιάς των MC5, δεν κατάφεραν να βγάλουν λεφτά, να γίνουν ευρέως γνωστοί ή να αφήσουν πλούσια δισκογραφία πίσω τους. Κατάφεραν όμως να κυκλοφορίσουν τρείς ποιοτικούς δίσκους, ποτισμένους με νεανική ενέργεια και έφλεκτο τσαμπουκά, και να μπούν στο χρονοντούλαπο των rock n roll ηρώων, όχι γιατί είναι ακόμα ανάμεσα μας αλλά γιατί και μόνο η κραυγή 'μοτό' τους, 'Kick out the Jams, Motherfuckers!' διαπερνά τις δεκαετίες και μπορεί να προκαλέσει την αναστάτωση που οφείλει να προκαλεί ό,τι είναι αυθεντικό.
Το rockumentary 'MC5: A True Testimonial' προβάλει όλες τι πτυχές της ζωής του συγκροτήματος, από την αρχή τη δημιουργίας του, από την ιδεολογική τους στάση και τους White Panthers, απο το μικρά θέατρα μέχρι την πρώτη και τελευταία τους περιοδεία στην Αγγλία, την εξέγερση του Detroit και την φυλάκιση του Sinclair ( ιδεολογικού καθοδηγητη των MC5) αλλά και αρκετά στοιχεία για το πως κατάφεραν να είναι ένα όργανο αριστερής προπαγάνδας αλλά και να κάνει τους θεατές να διασκεδάζουν με την μουσική τους... τουλάχιστων μέχρι το μπάτσο-ιππικό να τους ανοίξει τα κεφάλια. Αξίζει μια ματιά και για το σπάνιο υλικό αλλά και γιατί απομυθοποιεί κατα κάποιο τρόπο την γενιά του Woodstock. Ή μάλλον καλύτερα προβάλει μια πραγματικότητα διαφορετική απο αυτή που έχει δημιουργηθεί απο τα media σχετικά με το γαμημένο καλοκαίρι της αγάπης.
Προσωπικά επέλεξα να μιλήσω για αυτή την ταινία γιατί αμέσως μόλις τελειώνει θες να τσιτώσεις στο στερεοφωνικό το πρώτο τους δίσκο και να κοιτάξεις με απογοήτευση την μισή σου δισκοθήκη γιατί πολλά από τα συγκροτήματα που θα βρείς εκεί δεν προκειταί ποτέ να γίνουν τόσο true.

You know what time it is?

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

This Was


Κάθε φορά στο τέλος του έτους προσπαθώντας να κάνω ανασκόπηση της χρονιάς βρίσκομαι σε σχετική σύγχυση. Τι από όλα αυτά που είδα και άκουσα βγήκαν το 2011? μήπως ήταν τέλη του '10 και δεν θυμάμαι καλά? έτσι κι αλλιώς η ζωή δεν κάνει reset μόνο και μόνο επειδή πήραμε καινούργιο ημερολόγιο, αλλά συνεχίζει σε ευθεία, παρά το γεγονός πως καμιά φορά οι μουσική μπορεί να κινείται σε κύκλους. Οπότε σε αυτό το κλίμα θα κάνω μια μικρή ανασκόπηση του δικού μου 2011:
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...