Suicidal Angels, Conspiracy, Vermillion Days Live Θεσσαλονίκη Eightball Σάββατο 7/4/2012

Καλημέρα από τα βόρεια, την πόλη του καλού φαγητού και των ωραίων rails.



Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να συνδυάζεις εκδρομούλα, επίσκεψη σε φίλους και συναυλία κορυφαίας ελληνικής thrash metal μπάντας. Θέλω να ζητήσω προκαταβολικά ένα μεγάλο συγνώμη στους Conspiracy και Vermillion Days των οποίων την εμφάνιση δεν παρακολούθησα, δεν αφήνω όμως τη Gotham κάθε μέρα για να ανέβω Θεσσαλονίκη και πρωτεραιότητα έδωσα στο να δω τους φίλους μου από εδώ.

Κατά τις δέκα λοιπόν εμφανίζονται οι Suicidal Angels σε ένα κατάμεστο Εightball και αρχίζουν να παίζουν από το πρόσφατο Bloodbath album, για τις ανάγκες της προόθησης του οποίου όργωσαν πριν λίγο καιρό την Ευρώπη. Με την πρώτη νότα γινόταν αντιληπτό το πρόβλημα του ήχου, το οποίο και δυστυχώς βάλθηκε να τους ταλαιπωρήσει μέχρι λίγο πριν τα τέσσερα τελευταία τραγούδια. Το επόμενο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η διάθεση της μπάντας. Δεν ξέρω να το εκφράσω με λόγια και επιχειρήματα, αλλά τα παιδιά έδειχναν να είναι προβληματισμένα με κάτι και αυτό υπήρχε στον αέρα μέχρι και λίγο πριν το τέλος της εμφάνισής τους. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το ένιωθες έντονα ως παρευρισκόμενος. Έχω δει τη μπάντα επί σκηνής άλλες 3 φορές και ειδικά στην εμφάνισή τους στο Αν club πριν δύο χρόνια μπήκαν μέσα και απλά το γκρέμισαν. Χθες, τα πράγματα ήταν κάτα κάποιο τρόπο περίεργα... Έχεις ολοκληρώσει την Full of Hate περιοδεία αλλά η πρώτη συναυλία στην πατρίδα σου μόνο party ατμόσφαιρα δεν έχει.

Να είμαστε δίκαιοι όμως. Παρά τα όσα εισέπραξα εγώ, η απόδωση ήταν εκπληκτική, το setlist προφανώς έπαιρνε κεφάλια αφού μόνο φοβερούς δίσκους έχουν κυκλοφορίσει και το κοινό της συμπροτεύουσας έχυσε πολύ ιδρώτα για πάρτυ τους και έδειχνε ενήμερο πάνω στην πλήρη δισκογραφία τους. Ειδικά οι μικρότερες ηλικίες πρέπει να πέρασαν υπέροχα! Κάτι άλλο που αξίζει ειδικής μνείας και έχω την τύχη να είμαι σε θέση να το παρατηρίσω αφού τους έχω δει σε πολλές φάσεις της καριέρας τους, είναι το πόσα επίπεδα έχουν ανέβει προς τα πάνω. Οι Suicidal Angels χθες ήταν, τηρουμένων των ηλικιακών αναλογιών, μία κορυφαία επαγγελματική μπάντα επί σκηνής. Στον τρόπο που ο Νίκος χειριζόταν το κοινό, έπαιρνες χαμπάρι ότι μικρότεροι έχετε υπάρξει μαζί στους ίδιους συναυλιακούς χώρους που έπαιρναν κεφάλια οι παλιές καραβάνες του ιδιώματος, εκείνος όμως έχει διδαχτεί από αυτούς από πρώτο χέρι στο δρόμο και πλέον μπορεί να σταθεί ισάξια ανάμεσά τους. Και ναι, μπορεί κάτι να μη σου πήγαινε καλά (και είναι λογικό αφού μιλάμε για ανθρώπους όχι μηχανές) αλλά το live το έφεραν εις πέρας και με το παραπάνω.

Στα τελευταία 20 λεπτα της συναυλίας πάντως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη φοβερή μπάντα που περιμέναμε να δούμε σε όλο της το μεγαλείο. Στο "Moshing Crew" ανέβασαν σχεδόν όλη την πλατεία πάνω στη σκηνή και μονομιάς τα υγρά όνειρα που έχεις ότι παρευρίσκεσε σε εκείνες τις θρυλικές συναυλίες στα μπουντρούμια του Bay Area του '83-85 πήραν σάρκα και οστά. Mε το αφιερωμένο "στις Άγιες μέρες που έρχονται" χιτάκι Apocathilosis στο encore, η συναυλία έφτασε στο τέλος της.

Ανάμεικτα συναισθήματα για χθες λοιπόν. Τελικά η γεύση που μένει είναι γλυκιά, ελπίζω μόνο η ζωή στο δρόμο να μη τους καταβρώχθησε ενεργειακά. Μέχρι την αθηαναϊκή τους εμφάνιση όμως, κρατάμε τις καλές στιγμές.

Stunning C@nts

Λατρεύω τους Metalllica. Τόσο πολύ που γράφω το όνομα τους με τρία L. Είμαι από αυτούς που όχι μόνο λατρεύουν τους Metalllica, αλλά επίσης δεν γουστάρουν του Megadeath. Τόσο πολύ που γράφω το όνομα τους λάθος. Υπάρχει όμως μία περίοδος στην ζωή των Metallica, τόσο σκοτεινή όσο και η ζωή των πατεράδων μας πριν παντρευτούν. Ακους ψίθυρους από φίλους του, μισόλογα πίσω απο σφιγμένα δόντια, αλλά δεν πειράζει γιατί λίγο σε νοιάζει τι και πώς. Δεν θές να αρνηθείς την πατρική εικόνα που έχεις δημιουργήσει. Ακριβώς έτσι λειτουργεί και για μένα η περίοδος Load/Reload των Bay Area Thrashers (έπρεπε!). Δεν ακούω και πολύ κόσμο να μιλάει για αυτή, μόνο κάτι μισόλογα του στύλ 'καλό το until it sleeps' και από τίποτα ραδιόφωνα και περιοδικά που έτσι κι αλλίως αναφέρουν τους Metallica για ασχετους λόγους, όπως για την πρώτη ταινία που παίζει ο Lars. Δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να ακούω, δεν θέλω να βλέπω.
Οπως και να το κάνεις όμως, οι Metallica αποτελούν μία σταθερή αξία σε τουλάχιστον ένα τομέα. Στις live εμφανίσεις τους. Είτε από αποπνικτηκά μικρά club που μοιράζαν τσίτες τζάμπα κάποτε, είτε στα πλέον μεγαλύτερα γήπεδα απο το 90 και πέρα. Η έτσι νόμιζα τουλάχιστον μέχρι που έπεσε το μάτι μου πάνω σε ένα ανεκδιηγητο live. Το Cunning Stunts DVD του 98. Οπως ήδη έχει γίνει κατανοητό πρόκειται για την συναυλική απόλαυση του τι εστί Metallica κατά την εποχή Load/Reload, caught on tape που λένε... Κοντά μαλλιά όλοι τους, με τον κακομοίρη τον Hammett να κυκλοφορεί και με eyeliner (τσίμπα), κουσούρι που κουβαλάει ακόμα. Δεν λέω, εκλπηκτικό το stage. Τουλάχιστον σε αυτό βάλαν τα γυαλιά σε κάτι άλλους τύπους που κάνουνε τουρνέ και καλά 360, αλλά για να έχεις πραγματικά την εντύπωση πως βλέπεις την μπάντα σφαιρικά θα έπρεπε να είχες δώσει 360 ευρώ.
Ομως ακόμα και αυτό δεν κρύβει το γεγονός πως η μπάντα μάλλον το τελευταίο πράγμα που έχει στο μυαλό της είναι να παίξει μουσική. Και όσο και αν προσπαθούν με θεατρινισμούς να δείξουν πως και καλά είναι μια garage μπάντα που αμα γουστάρει θα τζαμάρει και επι σκηνής, τόσο πιο πολύ πείθουν πως πλέον το master of puppets τραγουδιέται για τους αντζέντηδες τους, για τους λογιστές τους και τους κομμωτές τους ( ενίοτε και μακιγιεζ τους).
Ανάμεσα από τις παπαριές και τα ό,τι νάναι παίζουν και λίγη μουσική. Και δεν ξεκινάνε ούτε με τον Ecstasy of Gold αλλά ούτε και με Creeping Death. Δεν είμαι οπισθοδρομικος τύπος, αλλά τους Metallica τους θέλω thrash.
Ευτυχώς τον βρήκανε τον δρόμο τους εδω και πολύ καιρό, κάτι του οποίου υπήρξαμε και μάρτυρες. Τώρα αν έχουνε σκοπό αυτά που γράφω, δεν το γνωρίζω. Επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη. Παντως πλέον ξέρω και με αποδείξεις πως σωστά δεν με ενδιαφέρουν οι Metalllica του Load/Reload.

Θρας lives here....

Εδω στο Cornucopia ειμαστε κατι σαν τα distilleries του Jack Daniel's στο Tenesee.Eχουμε υπομονη.Mπολικη......μπορειτε να φανταστειτε τον Azarak και εμενα αξυριστους με καουμποικα καπελα να πεταμε πωματα μεσα σε ενα αδειο βαρελι.Kαπως ετσι ειναι τα πραγματα τα νωχελικα μεσημερια στα Cornucopia Headquarters.Aλλα οπως και στα αποστακτηρια,ετσι και εδω,οταν η υπομονη τελειωνει και η μερα φτανει βγαζουμε προς τα εξω τον αλλο μας εαυτο.Tελικα η καλη μουσικη ειναι σαν καλο whiskey.Η Θρας μουσικη απο την αλλη,ειναι σαν το μεθυσι μετα απο αυτο.Εβιβα.

TRAPPED UNDER VICE

Πολυ προσφατα εμαθα απο αγαπημενο μουσικο συντακτη οτι o ιθυνων νους πισω απο τους Darkthrone,Fenriz,γνωστος για την ενασχοληση του με την cult/underground metal σκηνη και το true γουστο του,εχει φτιαξει καποια ψηφιακα mixtapes διαθεσιμα προς free downloading.Με ενα απο αυτα,το Trapped Under Vice θα ασχοληθουμε εδω.Το mixtape αυτο πραγματευεται το underground thrash metal.Φυσικα εσπευσα να το κατεβασω αμεσως και κατευθειαν συμπερανα οτι αν αναγνωριζεις τον εαυτο σου εστω και σε μια απο τις παρακατω προτασεις τοτε θα καταευχαριστηθεις την ακροαση.

Διαβαζεις σε ανταποκριση συναυλιας οτι ειπωθηκε η ατακα "Γεια σας ειμαστε οι Shadows Fall και παιζουμε Trash Metal".Χαμογελας ειρωνικα σιγοτραγουδωντας το Conqueror.

Οταν πρωτοακουσες Exumer ξεπερασες μονομιας τον Michelangelo και αποφασισες οτι ο αγαπημενος σου χαρακτηρας απο τα Xελονονιντζακια ειναι ο Casey Jones.

Τα τρια αγαπημενα σου Sepultura ειναι τα Bestial Devastation,Schizophrenia,Beneath The Remains και οχι τα Arise,Chaos AD,Roots.

Ενας φιλος σου σε ρωταει για την παραγωγη σε καποιο δισκο.Η απαντηση σου ειναι "σπηλαιακη".Με αλλα λογια,παροτρυνεις την αγορα.

Spandex και ακραιο wristband.Oχι βερμουδα και τατουαζ στη γαμπα.


Οσοι πιστοι στο βλασφημο thrash τριβετε τα χερια σας και δεν το εχετε ηδη κατεβαστε το εδω

2000-2009:A Decade Under The Guillotine

Χωριζοντας νοερα τη δεκαετια που περασε σε τρεις περιοδους και λαμβανοντας υπ οψη τη γενικοτερη αναβιωση του 80's metal κατα τη διαρκεια της,καταληγω σε τρεις δισκους που ηγηθηκαν του thrash ηχου,στα αυτια μου τουλαχιστον,εναν για καθε μια απο τις περιοδους.Γνωριζοντας εκ των προτερων οτι αδικω κακουργηματικα αλλες αξιολογες κυκλοφοριες.Φταιει μαλλον το χουι που εχουμε να δημιουργουμε λιστες.

Early 00's Sodom-M-16

I love the smell of napalm in the morning...Smelled like......victory.Oταν ο δισκος σου εχει quote απο το Αποκαλυψη Τωρα χωρις να γινεται γελοιος και ιεροσυλος αλλα καταφερνει να περναει τη φρικη του πολεμου στη ζουγκλα χωρις οπτικη βοηθεια αλλα μονο απο τα ηχεια τοτε εισαι ενας απο τους πολυ μεγαλους.Οι Sodom με αυτο το album οχι μονο δεν πεφτουν στην παγιδα του να επαναλαβουν τη δοκιμσμενη gourmet συνταγη του Agent Orange,αλλα απο πρωτομαστορες του ιδιωματος γινονται βετερανοι.Με Full Metal Camouflage.Και παρε στη μαπα και την αρκουδιαρικη διασκευη στο surfin' bird για αποχαιρετισμο.


Middle 00's Kreator-Εnemy Of God


Oι θεμιτοι πειραματισμοι των 90's τελειωσαν.Αυτο φανηκε ηδη απο το Violent Revolution.To Live Kreation που ακολουθησε ειναι ενας απο τους καλυτερους ζωντανα ηχογραφημενους δισκους ολως των εποχων και το λεω εγω αυτο που κατα κανονα δε συμπαθω καθολου τα live albums.Mε το Εnemy Of God καταφεραν να δειξουν παλι τα δοντια τους πεινασμενοι απο την "αποχη" στη βιαιοτητα(αλλα οχι στην ποιοτητα) της προηγουμενης δεκαετιας,με τον παραγωγο Andy Sneap που γνωριζει τι εστι thrash απο πρωτο χερι να τους δινει ηχο συγχρονο της εποχης διατηροντας παραλληλα ολα τα αγαπημενα Kreator στοιχεια.Και,συγχωρεσε την υποκειμενικοτητα μου αλλα χαρη σε αυτο το δισκο ανηκω στην τελευταια προνομιουχα γεννια(Aγγελακας/Νικολαιδης copyrirgt)που γαλουχηθηκε βλεποντας τους ζωντανα για πρωτη φορα στο Ροδον,πως μπορει να μην εχει ξεχωριστη θεση στην καρδια μου?


Late 00's Megadeth-Endgame


Tην ιδια στιγμη που αλλα μεγαθηρια εβγαζαν δισκους μετανοιας επιστρατευοντας τιτανιους παραγωγους πισω απο την κονσολα και επανεφεραν το παλιο τους λογοτυπο o Megadave βγαζει για πρωτη φορα τον Vic Rattlehead απο το εξωφυλλο,τσιμπαει τον παιχταρα Chris Broderick(Jag Panzer,Nevermore) και σερβιρει εναν απο τους δισκους της δεκαετιας.H εναλλαγη κιθαριστικων πυρων μεταξυ τους(σου θυμιζει κατι?)ξεκινα απο το intro κιολας και εν συνεχεια ντυνει την ενρινη,γεματη ειρωνια φωνη του Mustaine o oποιος εχει ξεπερασει το προβλημα με τον τενοντα στο χερι του και ειναι καθαρος για ακομα μια φορα απο τις ουσιες. "Οποιος λεει πως το νεο Megadeth ειναι χαλια ειναι ηλιθιος"υποστηριζει ο ιδιος,και δεν μπορω παρα να χαμογελω ικανοποιημενος με τον παντα καυστικο και ιδιαιτερο χαρακτηρα του που παντα συμπαθουσα.Αυτον αλλωστε διοχετευει και στη μουσικη του και γραφει δισκους σαν και αυτον.