Καλημέρα από τα βόρεια, την πόλη του καλού φαγητού και των ωραίων rails.
Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να συνδυάζεις εκδρομούλα, επίσκεψη σε φίλους και συναυλία κορυφαίας ελληνικής thrash metal μπάντας. Θέλω να ζητήσω προκαταβολικά ένα μεγάλο συγνώμη στους Conspiracy και Vermillion Days των οποίων την εμφάνιση δεν παρακολούθησα, δεν αφήνω όμως τη Gotham κάθε μέρα για να ανέβω Θεσσαλονίκη και πρωτεραιότητα έδωσα στο να δω τους φίλους μου από εδώ.
Κατά τις δέκα λοιπόν εμφανίζονται οι Suicidal Angels σε ένα κατάμεστο Εightball και αρχίζουν να παίζουν από το πρόσφατο Bloodbath album, για τις ανάγκες της προόθησης του οποίου όργωσαν πριν λίγο καιρό την Ευρώπη. Με την πρώτη νότα γινόταν αντιληπτό το πρόβλημα του ήχου, το οποίο και δυστυχώς βάλθηκε να τους ταλαιπωρήσει μέχρι λίγο πριν τα τέσσερα τελευταία τραγούδια. Το επόμενο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η διάθεση της μπάντας. Δεν ξέρω να το εκφράσω με λόγια και επιχειρήματα, αλλά τα παιδιά έδειχναν να είναι προβληματισμένα με κάτι και αυτό υπήρχε στον αέρα μέχρι και λίγο πριν το τέλος της εμφάνισής τους. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το ένιωθες έντονα ως παρευρισκόμενος. Έχω δει τη μπάντα επί σκηνής άλλες 3 φορές και ειδικά στην εμφάνισή τους στο Αν club πριν δύο χρόνια μπήκαν μέσα και απλά το γκρέμισαν. Χθες, τα πράγματα ήταν κάτα κάποιο τρόπο περίεργα... Έχεις ολοκληρώσει την Full of Hate περιοδεία αλλά η πρώτη συναυλία στην πατρίδα σου μόνο party ατμόσφαιρα δεν έχει.
Να είμαστε δίκαιοι όμως. Παρά τα όσα εισέπραξα εγώ, η απόδωση ήταν εκπληκτική, το setlist προφανώς έπαιρνε κεφάλια αφού μόνο φοβερούς δίσκους έχουν κυκλοφορίσει και το κοινό της συμπροτεύουσας έχυσε πολύ ιδρώτα για πάρτυ τους και έδειχνε ενήμερο πάνω στην πλήρη δισκογραφία τους. Ειδικά οι μικρότερες ηλικίες πρέπει να πέρασαν υπέροχα! Κάτι άλλο που αξίζει ειδικής μνείας και έχω την τύχη να είμαι σε θέση να το παρατηρίσω αφού τους έχω δει σε πολλές φάσεις της καριέρας τους, είναι το πόσα επίπεδα έχουν ανέβει προς τα πάνω. Οι Suicidal Angels χθες ήταν, τηρουμένων των ηλικιακών αναλογιών, μία κορυφαία επαγγελματική μπάντα επί σκηνής. Στον τρόπο που ο Νίκος χειριζόταν το κοινό, έπαιρνες χαμπάρι ότι μικρότεροι έχετε υπάρξει μαζί στους ίδιους συναυλιακούς χώρους που έπαιρναν κεφάλια οι παλιές καραβάνες του ιδιώματος, εκείνος όμως έχει διδαχτεί από αυτούς από πρώτο χέρι στο δρόμο και πλέον μπορεί να σταθεί ισάξια ανάμεσά τους. Και ναι, μπορεί κάτι να μη σου πήγαινε καλά (και είναι λογικό αφού μιλάμε για ανθρώπους όχι μηχανές) αλλά το live το έφεραν εις πέρας και με το παραπάνω.
Στα τελευταία 20 λεπτα της συναυλίας πάντως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη φοβερή μπάντα που περιμέναμε να δούμε σε όλο της το μεγαλείο. Στο "Moshing Crew" ανέβασαν σχεδόν όλη την πλατεία πάνω στη σκηνή και μονομιάς τα υγρά όνειρα που έχεις ότι παρευρίσκεσε σε εκείνες τις θρυλικές συναυλίες στα μπουντρούμια του Bay Area του '83-85 πήραν σάρκα και οστά. Mε το αφιερωμένο "στις Άγιες μέρες που έρχονται" χιτάκι Apocathilosis στο encore, η συναυλία έφτασε στο τέλος της.
Ανάμεικτα συναισθήματα για χθες λοιπόν. Τελικά η γεύση που μένει είναι γλυκιά, ελπίζω μόνο η ζωή στο δρόμο να μη τους καταβρώχθησε ενεργειακά. Μέχρι την αθηαναϊκή τους εμφάνιση όμως, κρατάμε τις καλές στιγμές.
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου