Κατάνυξη, συγχώρεση, περισυλλογή. Οι μέρες του πάσχα αποτελούν την σημαντικότερη γιορτή για τον Χριστιανισμό από πνευματική άποψη, αλλά ως γνήσια τέκνα ορθόδοξων χριστιανών, μεγαλωμένοι στην Ελλάδα, γνωρίζουμε πως αυτό είναι η μισή αλήθεια. Πιθανότατα για τους περισσότερους από εμάς η θρησκευτική πλευρά του Πάσχα είναι το παρελκόμενο ανηλεούς καταβρόχθησης. Το Πάσχα μας κάνει να θυμόμαστε γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε σητν κορυφή της τροφικής αλυσίδας, παμφάγα όντα με μηδενικούς ενδοιασμούς να φάμε απο πρασινάδες, αυγά, σιτηρά, νεφρά, εντόσθια και ως αποκορύφωμα να περάσουμε ένα παλούκι απο άκρη σε άκρη ενώς αρνιού και να φάμε μέχρι και τα κόκκαλα. Fuck yeah! Βέβαια έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως αυτή η ολοκληρωτική πτώση στο αμάρτημα της λαιμαργίας γίνεται αυστηρά για λόγους επιβίωσης, μιας και δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο για τροφή μέχρι και την Τρίτη μετά τα πάσχα, μιας και όλα τα ταχυφαγεία, στην Αθήνα τουλάχιστον, είναι κλειστά.
Όλα έχουν ένα τίμημα όμως. Και όχι δεν μιλάω για τα κιλά που βάλαμε, έχουμε το απίστευτο προνόμιο να είμαστε άντρες και να μην μας νοιάζουν τέτοιες λεπτομέριες, μιλάω για την δυσκολία της χώνεψης. Τι καλύτερο λοιπόν απο λίγη μουσικούλα, αραχτοί σε κάποιο καναπέ σε ημιλυπόθυμη κατάσταση. Ετσι κι' αλλιώς ο 15αύγουστος, η επόμενη μεγάλη θρησκευτική γιορτή, είναι τόσο ξενέρωτη που η παράδοση μας δεν την έχει καν συνδέσει με την μάσα.
Ακολουθεί λοιπόν μια σειρά επιλογών από εμάς του taste cornucopia, αν και λίγο καθυστερημένα, που μπορεί να λειτουργήσει το ίδια θαυματουργά με το να σου προσφέρει παγωμένη σοδίτσα ο Χριστός ο ίδιος στον μυστικο δείπνο. ( Το κείμενο ήταν να ανέβει Δευτέρα του πάσχα αλλά είμαστε τεμπέληδες, κρατήστε σημειώσεις για του χρόνου)
Amberclock
Η χώνεψη είναι μια ώρα για κάποιους δύσκολη, για κάποιους απολαυστική. Σε οποιαδήποτε περίπτωση εκείνη τη στιγμή τη μουσική μου τη φαντάζομαι όπως το άραγμά μου. Μπαλκονάκι εξοχικού, ανοιξιάτικος ήλιος που να υποννοεί καλοκαίριασμα, δροσερό αεράκι, χαλάρωση σε συνδυασμό ρεμβάσματος μερικά βήματα πρίν από ευχάριστη νύστα. Από το Perth του Bon Iver το οποίο ποτέ δεν φτάνει το κρεσέντο που υποννοεί και το υπέροχα μονότονο Hear the Children Sing μέχρι τους Madrugada και το There is No Food (το αν η ειρωνία του τίτλου είναι συμπτωματική το αφήνω στην κρίση του ακροατή/αναγνώστη) δεν υπάρχουν εκρήξεις, εκπλήξεις, θορυβώδεις εισβολές, high tempo. (ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν εγγυόμαστε το ίδιο για τους υπόλοιπους κάφρ… εεε συναδέλφους). Και αν το αφιέρωμα σας ήρθε λίγο αργά για αυτό το σκηνικό, ε, και του χρόνου. Or not.
1. Bon Iver - Perth
2. Lungfish - Hear the Children Sing
3. Nick Cave & The Bad Seeds - Straight to You
4. Madrugada - The Kids are on High Street
5. Have a Nice Life - There is no Food
Batman
1 Led Zeppelin – In My Time Of Dying : Μόλις τελειώσει η λαίμαργη κατανάλωση των φαγητών αλλά και του γλυκού, οι ελπίδες να επιβιώσεις φαντάζουν μηδαμινές…
2 Mastodon – Megalodon: Η περηφάνια για το γεμάτο οικογενειακό τραπέζι που εξολοθρεύτηκε, έγκειται στο γεγονός ότι αθροιστικά, ισοδυναμεί σε βάρος με τον προϊστορικό καρχαρία. Και απαλύνει και τον ευχάριστο στομαχόπονο σαν σόδα.
3 Morrissey – Meat Is Murder : Μια ευχάριστη post- cannibalism ασχολία είναι να ακούω τις φυσιολατρικές ανησυχίες του Morrissey και των ανθρώπων που δακρύζουν στο άκουσμά του και να γελάω ειρωνικά και σαρδόνια με την κοιλιά γεμάτη ατενίζοντας το μισοτελειωμένο, σουβλισμένο ζώο. Χριστός Ανέστη φλώροι!
4 Saturnalia Temple – Black Magic Metal : Έχοντας φάει κοκορέτσι μέχρι θανάτου, η δομή αυτού του τραγουδιού μου θυμίζει το πόσο αργά πρέπει να τα γίνουν όλες οι κινήσεις ώστε να χωνέψω αναίμακτα.
5 Tankard – The Morning After : Δευτέρα του Πάσχα πρωί, το hangover δεν είναι από αλκοόλ αλλά από το πολύ φαγητό. Όσο και να προσπάθησες…
Amberclock
Η χώνεψη είναι μια ώρα για κάποιους δύσκολη, για κάποιους απολαυστική. Σε οποιαδήποτε περίπτωση εκείνη τη στιγμή τη μουσική μου τη φαντάζομαι όπως το άραγμά μου. Μπαλκονάκι εξοχικού, ανοιξιάτικος ήλιος που να υποννοεί καλοκαίριασμα, δροσερό αεράκι, χαλάρωση σε συνδυασμό ρεμβάσματος μερικά βήματα πρίν από ευχάριστη νύστα. Από το Perth του Bon Iver το οποίο ποτέ δεν φτάνει το κρεσέντο που υποννοεί και το υπέροχα μονότονο Hear the Children Sing μέχρι τους Madrugada και το There is No Food (το αν η ειρωνία του τίτλου είναι συμπτωματική το αφήνω στην κρίση του ακροατή/αναγνώστη) δεν υπάρχουν εκρήξεις, εκπλήξεις, θορυβώδεις εισβολές, high tempo. (ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν εγγυόμαστε το ίδιο για τους υπόλοιπους κάφρ… εεε συναδέλφους). Και αν το αφιέρωμα σας ήρθε λίγο αργά για αυτό το σκηνικό, ε, και του χρόνου. Or not.
1. Bon Iver - Perth
2. Lungfish - Hear the Children Sing
3. Nick Cave & The Bad Seeds - Straight to You
4. Madrugada - The Kids are on High Street
5. Have a Nice Life - There is no Food
Batman
1 Led Zeppelin – In My Time Of Dying : Μόλις τελειώσει η λαίμαργη κατανάλωση των φαγητών αλλά και του γλυκού, οι ελπίδες να επιβιώσεις φαντάζουν μηδαμινές…
2 Mastodon – Megalodon: Η περηφάνια για το γεμάτο οικογενειακό τραπέζι που εξολοθρεύτηκε, έγκειται στο γεγονός ότι αθροιστικά, ισοδυναμεί σε βάρος με τον προϊστορικό καρχαρία. Και απαλύνει και τον ευχάριστο στομαχόπονο σαν σόδα.
3 Morrissey – Meat Is Murder : Μια ευχάριστη post- cannibalism ασχολία είναι να ακούω τις φυσιολατρικές ανησυχίες του Morrissey και των ανθρώπων που δακρύζουν στο άκουσμά του και να γελάω ειρωνικά και σαρδόνια με την κοιλιά γεμάτη ατενίζοντας το μισοτελειωμένο, σουβλισμένο ζώο. Χριστός Ανέστη φλώροι!
4 Saturnalia Temple – Black Magic Metal : Έχοντας φάει κοκορέτσι μέχρι θανάτου, η δομή αυτού του τραγουδιού μου θυμίζει το πόσο αργά πρέπει να τα γίνουν όλες οι κινήσεις ώστε να χωνέψω αναίμακτα.
5 Tankard – The Morning After : Δευτέρα του Πάσχα πρωί, το hangover δεν είναι από αλκοόλ αλλά από το πολύ φαγητό. Όσο και να προσπάθησες…
Azarak
Έχω συνδέσει την διαδικασία την χώνεψης του οβελία με την επιστροφή στην Αθήνα, είτε μετά από το παραδοσιακό οικογενειακό γεύμα, είτε μετά από κάποια απόδραση με αφορμή την αργία του πάσχα. Μέτα το νταβαντούρι του ψησίματος πάντα με πιάνει η ανάγκη να γυρίσω πίσω στην βάση μου. Ο ένας λόγος είναι ότι λατρέυω την άδεια πόλη. Ο δεύτερος λόγος είναι πως μετά το σαλόνι του σπιτιού μου, η θέση του οδηγού είναι η σημαντικότερη θέση για σωστή ακρόαση μουσικής. Η διαδικασία της πέψης χρειάζεται μόνο ελαφριές κινήσεις των ποδιών και των χεριών, όχι υπερβολική άσκηση, και όχι πολλές κουβέντες. Το τοπίο σιγά σιγά να αλλάζει και το κατουρημένο κίτρινο του Αττικού ουρανού να είναι ορατό από το ύψος της Χαλκίδας ή των Μεγάρων. Αυτη η επιλογή θα μπορουσε να αποτελείται απο τραγούδια-φόρο τιμής στους 4 τροχούς, αλλά αποφάσισα να κάνω μία επιλογή από ό,τι άκουσα στην φετινή μου επιστροφή, Από το Πήλειο στον Βύρωνα έχουμε αρκετά χιλιόμετρα να καλύψουμε ακόμα, και όταν η παρέα έχει διαφορετικά ακούσματα τότε ενδιαφέροντες αλχημείες συμβαίνουν.
Keyser
'Με ανώδυνο τρόπο βυθίζομαι ξανά, στην αγκαλιά των λαίμαργων αμαρτωλών ενστίκτων μου...'
'...η θυσία έχει πραγματοποιηθεί και μια φωτιά πλυμμηρίζει τα σωθηκά μου...'
'...Ο Σατανάς με κυριέυει ενώ η αλχημεία λαμβάνει χώρα εν μέσω ένδοξων τυμπανοκορουσιών...'
'...Η πύρινη λάβα ανακουφίζει κατρακυλώντας, και με ένα μνημειώδες ρέψιμο φέρνει την κάθαρση.'
'Ο θάνατος του μοναδικού μεγάλου λαϊκού που αγάπησα, φέρνει δάκρυα και ρίχνει το μάυρο του πέπλο σκεπάζοντας τα πάντα.'
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου