Ζαχαρωνα αυτο το post κανα δυο μερουλες τωρα και ο Αzarak πηγε και εκανε δικο του για συγκροτηματα με γυναικεια φωνητικα.Συμπτωση?Το κερας της Αμαλθειας εκτος απο ποικιλια προσφερει και συνοχη σκεψεων και ιδεων.
Mελωδικοι θησαυροι φτηνου τυπου.Αυτο ηταν το ονομα μιας αγαπημενης μου μονιμης στηλης σε ενα περιοδικο που διαβαζα καποια χρονια πριν.Αυτο ακριβως ηταν και οι Rough για εμενα οταν τους ανακλυψα,λιγες μερες πριν.Δεν ειχα την παραμικρη ιδεα για την υπαρξη τους,μεχρι που αγορασα το δισκακι,πακετο με αλλα τρια,bootlegs βεβαιως βεβαιως,απο εκεινες τις ανηθικες,παρανομες,χαμηλης συλλεκτικης αξιας αλλα υψηλου εξερευνητικου ενδιαφεροντος και ψευδοεμπλουτισμου της δισκοθηκης εκδοσεις που συχνα πυκνα κυκλοφορουν στα περιπτερα.Μεταξυ κατεργαρεων ειλικρεινια!
Περα απο 3 καραμπινατα fillers,ο δισκος στα αυτια μου σκοτωνει.Αυτο που επαιζαν οι Rough το πιστευαν και η νεανικη τους παρορμηση εχει αποτυπωθει στην ηχογραφηση.Μπορει σε φασεις τα πληκτρα να παραειναι εντονα και να δινουν σε ενα κλασσικο heavy metal τραγουδι εναν ξεφτιλοaor τονο αλλα αυτο ευτυχως δε χτυπαει ασχημα.Η τραγουδιστρια Anny Witchard αν και ειναι ομορφουλα δε διαθετει την αρχαγγελικη,παραδεισενια λαμψη και ομορφια που καταφερνει να κολασει ακομα και αγιο,της Doro.Η εντονη γερμανιλα,το παθος και η γλυκα της φωνης της,φερνουν ομως στο νου την απολυτη τευτονικη Ιερεια του σκληρου ηχου(ναι ρε την αγαπαω,οι υπολοιποι ασχοληθειτε με Lita και Simone).Και μαλλον ειναι η Anny που δινει στο συγκροτημα αυτο το κατι παραπανω.Η φωνη της ειναι εκει ως μονιμο σημειο αναφορας για να δεσει ολα τα ετεροκλητα στοιχεια μεταξυ τους και τελικα ο δισκος καταφερνει να εχει μια συνοχη.Ακομα ομως και σχετικα αποπροσανατολισμενο σα συνολο,το περιεχομενο του album,αναμεσα στο κλασικο heavy metal,το aor,το μελωδικο hard rock και παει λεγοντας,ειναι εξαιρετικα αξιολογο.Μιλαμε για μια Γερμανικη μπαντα που εβγαλε ενα και μοναδικο full length.Το internet φαινεται να παρεχει ελαχιστες πληροφοριες γι αυτους και απο το 1988 και μετα τα ιχνη τους,τουλαχιστον σα συγκροτημα εξαφανιζονται.Ας ειναι,μερικες φορες καλυτερα ετσι.
Τα πραγματικα μεγαλα τραγουδια του album λαμπουν αναμεσα στα υπολοιπα που ειναι απλα πολυ καλα.Ο σπαραγμος για παραδειγμα του "Just Friends" θα κανει ζορικα αγορια να πονεσουν περισσοτερο απο μια νυχτα στο pit των Exodus και θα βρεξει με δακρυα τα ροζ λεοπαρ φορεματα αγριων,κατα τα αλλα,κοριτσιων.Τα οποια θα φρεσκαρουν ευθης αμεσως τη μασκαρα τους ακουγοντας το επομενο, "She's a Killer".Γενικα οποιοσδηποτε αρεσκεται σε τεοιου ειδους ακουσματα θα τραγουδαει με την τσατσαρα στον καθρευτη αρκετο καιρο.
Επι της ουσιας το μελωδικο metal/Saturday night hard rock των Rough δεν ειναι απλα αλλη μια φιλοδοξη (δηλαδη φιλαργυρη) προσπαθεια μιας τυχαρπαστης μπαντας που θελησε να προλαβει το εκτροχιασμενο τρενο του Ηeavy Metal την εποχη εκεινη.Ουτε αλλη μια χρυση μετριοτητα που στο Ebay τζουζει απλα γιατι βγηκε το ενδοξο 1988,ειναι off print και τα μελη εχουν permanent.Επενδυστε.
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου