Manilla Road-Crystal Logic

Σωτηριον ετος 1983 και το Crystal Logic album των Manilla Road κυκλοφορει.Προκειται για ενα κειμηλιο παλαιακης αρχοντιας και αξιας αναλογης με ενα διασωθεν οπλο απο το πεδιο μιας ιστορικης μαχης.Ναι,εχουμε 2011 και πολλοι που δε νιωθουν το παραδοσιακο heavy metal πιθανον ολα αυτα να τα βρισκουν κιτς .Ας ειναι,ο καθενας ειναι ρομαντικος με το δικο του τροπο και ευτυχως καποιοι με περισσοτερους απο εναν.
Η προσεγγιση του ηχου ειναι κατ εξοχην κιθαοιστικη με τραγουδια που σφιζουν απο αρπακτικα riffs και συλλεκτικης αξιας μελωδιες.Ναι,η κιθαρα εδω εχει τον πρωτο και τον τελευταιο λογο,τον οποιο χειριζεται υπο την επιρρεια ενος ανομοιογενους μιγματος εφραδειας και λακωνικοτητας.
Μπασο και τυμπανα ειναι οι αφανεις ηρωες.Οχι μονο γιατι εκτελεστικα παιζουν καταλληλα,αλλα γιατι μεσω της χυμα-ακατεργαστης-τρου παραγωγης δημιουργουν τη βαρβαρη ατμοσφαιρα που ταιριαζει σε δισκους σαν αυτον.
Τα φωνητικα φαινεται να ειναι το σημα κατατεθεν της μπαντας.Ο Mark Shelton δεν ειναι το χρυσο λαρυγγι επιππεδου Eric Adams ,ανοικει ομως στην κατηγορια των τραγουδισταραδων.Με το που τον "πιασει" το αυτι σου,τον αναγνωριζεις για μια ζωη.Σεστιγμες δινε ιτην εντυπωση οτι περισσοτερο απαγγελει παρα τραγουδαει,αλλες φορες ομως ακους τις φωνητικες του χορδες να αυταναφλεγονται εκπεμποντας μια προσεκτικα επιμεταλωμενη βουκολικη χροια που σε κανει να θεςνα παρεις τα βουνα τρεχοντας στο καταχειμωνο με το τοξο στο χερι.
Η ισορροπια μεταξυ αξιολογου τρου Metal και πολεμαρχου-καρναβαλου ειναι αρκετα λεπτη.Στην πρωτη και προσφατη ομως επαφη μου με τους Manilla Road αυτου του δισκου χωρις αμφιβολια ειμαι πεπεισμενος οτι κερδιζουν το στοιχημα.
Και κατι τελευταιο που με αφησε το στομα ανοιχτο.Αν νομιζεις οτι οι Metallica στο Creeping Death του Ride the Lightning(1984)αντιγραφουν το riff του Angel of Death των Angelwitch(1980) ακουστε το Dreams of Eschaton απο το Crystal Logic και θα αλλαξεις γνωμη μονομιας.