Enforcer-Diamonds

Στα 00's to metal ανεκαμψε.Η αξια του φανηκε,οι μετοχες σημειωσαν ανοδο,ελαμψε και εδειξε και παλι τα δοντια του.Ποια μελει να ειναι η συνεχεια στην τρεχουσα δεκαετια?Θα δουμε περισσοτερη προοδο?Και αν ναι σε ποιο επιπεδο?Παρθενογενεση δεν υπαρχει πλεον.Θα υπαρξει αραγε καποιο καινουριο ειδος metal που η προσωπικοτητα του θα υπερσκελιζει αυτη των επιμερους πρωτων υλων απο των οποιων τη συζευξη προηλθε?Θα παραμεινει το format της μουσικης το ιδιο?Και αν οχι θα στραφει προς τα πισω με την επανακαθιερωση του βινυλιου ή ψυχρα ψηφιακα δεδομενα τυπου i tunes θα αδειασουν δισκοθηκες και συνεπως καρδιες?Στην προηγουμενη δεκαετια πολλοι θρυλοι εφυγαν και αλλοι τοσοι ανημποροι να κοιταξουν στα ματια την αιγλη του 20 και βαλε χρονια νεοτερου ευατου τους εγιναν φαντασματα ή στην καλυτερη των περιπτωσεων ακροβατουν στο λεπτο νημα της χρυσης μετριοτητας.Θα υπαρξουν reunions albums που θα στεκονται ισαξια διπλα σε ενα Monotheist?Θα μπορουν ακομα αγαπημενες μπαντες-αποθυμενα να στιγματησουν τη ζωη μας με μια συναυλια τους?Και αν ναι ποσες τετοιες μας εχουν μεινει που δεν εχουμε δει?Την εποχη που ο μεσος νεος οπαδος που θρηνει διαδικτυακα για το θανατο του Ronnie Dio δεν ξερει πως μυριζει το booklet του Richie Blackmore's Rainbow καποιοι που στο τσακ προλαβαν και εμαθαν να ακουν μουσικη προσεγγιζοντας την πιο ρομαντικα,συχνα πυκνα προβληματιζονται με σκεψεις οπως οι παραπανω.Δεν ξερω για τους αλλους αλλα ενας τροπος να ηρεμισω απο τετοιες σκεψεις αυτο τον καιρο ειναι ο καινουριος δισκος των Enforcer.O τυπος παντου εχει λησαξει μαζι τους και δεν εχουν αδικο.Λες να ειναι υποκινουμενο απο εταιριες που πανε να τα πιασουν χοντρα με το New Wave Of Traditional Metal trend?Προσωπικα χεστηκα,ειναι τοσο ενδιαφερουσα η περιπτωση τους που και ετσι να ειναι χαιρομαι.Τι και αν το ημερολογιο με το που πατας play ξαναγραφει 1982 και μεχρι να τελειωσει ο δισκος παει με τα βιας στο 1986?Οι Enforcer ειναι μπαντα με εμπνευση και τσαμπουκα και οπισθοδρομουν με τροπο τοσο ευστοχο ωστε αντι να γινουν μια παρεα γλαφυρων κλασικομεταλων παρουσιαζουν εργο που παιζει στα ισα μνημεια του παρελθοντος.Η μουσικη προοδος ειναι θεμιτη μονο οταν το αποτελεσμα ειναι επιτυχημενο,γι αυτο πριν τολμησει κανεις να τους χλευασει ως παρωχυμενους ας σκεφτει ποσα μοντερνα συγκροτηματα ειναι τελικα εντελως αδιαφορα και απο την αλλη πλευρα ποσες αποπειρες αποτυχημενης vintage metal τραγουδοποιιας εχουν καταντησει κοσμο να παρακολουθει εκ του ασφαλους μονο δισκους των 80's και να απορριπτει αδικως μουσικη που βγηκε μετα το 1990,αλαλαζοντας καθως τρεχει μακρια απο μπλουζακια των Μastodon οπως ο Superman μακρια απο τον κρυπτονιτη.Αγαλιαζω και μονο στη σκεψη να δω συναυλια των Σουηδων και να εχω να λεω οτι ειδα γκρουπαρα στα νιατα της με υλικο συγχρονο αλλα ταυτοχρονα μεστο,σαν νεο μοντελο κουβανεζικου πουρου μετα απο διαδικασια πεπαλαιωσης.Ο,τι ειναι οι Witchcraft για τον occult 70's οπαδο,αντιστοιχα ειναι οι Enforcer για τον mr Denim and Leather με την αφισα Tokyo Blade πανω απο το προσκεφαλο.Kαποιοι θα ηγηθουν της προοδου της μουσικης και πολυ καλα θα κανουν.Αλλα πιστευω τετοιες δουλειες που προσεγγιζουν το παρελθον με σεβασμο και παραγουν απο την καλλιεργεια του καρπους....διαμαντια ειναι εξισου σημαντικες και αναγκαιες.