Δυστυχως δεν προλαβα την εμφανιση των The Silent Wedding και Wastefall.
Το κλασικο Doom metal των Sorrows Path,που αρχισαν με το που εφτασα,οσο βαρυ και μελαγχολικο ειναι,τοσο καταφερε να μου φτιαξει κατ ευθειαν τη διαθεση.Η μπαντα ηταν δεμενη και παρολο που δεν ειχα ερθει ξανα σε επαφη με το υλικο της με κερδισε,παρα τον κακο ηχο.Ακουγοντας κατοπιν το The Rough Path of Nihilism album τους,εξεπλαγην απο το ποσο καλυτερα αποδιδει ζωντανα(!!)ο τραγουδιστης.
Toυς Disharmony απο την αλλη τους ξερω καιρο και επιτελους βρηκα ευκαιρια να τους δω live.Η μουσικη τους προδιδει την Old school heavy metal παιδεια τους ενω συγχρονως δε φοβαται να κοιταξει το ημερολογιο καταματα.Ο ηχος ευτυχως ειχε βελτιωθει αρκετα,αναδεικνυοντας την εκτελεστικη τους αρτιοτητα τοσο σαν συνολο οσο και ξεχωριστρα.Εκλεισαν με το Powerslave των Iron Maiden κατα τη διαρκεια του οποιου,οποιος παρακολουθουσε τον drummer συμφωνει οτι ειναι παιχταρας.
Δυστυχως η προσελευση δεν ηταν αρκετα μεγαλη παρα το προσιτο εισητηριο,αλλα το ορεξατο και παρεατζιδικο κλιμα που επικρατουσε τοσο στους θεατες οσο και στα συγκροτηματα μεταξυ τους εκανε τη βραδια να κιλησει ακομα πιο ευχαριστα.Κριμα παντως που δεν υπαρχει η νοοτροπια να πινουμε το ποτο μας συνοδεια μουσικης απο αξιολογες μπαντες της εγχωριας σκηνης παρα να βγαινουμε στα γνωστα στεκια για να ξανακουσουμε "την κασετα".
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου