Είναι μάλλον τελικά της μοίρας μου να ασχοληθώ με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με το hip hop (βλ.). Και ο Ghostpoet αποτελεί ιδιαίτερα πρόσφατο εύρημα από φίλο που ασχολείται αρκετά με τη σκηνή της πιο experimental/abstract hip-hop.
Δεν είμαι κανένας ειδικός, αλλά διακρίνω μια τάση που συμπαθώ πολύ την τελευταία δεκαετία της μουσικής αυτής να γειώνεται σε κάτι που εκφράζει πολύ πιο "καθημερινά" πράγματα και ανησυχίες, καθώς και να σπρώχνει τα σύνορά της με άλλες μουσικές. Και εν πάση περιπτώσει, αν πιο παλιά η στιχουργική κάποιων ήταν πιο εναλλακτική, δεν είναι κάτι έχω καταφέρει να αντιληφθώ, εκτός ίσως από τους Beastie Boys. Ξεφεύγω όμως.
Μια απλή περιγραφή του τι έχει κανείς: Πάρτε το Lotus Flower, γδύστε το μέχρι να μείνουν τα υπέρογκα, σκοτεινά και σχεδόν dub μπάσα του, μια πιο "σπιτική παραγωγή" με επαναλαμβανόμενα drums και κιθάρα, με φωνητικά a la Roots Manuva σε πιο τρεμάμενο ύφος, που άλλοτε σχεδόν παραμιλάνε σαν να παραπατάνε με αυτή την κομμένη προφορά του Λονδίνου, άλλες φορές "καθαρίζουν" για να πουν αυτά που θέλουν, μισοτραγουδιστά, μισορυθμικά και στίχους που φτύνουν όχι κρώξιμο για άλλους mcs, ωδές σε λεφτά και αντρίλα αλλά τα κοινωνικά σκατά που τρώς καθημερινά, με λιτότητα, χωρίς καμιά υπερβαθιά φιλοσοφία. Δεν είναι άλλωστε και αναγκαία. Είναι νομίζω έτσι και αλλιώς εύκολο για οποιονδήποτε να ταυτιστεί με όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να τα υπεραναλύσει. Είτε μιλάμε για απλά ένα fucked up μεθύσι (Cash and Carry me Home) είτε για στοιχειώδη υπαρξισμό με τη μορφή του "που πάνε όλα αυτά που κάνω? πού σκατά θα καταλήξω?" (Gaaasp), η ατμόσφαιρα που δίνεται είναι υπνωτική, ύπουλα υποτονική και ανησυχητική.
Εν τέλει, δεν χρειάστηκε πολύ για να το βάλω στο repeat. Ο δίσκος δεν είναι Sinucidal, δεν επανεφεύρει τίποτα - αλλά είναι κολληματικός και αποτελεί ένα πάρα πάρα πολύ καλό ντεμπούτο από έναν κατα τ' άλλα άγνωστο και υποσχόμενο καλλιτέχνη. Και φτάνοντας στο Liiines, βρίσκει κανείς επιτέλους τη λύτρωση από τη σκοτεινίλα και απαισιοδοξία του δίσκου - ξέρετε, ψοφάω για τέτοια. Και το εξαιρετικό είναι οτι όλα τα κομμάτια αποτελούν ορχηστρικά ολοκληρωμένα σύνολα και όχι απλά 10 samples πεταμένα πάνω σε ένα μηχανικό drum machine - σε σημείο που τα έχει παίξει ουκ ολίγες φορές live με συνοδεία μόνο μιας ακουστικής κιθάρας, και ας χάνουν τον αναθυμιαστικό χαρακτήρα που έχουν αρχικά.
Enjoy. Αναμένω με ενδιαφέρον τη συνέχεια του εγχειρήματος.
http://www.megaupload.com/?d=A4DPXZTO
(320)
(συμβουλή: ακούστε κοιτώντας το εξώφυλλο του άλμπουμ
και όχι τη φωτογραφία του youtube)
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου