Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Flower Travellin' Band - Satori


Επιστρέφω, όχι και τόσο, πιστός στο ραντεβού μου με δίσκους της δεκαετίας του '70, που ξεκίνησε με τον ομόνυμο δίσκο των Bang.
Flower Travellin' Band είναι το όχημα λοιπόν για αυτή την φορά, και κατά ένα μέρος σχηματίστηκε για να γνωρίσει στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου -κλισέ-, το rock της εποχής, όπως ο ιδρυτής Yuya το άκουσε και το έμαθε στην Αγγλία, και πιό συγκεκριμένα στο Λονδίνο, στα τέλη της δεκαετίας του '60.
Ο Satori είναι ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, και αυτή την φορά τα γιαπάνια θέλησαν πιό πολύ να δημιουργήσουν καλλιτεχνικά παρά να σοκάρουν τους αστούς της χώρας τους (πρώτος δίσκος ήταν το Anywhere που το εξώφυλλο έδειχνε την μπάντα γυμνή να είναι καβάλα σε μηχανές, αναλογίσου οτι μιλάμε για την Ιαπωνία του 1970).
Satori σημαίνει κατανόηση μέσω συνεχόμενης και βαθιάς περισυλλογής. Σε πλήρη αντιστοιχία, η μουσική του δίσκου ενώ είναι τόσο psych που σχεδόν μυρίζεις τις στουντιακές αναθυμιάσεις απο λιβάνια και άλλα μαντζούνια, παραμένει τρομερά προσυλλωμένη στον ρυθμό και στην απλή τήρηση των κανόνων έτσι ώστε όλες οι νότες να πέφτουν εκεί που πρέπει. Η επανάληψη αποτελεί το κλείδι της κατανόησης εδώ οπότε όλες οι συνθέσεις είναι επικά μεγάλες.Κανένας δεν βιάζεται έτσι κι' αλλιώς. Ειδικά τις ψημμένες ώρες.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρω δύο ακόμα ονόματα Ιαπώνων μουσικών, η Magical Power Mako και οι Acid Mother's Temple. Εχω κατά νού και κάποιους ακόμα αλλά θα ασχοληθώ στο μέλλον.
Οι Ιάπωνες δεν ξεκινήσανε τώρα τελεύταια να παίζουν γαμάτη μουσική. Το λέω για τον κάθε τύπο που πήγε και έκανε sold out την συναυλία των Mono, μόνο και μόνο για να μπεί μέσα και να μιλήσει για μπάλα και ρούχα και άλλοι μείναν απ΄έξω (η παρέα μου και εγώ δηλαδή)

There is no up or down//Your truth is the only master//Death is made by the living//Pain is only intense to you//The sun shines every day//Freedom Freedom
Nιώσε//Κάψου
Βρε τίνος είναι το παιδί...

3 Say something...:

batman είπε...

"Οι Ιάπωνες δεν ξεκινήσανε τώρα τελεύταια να παίζουν γαμάτη μουσική. Το λέω για τον κάθε τύπο που πήγε και έκανε sold out την συναυλία των Mono, μόνο και μόνο για να μπεί μέσα και να μιλήσει για μπάλα και ρούχα και άλλοι μείναν απ΄έξω (η παρέα μου και εγώ δηλαδή)".Respect κι ας μην ακουω Μono κι ας μην ημουν στην παρεα.

Keyser είπε...

Εντάξει, απίστευτο άλμπουμ! Ψυχεδέλεια για αχανή ταξίδια στο διάστημα... Άκου και Acid Mothers Temple, να πάθεις ταράκουλο. LSD λέμε...!!

Πάνω σε αυτό που λέγαμε για Tool, βρες και άκου το Slip (1993) των Quicksand. Τρομερό άλμπουμ που συνειρμικά είναι το έτερον ήμισυ του Undertow.

Cheerz!

Azarak] είπε...

Οι Acid Mothers Temple είναι ήδη προτεινόμενοι στο κείμενο. Ευχαριστώ για την πρόταση!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...