Πραγματικο Βritish metal invasion διημερο.Την επομενη των Saxon λοιπον,ειχα παλι εξοδο και δε θα μπορουσα να περασω αλλου το βραδυ μου.Οι Nightfall δεν ηξερα οτι παιζουν.Μπηκα μεσα κουρασμενος και πονοκεφαλιασμενος(υπηρεσια,βασανιστηκο ξυπνημα κλπ)και αποφασισα να βγω εξω μεχρι να τελειωσουν.Η μουσικη τους ποτε δε μου αρεσε ιδιεταιρα,αρα προτιμησα να χαλαρωσω.Τους Cradle of Filth απο την αλλη τους λατρευω απο μικρος,και αφου την πρωτη φορα το 2005 που τους ειχα δει δε μου ειχαν αρεσει ιδιεταιρα,αποφασισα να τους δωσω αλλη μια ευκαιρια for old time's sake.Ολα συνηγορουσαν στο να γινει αυτο το live το απολυτο test με το οποιο θα δοκιμαζα τη σχεση μου με τη μπαντα.Πρωτον,πηγα μονος μου,πραγμα που εχει να τυχει πολλα χρονια,αν και παντα το εβλεπα ως μια ομορφα εσωστρεφη διαδικασια.Εξω λοιπον ο παραγοντας καλη παρεα.Δευτερον,ειχα να ερθω σε επαφη με τους filth δισκους μου πολυ καιρο,σε βαθμο που μου επαιρνε λιγο να αναγνωρισω ποιο κομματι ειναι ποιο.Τριτον και φαρμακερο,εχω σταματησει να παρακολουθω σοβαρατη δισκογραφια τους απο το Nymphetamine album και μετα.
Κατα τις 10 30 λοιπον τα φωτα σβηνουν.Εισαγωγη με το Humana Inspired by Nightmare και το χαμογελο μου φτανει στα αυτια.Ακολουθουν Heaven Torn Assunder και Funeral in Carpathia και ξαφνικα οι Cradle γινονται εκεινη η παλια σου γκομενα που ξερει ακριβως τα γουστα σου και πως πρεπει να κουνηθει για να σε ρηξει κατευθειαν στο κρεβατι.To Dusk...and her Embrace ειναι στ αυτια μου ο,τι καλυτερο εκαναν ποτε και με αιφνιδιασαν οταν με το εμπα εδειξαν κατευθειαν τα δοντια τους.Ο ηχος της μπαντας ηταν πολυ καλος με εξαιρεση το μικροφωνο που απο την αρχη ειχε προβληματα και εθαβε τον Danni πισω απο τη μουσικη.Αυτο δυστυχως συνεχιστηκε καθ ολη τη διαρκεια του set με μικρες ηχοληπτικες αναλαμπες αλλα με θρησκευτικη(χμμμ)προσηλωση του αυτιου,καλη διαθεση και θεα της μπαντας σε κεφια μαλλον ολοι περασαμε πολυ καλα.
Εξ αρχης δεν ηξερα τι να περιμενω απο μια εμφανιση των Filth εν ετη 2011.Οι μουσικοι τους πειραματισμοι αυτα τα χρονια μαλλον δεν ειχαν την απαιτουμενη απηχηση στους ορκισμενους οπαδους τους.Προσθεσε σε αυτα την πολυχρονη συναλιακη τους απουσια απο τη χωρα μας και τη γιγαντωση του ονοματος των Dimmu Borgir με τους οποιους παντα ειχαν μια ατυπη κοντρα και καταλαβαινεις τι εννοω.Κατα τη διαρκεια της συναυλιας ομως ο προβληματισμος μου μετατρατπηκε σε συμπερασμα.Οι Cradle μαλλον ειναι ο Tim Burton του (Βlack?)Metal.Θα ειναιγια παντα στην καρδια μας για το εμπορικο αλλα συναμα ποιοτικο καλοσορισμα στους σκοτεινους ηχους.Εφαλτηριο για περαιτερω ενασχοληση με ετεροκλιτη μουσικη και λογοτεχνια.Καλος λογος να συνοδευουμε τα booklets τους με ενημερωμενα Αγγλο-αγγλικα λεξικα.Οσο mainstream και να γινουν με τα Αλικη στην χωρα των θαυματων-symphonic metal φλερτ τους,θα καταφερουν να τα μπολιασουν με το προσωπικο τους στυλ.Το να βλεπεις κοριτσακια να σκιζουν τα προβλεπομενα alchemy gothic φορεματα τους για παρτυ του Danny ουρλιαζοντας Nymphetamine και αγνοοντας ενα Cruelty Brought Three Orchids ειναι σα να βλεπεις μια σκοτεινη-αιθερια-ψαγμενη παρουσια να φοραει με vampire καμαρι το Nightmare before christmas τσαντακι της αλλα στους deathlike φακους επαφης της να διακρινεις οτι ειναι πολυ μικρη(ακομα) για να περπατησει στη Gotham City ενος Batman Returns.Aυτο ομως ειναι μια μεγαλη νικη.Ποσες 20χρονες μπαντες ξανακερδιζουν απο την αρχη νεες γεννιες οπαδων?Και στο κατω κατω η μπαντα ειχε τετοια ορεξη οταν παρουσιαζε το καινουριο της,αρκετα καλο με μια πρωτη "αυτια",υλικο που εμενα με επεισαν.From the Cradle to Eslave για το τελος και καλη μας ξεκουραση.All hail the mighty Filth.
Y.Γ. Αναμενοντας την εναρξη του show ο dj επαιξε ενα symphonic metal τραγουδι που με βιολι απο πισω επαιζε το "Ριξε Κοκκινο στη Νυχτα" του Μαχαιριτσα.Οποιος ξερει κατι παραπανω γι αυτο το snuff/cult/vomitcore/baroque διαμαντι ας ενημερωσει σας παρακαλω.
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου