Ειχα να παω σε συναυλια απο το Νοεμβρη και δεν εβλεπα την ωρα να βρεθω στο venue.Για διαφορους λογους καταφερα να μπω αφου οι Saxon ειχαν ηδη αρχισει αλλα ευτυχως προλαβα το μεγαλυτερο μερος του setlist.Για τους Spitfire λοιπον ουτε λογος,δυσυτχως,γιατι εχω να τους δω απο το reunion live τους με τους Dokken.Μετα το περας της συναυλιας ακουσα οτι αδικηθηκαν αλλα περισσοτερα δεν ξερω,ρωτηστε καποιον πιο συνεπη στα συναυλιακα ραντεβου του.Μπορω μονο να υποθεσω οτι ηταν μεγαλη νυχτα γι αυτους,αφου ειχαν ανοιξει για το πρωτο ελληνικο gig των Αγγλων πισω στα 80's και εχουν να το λενε για το ποσο καλα τους ειχε φερθει ημπαντα.
Στα του main act λοιπον.Απο τοτε που αρχισα να πηγαινω σε συναυλιες θυμαμαι οτι αυτες των Saxon παντα επεφταν μαζι με καποια αλλη που με ενδιεφερε και αποφασιζα να τους δω την επομενη φορα,δεδομενης της φημης που απολαμβανουν ως ενα απο τα απολυτα αειθαλη live bands.Αυτο κρατησε μεχρι προπερσυ που τους ειδα στο Rockwave,αλλα απο συγκροτηματα τετοιου βεληνεκους δε φευγεις ικανοποιημενος αν δε δεις (τουλαχιστον)ενα full set show.Δεν θα μπω στη διαδικασια να αναλυσω τη συναυλια και το setlist.Ο Biff σχολιασε την παρουσια hi tech κινητων με καμερα ως εξης:"I see we have a lot of youtubers here tonight.We love Youtube.And you know why?Cause we're a great fucking band."Αυτο που ακολουθησε δικαιωσε καθε νοτα βρετανικης προφορας του σχολιου της"γριας".Οποιος εχει δει το family jewels dvd των AC/DC ας σκεφτει ποσο πολυ θα ηθελε να δει τη μπαντα πιτσιρικια να καταστρεφουν τα μικρα clubs στα οποια επαιζαν.Ε λοιπον ετσι ακριβως επαιξαν οι Saxon.H ενεργεια που εξεπεμπαν ηταν αντιστροφως αναλογη με την ηλικια τους.Μπαινοντας στο club νομιζα οτι θα λιποθυμησω απο τη νυστα και την κουραση και εβρεχα με νερο το προσωπο μου.Λιγο αργοτερα θα μπορουσα να σταματησω τρενο με τα χερια.
Οσο μεγαλωνουμε τεινουμε να προσεγγιζουμε τη μουσικη ελιτιστικα,κατευθυνομενοι απο την πειρα μας ως ακροατες.Αυτο δεν ειναι κακο.Αλλα μερικες φορες τα απλα πραγματα μοιαζουν να αρκουν.Και εν τελει ετσι ειναι.Ευτυχως που υπαρχουν οι Saxon και καποιοι αλλοι μετρημενοι στα δαχτυλα.Ευτυχως που καποιες συναυλιες(μπορουνα να)ειναι μια γροθια στο στομαχι,μια σφαλιαρα στα μουτρα,που μας θυμιζει ποιοι και τι πραγματικα ειμαστε ως μουσικοφιλοι και ως ανθρωποι.Και αν σκεφτοι κανεις οτι ο χουλιγκανισμος και η τιμιοτητα της μπαντας κρατησε λιγο παραπανω απο 2 ωρες,setlist δε σκιστηκε απαξιωτηκα και κλεφτικο σφυριγμα δεν ακουστηκε,αυτη πιθανοτατα ηταν μια ασχημη βραδια τους!
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου