Η σχέση μου με το death metal είναι επιδερμική και δεν το πολυψάχνω
εκτός κι αν στα μουσικά σάιτς και μπλογκς που χαζεύω για διάφορες
κυκλοφορίες, συνοδεύεται από τις μαγικές λέξεις "doom" ή "sludge". Έτσι άκουσα τούτη τη δισκάρα, η οποία αποτελεί την τρίτη κατά σειρά από σύνολο 9 δίσκων των Γερμανών και πρώτη για μένα που ακούω αλλά σίγουρα όχι η τελευταία.
Το να προσπαθήσω να κατατάξω τους Disbelief σε κάποιο συγκεκριμένο ιδίωμα, θα ήταν αδύνατο. Αυτό που ακούω στο "Worst Enemy" δεν το έχω ξανακούσει από καμία μπάντα και μόνο συνειρμικά οι κιθάρες μου φέρνουν στο νου, τους Voivod ενώ η αρρωστημένη ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την δυναμική της μουσικής τους και τις αργές ταχύτητες θυμίζουν Neurosis. Ψάχνωντας λίγο στο ίντερνετ, βρήκα ότι το death τους είναι κοντά σε εκείνο των Bolt Thrower -τους οποίους έχω ακούσει ελάχιστα- οπότε, ελπίζω να πήρατε μια ιδέα για το τι παίζουν οι τύποι.
Πιο συγκεκριμένα, εδώ έχουμε αργόσυρτους ρυθμούς, με mid-tempo ξεσπάσματα, κλασσικό death drumming που κεραυνοβολεί αδιάκοπα, riffs-ξυράφια που κόβουν την ανάσα και μανιασμένα φωνητικά γεμάτα πόνο και οργή. Η αδυσώπητη ένταση είναι το κερασάκι στην τούρτα, δημιουργώντας μια ασφυκτικά πνιγηρή ατμόσφαρα που αποπνέει κατάθλιψη και μιζέρια.
Δεν υπάρχουν περισσότερα να πω, δεν το πολυκάτεχω κιόλας με το death, αλλά το σίγουρο είναι ότι το "Worst Enemy" αποτελεί ένα δίσκο, που ανοίγει νέους δρόμους για μένα στην ακραία μουσική. Τελειότητα.
http://www.metal-archives.com/bands/Disbelief/3840
Το να προσπαθήσω να κατατάξω τους Disbelief σε κάποιο συγκεκριμένο ιδίωμα, θα ήταν αδύνατο. Αυτό που ακούω στο "Worst Enemy" δεν το έχω ξανακούσει από καμία μπάντα και μόνο συνειρμικά οι κιθάρες μου φέρνουν στο νου, τους Voivod ενώ η αρρωστημένη ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την δυναμική της μουσικής τους και τις αργές ταχύτητες θυμίζουν Neurosis. Ψάχνωντας λίγο στο ίντερνετ, βρήκα ότι το death τους είναι κοντά σε εκείνο των Bolt Thrower -τους οποίους έχω ακούσει ελάχιστα- οπότε, ελπίζω να πήρατε μια ιδέα για το τι παίζουν οι τύποι.
Πιο συγκεκριμένα, εδώ έχουμε αργόσυρτους ρυθμούς, με mid-tempo ξεσπάσματα, κλασσικό death drumming που κεραυνοβολεί αδιάκοπα, riffs-ξυράφια που κόβουν την ανάσα και μανιασμένα φωνητικά γεμάτα πόνο και οργή. Η αδυσώπητη ένταση είναι το κερασάκι στην τούρτα, δημιουργώντας μια ασφυκτικά πνιγηρή ατμόσφαρα που αποπνέει κατάθλιψη και μιζέρια.
Δεν υπάρχουν περισσότερα να πω, δεν το πολυκάτεχω κιόλας με το death, αλλά το σίγουρο είναι ότι το "Worst Enemy" αποτελεί ένα δίσκο, που ανοίγει νέους δρόμους για μένα στην ακραία μουσική. Τελειότητα.
http://www.metal-archives.com/bands/Disbelief/3840
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου