Ένα από τα καλά του internet είναι ότι έχεις πρόσβαση σε έναν όγκο μουσικής. Οι πιθανότητες να πετύχεις κάτι πραγματικά αξιόλογο μπορεί να μικραίνουν επικίνδυνα, όταν συμβεί όμως, ενός καλού μύρια έπονται. Έτσι, ο Azarak έπεσε πάνω στους Uzala και μου τους πρότεινε. Μέσω αυτών, ανακάλυψα με τη σειρά μου τους Fellwoods. Αφού λοιπόν οι μπάντες είναι στην ίδια δισκογραφική και περιοδεύουν μαζί, αποφασίσαμε να τους κάνουμε ένα "split - interview". Αξίζουν την προσοχή σας!
Οι Fellwoods είναι μια 60/70 's μπάντα του σήμερα. Η συνέντευξη με τον Adam Burke έγινε με αφορμή το δίσκο τους "Wulfram", που άνετα το βλέπω να κατοχυρώνει περίοπτη θέση στο top-10 της φετινής χρονιάς. Πριν προλάβουμε να αναρτήσουμε τη συνέντευξη, οι θεούληδες παρουσίασαν νέο Ep με τίτλο "Gyromancer" στη σελίδα τους στο Bandcamp, όπου αναφέρουν ότι ψάξχνουν εταιρία να τον κόψει σε βινύλιο. Ακούει κανείς;
Παρακαλώ συστήστε τη μπάντα, τη σύνθεση και πείτε μας γιατί αλλάξατε το όνομά σας από “The Moss” σε “Fellwoods”.
Eίμαι ο Adam Burke, τραγουδάω και παίζω ρυθμική κιθάρα – ξεκίνησα τη μπάντα με τον αδελφό-μου-από-διαφορετική-μητέρα Ben Spencer, ο οποίος παίζει drums. Η Beth Borland είναι η ταλαντούχα και ευέλικτη μπασίστρια και κυμπορντίστρια, ο Tony Pacific είναι ο απίστευτος lead κιθαρίστας μας. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε, θεωρούσαμε τους ευατούς μας μια hard rock/psychedelic μπάντα, δε μας πέρασε από το μυαλό ότι θα συνδεόμασταν με το Metal κοινό. Ξέραμε τους Moss από την Αγγλία, αλλά δεν πιστεύαμε ότι οι πορείες μας θα τέμνονταν. Σύντομα, όλες οι κριτικές που γίνονταν αναφέρονταν στην άλλη μπάντα, οπότε αλλάξαμε το όνομα.
Eίμαι ο Adam Burke, τραγουδάω και παίζω ρυθμική κιθάρα – ξεκίνησα τη μπάντα με τον αδελφό-μου-από-διαφορετική-μητέρα Ben Spencer, ο οποίος παίζει drums. Η Beth Borland είναι η ταλαντούχα και ευέλικτη μπασίστρια και κυμπορντίστρια, ο Tony Pacific είναι ο απίστευτος lead κιθαρίστας μας. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε, θεωρούσαμε τους ευατούς μας μια hard rock/psychedelic μπάντα, δε μας πέρασε από το μυαλό ότι θα συνδεόμασταν με το Metal κοινό. Ξέραμε τους Moss από την Αγγλία, αλλά δεν πιστεύαμε ότι οι πορείες μας θα τέμνονταν. Σύντομα, όλες οι κριτικές που γίνονταν αναφέρονταν στην άλλη μπάντα, οπότε αλλάξαμε το όνομα.
Ο κιθαρίστας Adam Burke (σ.σ. δεν ήξερα ότι θα μου απαντήσει αυτός!)ευθύνεται για την φανταστική δουλειά στο εξώφυλλο. Δουλεύει και σαν εικαστικός με άλλες μπάντες?
Ευχαριστώ! Ναι, αφιερώνω πολύ χρόνο στην τέχνη, φιλοτέχνησα το spilt που κάνουμε με τους Ice Dragon, το νέο δίσκο των Tentacle, και δουλεύω πάνω σε μια ζωγραφιά για τους Unkle Acid and the Deadbeats καθώς και πάνω σε άλλα projects. Φτιάχνω επίσης πολλές αφίσες συναυλιών. Είμαι διαθέσιμος για δουλειές, οπότε αν χρειάζεστε κάτι, επικοινωνήστε μαζί μου!
Η μουσική σας προσέγγιση, πηγάζει προφανώς από τα 60’s/70’s. Γιατί πιστεύετε ότι τόσες μπάντες στρέφονται και επιρεάζονται από το παρελθόν?
Νομίζω ότι σχετικά με τη μουσική ως ολότητα, η εποχή της πληροφορίας διευκόλυνε τις μπάντες στο να έχουν πρόσβαση σε επιρροές από το παρελθόν. Οι άνθρωποι μπορούν να το μελετήσουν καλύτερα. Επίσης πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι πρωτοπόριακός στον κόσμο του κιθαριστικού rock αυτή τη στιγμή. Σχετικά με εμάς, ήμασταν εντελώς αδαείς για το ότι υπήρχαν άλλες μπάντες που κινούνταν όπως εμείς. Κανείς από εμάς δεν έδινε σημασία στη σκηνή όταν αρχίσαμε. Όταν άρχισαν να μας προσέχουν κάποια blogs, συνειδητοποιήσαμε τον αυξανόμενο αριθμό συγκροτημάτων με ίδια επιρροές. Για μας, είναι απλά η μουσική που σε διασκεδάζει περισσότερο. Νομίζω ότι το Rock n’ Roll ήταν στη χρυσή του εποχή τις δεκαετίες του 60’ και 70’ – στο απόλυτο ζενίθ του ως τέχνη- και εισέρχεται στα μυαλά μας συνεχώς από τότε. Άρα ήταν εύκολο για εμάς να πούμε «ας αρχίσουμε μια over the top, δραματική, δυνατή πιασάρικη μουσική που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε (Sabbath, Deep Purple, Zeppelin). Αυτό φυσικά οδήγησε σε συνεχές, βαθύτερο «σκάψιμο» σε αυτές τις μπάντες και ανακάλυψη πολλών μη εκτιμημένων αριστουργημάτων (Nightsun, Bang, Trapeze -σ.σ. έλα ρε Glenn Hughes!- ) και προσπάθεια να συνδεθούμε με το παρόν πλήθος συγκροτημάτων που φαίνεται ότι έχουμε κοινή προέλευση. Ειλικρινά αμφιβάλλω για το αν μια μπάντα σαν τους Graveyard ή τους Davana είπαν «Τι είδους μουσικής οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι η πιο cool? Ποια είναι η τελευταία μόδα?» Νομίζω παίζουν τη μουσική που αγαπάνε περισσότερο και αυτό καταλήγει σε περισσότερη συγκέντρωση, περισσότερο ως ένα προβαλόμενο στυλ. Έτσι έχει για ‘μας.
Στη σελίδa σας στο facebook, ισχυρίζεστε ότι είστε επιρεασμένοι από τη «μουσική που φόβιζε τους ανθρώπους όταν το rock ήταν φρέσκο». Θεωρείται ότι σήμερα δεν ηχεί το ίδιο φρέσκο? Και αν είναι έτσι, είστε πρόθυμοι να το αλλάξετε μέσω της μουσικής σας?
Μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι κάποιος μπορεί να ξαναανακαλύψει τον τροχό πια. Ακόμα κυνηγάω αυτό το συναίσθημα ανατριχίλας που είχα όταν πρωτοξεκίνησα να ακούω δυνατή rock και μια μπάντα προέβαλε αγνή ένταση κατευθείαν στη ψυχή μου. Γίνεται δυσκολότερο να το βρίσκω καθώς μεγαλώνω, αλλά το παθαίνω περιστασιακά από κάποια πολύ καλή μπάντα (Πρόσφατα είδα τους Christian Mistress και δε μπορούσα να διώξω το χαμόγελο από το πρόσωπό μου καθ’ όλη τη διάρκεια που έπαιζαν) αλλά πιο πολύ το παθαίνω όταν προσπαθώ να παίξωitalian μουσική με αυτή την ένταση. Μου είναι ευκολότερο να το κάνω όταν μπαίνω στη θέση ενός τύπου που ανάβει το νέο, γιγάντιο ενισχυτή του για πρώτη φορά και το μυαλό του έχει ανοίξει μετά από ακρόαση Beatles ή Sabbath. Προσπαθώ να φαντάζομαι όταν αυτή η μουσική ήταν αιχμηρή και το γιατί άλλαξε τον κόσμο. Στις μέρες μας, τα έχουμε ακούσει όλα. Πρέπει να εκτιμάς τα πράγματα αντί να είσαι αγνός ακροατής του παρθένου. Πάνω απ’ όλα, αυτό νομίζω ότι μας οδηγεί στο να προσπαθούμε πολύ σκληρά.
Έχετε στα σχέδια μία τουρνέ με τους Uzala. Θα περάσει η περιοδεία και από την Ευρώπη?
Παίζουμε κάποιες ημερομηνίες με τους Uzala εδώ, στα βορειοδυτικά των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Uzala ήταν αρκετά γενναιόδωροι ώστε να προεκτείνουν την πρόσκλησή τους και δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ενθουσιασμένοι με το να βγούμε στο δρόμο μαζί τους. Προβλέπεται να είναι μία τερατώδης σειρά από εμφανίσεις και τους ευχόμαστε καλή τύχη στο tour που αναμένεται να είναι απίστευτο. Δεν έχουμε σχέδια για περιοδεία στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, αλλά φυσικά ελπίζουμε να μας δοθεί η ευκαιρία. Υποψιάζομαι ότι θα γίνει μέσα στις επόμενες μέρες αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου στους Fellwoods!
Ακολουθεί η συνέντευξη στα αγγλικά..
Please introduce the band, your line-up and tell us why you changed your name from The Moss to Fellwoods.
My name is Adam Burke, I sing and play rhythm guitar – I started the band with my brother-from-another-mother Ben Spencer, who plays drums. Beth Borland is our talented and versatile bass and keyboardist, Tony Pacific is our amazing lead guitarist. When we started playing, we thought of ourselves as a hard rock/psychedelic band, we weren’t thinking we’d connect with a heavy metal audience. We knew of Moss from the UK, but didn’t think our paths would ever cross. Soon, every review we got was mentioning the other band, so we changed the name.
Guitarist Adam Burke is responsible for the spectacular artwork of the cover. Is he working as an artist with other bands?
Thanks! Yeah, I spend a lot of time on art, I did the art for a split we’re doing with Ice Dragon, the new album by Tentacle, and am working on a painting for Uncle Acid and the Deadbeats as well as a few more projects. I also do a lot of posters for shows. I am open for business, so if you need anything done, get in touch!
Your music approach is obviously 60’s/70’s oriented. Why do you think that so many new bands today are influenced from the past?
I think with music as a whole, the information age has made it easy for bands to access influences from the past. People can study it more deeply and it has grown more hallowed with age. Also, I think it’s pretty hard to be truly innovative in the world of guitar rock at this point. For us, we were totally clueless that there were other bands out there doing what we are doing. None of us paid that much attention to the scene when we started. As we began getting noticed by some of the blogs, we became aware of a growing number of bands mining similar influences. For us, it is simply the music that is the most fun. I think rock and roll was in its golden era in the 60s and 70s – at its absolute peak as an art - and it’s been entering our brains constantly since then. So it was easy for us to say, “Hey, let’s start a band where we play the over-the-top, dramatic, loud, catchy music that we all know and love (Sabbath, Deep Purple, Zeppelin). That of course led to digging deeper and deeper into those bands, discovering many under-appreciated masterpieces (Nightsun, Bang, Trapeze), and trying to connect more with this current bunch of bands out there who seem to be coming from the same place. I sincerely doubt that a band like Graveyard or Danava said to themselves, “What’s the music that people will think is coolest? What’s the latest trend?” I think they are playing the music they love most, and that turns into more focus, more of a projected style. That’s how it is for us.
On your facebook page, you claim that you are influenced by “music that scared people when rock was fresh”. Do you feel that rock music nowadays doesn’t sound fresh enough? And if so, are you willing to change that through your tunes?
I’m only speaking for myself, but I’m not sure anyone can reinvent the wheel anymore. I’m still chasing that goosebump feeling I had when I first got into loud rock and a band was projecting pure intensity right into my soul. It’s hard to find that as I get older, but I get it occasionally from a really great band (I recently saw Christian Mistress and couldn’t wipe the smile from my face the entire time they played) but I mostly get it from trying to play music with that intensity. It’s easier for me to do that when I put myself in the mindset of a guy who is just turning up his new gigantic amplifier for the first time, and whose mind was blown wide open after listening to the Beatles or Sabbath. I try to imagine when that music was cutting-edge and why it changed the world. Now-a-days, we’ve heard it all. You have to appreciate things in context instead of being a pure virgin listener. Ultimately, I think that drives us to try really hard.
You have planned a tour with labelmates Uzala. Is the tour coming to Europe?
We’re just playing a few dates with Uzala here in the northwest of the US. Uzala was very generous to extend the invite, and we could not be more excited to hit the road with them. It should be a monstrous set of shows, and we wish them the best of luck on what should be an amazing tour. No Europe tour plans at the moment, though we are certainly hoping to get the opportunity. I suspect it will happen one of these days if we keep working hard.
Thanks for your interest in Fellwoods!
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου