R.I.P. MCA

Άργησα να το καταλάβω 3 μέρες, αλλά RIP Adam.

Όπως έχω αναφέρει, ποτέ δεν ενθουσιάστηκα με hip - hop. Ωστόσο οι Beastie Boys είχαν κάτι το  οποίο καταλάβαινα, γούσταρα και με το οποίο πωρωνόμουν. Από τα tongue-in-cheek σκηνικά του Licenced to Ill και το ανατρεπτικό για το είδος του Paul's Boutique, μέχρι το εκπληκτικό και μοναδικό Check Your Head στο οποίο τονίστηκε και εγκαθιδρύθηκε η παράδοσή τους να παίζουν με όργανα και όχι μόνο να κάνουν φωνητικά υπό ήχους DJ, δεν σταμάτησαν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και να βγάζουν κομμάτια με αρχίδια και που θεωρούνταν μεγάλα τόσο από χιπχοπάδες όσο και από ένα πολύ πιο ευρύ κοινό.

Όσο για τον Adam Yauch συγκεκριμένα, η αλήθεια είναι οτι ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί τους σε μεγάλη κλίμακα και μόνο στο πολύ περίπου ήξερα τις πάρα πολλές και ποικίλες δραστηριότητές του καθενός. Παρ' όλα αυτά εύκολα βλέπει κανείς πόσο πολυάσχολος ήταν αν ρίξει μια ματιά σε οποιοδήποτε κείμενο που γράφει για αυτόν - και σίγουρα αυτό ξεχώριζε τους Beastie Boys από πολλά άλλα συγκροτήματα του είδους. Όλοι τους πολυδιάστατοι, ανοιχτόμυαλοι και με ευρεία κοινωνική αντίληψη.

Δυστυχώς δεν τους ήξερα για να έχω δει έστω το μισό σετ που έπαιξαν στο επεισοδιακό Ejekt πριν κάποια χρόνια. Μπορώ τουλάχιστον να απολαύσω αυτό που μένει - και αυτό είναι παραπάνω από αρκετό.