Πειραματική μπάντα που θα μπορούσες να την κατατάξεις στο ευρύτερο φάσμα του Post Rock. Στο Batcave τα ηχεία προτιμούν άλλου είδους μουσικές για να γητεύουν τις μυριάδες νυχτερίδες που κατοικούν στα έγκατά του. Ο αψεγάδιαστος δέκτης του bat-computer έπιασε τη μετάδοση της συνέντευξης της μπάντας μία μέρα πριν το live στα πράσα και έτσι βρέθηκα σε κάποια στέγη πάνω από την Αβραμιώτου για να παρακολουθήσω. Τα μάτια και τα αυτιά μου σε εκείνη τη νυχτερινή βάρδια δε θα μπορούσα να τα εμπιστευτώ σε κάποιον καταλληλότερο από την Crystal Ball, της οποίας το μουσικό γούστο δε με βρίσκει πάντα σύμφωνο, το ανοιχτό μυαλό και τα μάτια της όμως, την καθιστούν αξιόπιστη ώστε να αναλάβει ευθύνες τέτοιου βελινεκούς. Απολαύστε το Project Oracle. - Batman
Ο Αδόλφος που παίζει τζαζ είναι ένα συγκρότημα που αποτελείται από 7 άτομα.
Ακούγοντας το κανείς θα αναρωτιέται τι κάνουν όλοι αυτοί εκεί!
Όλοι αυτοί εκεί δημιουργούν μια υπέροχη μουσική. Ξεχωριστά αλλά και μαζί.
Πρώτη φορά τους άκουσα δύο ημέρες πριν το live τους, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Παρουσιάσανε την δουλειά τους όπου την άκουσα χωρίς διακοπές και σχόλια, παρόλο που τα κομμάτια τους είναι μεγάλα. Μπράβο στην εκπομπή. Επίσης, η στάση που έχουν απέναντι στο κοινό τους είναι αυτή που θα ήθελα προσωπικά να έχουν όλες οι μπάντες, ότι η μουσική είναι δωρεάν όπως και πολλά άλλα αγαθά που υπάρχουν εδώ, πριν ακόμα υπάρξουμε εμείς!
Ενθουσιάστηκα! Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να αγκαζάρω τον φίλο μου για το live.
Την περασμένη Πέμπτη λοιπόν, στις 11.00 περίπου το βράδυ, έπαιξαν Live στην οδό Αβραμιώτου 6-8 στο 6 Dogs.
[Εδώ θα σταθώ για πολύ λίγο αναφέροντας ότι πρώτη φορά επισκέφτηκα τον χώρο, όχι για ποτό, όχι για χαλαρή κουβέντα, όχι για να κάτσω στον κήπο, αλλά για να παρακολουθήσω ζωντανά μια μπάντα. Υπερβολικά μικρός και άβολος χώρος για να χωρέσει κόσμο, αποπνιχτικός. Eίχαν κλειστή την είσοδο του "συναυλιακού" χώρου και ο κόσμος αναγκαζόταν να περάσει μέσα από ένα πολύ στενό διάδρομο, όπου κατά τύχη βρισκόταν και το μπαρ με αποτέλεσμα είτε είχες πάει για το live, είτε για να πιεις ένα ποτό αναγκαζόσουν να στριμωχτείς για να βγεις ή να μπεις αντίστοιχα στο χώρο.]
Ευτυχώς με αποζημίωσαν οι "Adolf Plays the Jazz"
Η μουσική τους ήταν απίστευτα ταξιδιάρικη, σε έβαζαν μέσα σε μια δίνη χρωμάτων και εικόνων που ακόμα και ο πιο αυστηρός κριτής τους να ήσουν, δεν θα κατάφερνες να αντισταθείς για πολύ!
Βαθιά συναισθηματική μουσική, καλλιεργεί μέσα σε 7 λεπτά που διαρκούν πάνω κάτω τα κομμάτια τους, ό,τι πιο θετικό συναίσθημα έχεις για την ύπαρξη σου, για την ύπαρξη γενικά του ανθρώπου πάνω στην γη και στο σύμπαν. Η αίσθηση ήταν σαν να σου κάνουν ένα είδος θεραπείας με τις νότες να στριφογυρίζουν στην ατμόσφαιρα. Σαν να βρισκόσουν σε ένα virtual χώρο και μπορούσες να αγγίξεις να γευτείς και να παίξεις με την μουσική.
Διαφορετικοί ήχοι από κιθάρα, μπάσο, τρομπέτα, πλήκτρα και ντράμς που στην αρχή σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτά τα παιδιά μαζεύτηκαν εδώ για να κάνουν πρόβα, ξαφνικά όμως σε εκπλήσσουν με την ομόνοια αλλά και την πολυπλοκότητα του ήχου τους που δεν σε μπερδεύει αλλά σου επιτρέπει να υπάρξεις και να κατανοήσεις τον εαυτό σου.
Διαφορετικές νότες από διαφορετικά μουσικά όργανα, το κάθε ένα παράγοντας τον ήχο του, έδινε την κατάλληλη νότα στο κατάλληλο μουσικό μέτρο. Η αρμονία της μπάντας ήταν διάχυτη στον αέρα ο κάθε ένας ξεχωριστά εκφραζόταν με τον τρόπο του και ενωνόντουσαν όλοι μαζί σε ένα.
Δυστυχώς λόγω κούρασης δεν κατάφερα να φτάσω μέχρι το τέλος της συναυλίας. Ελπίζω η επόμενη φορά να είναι σε ανοιχτό χώρο και όχι καθημερινή!
Μπράβο στα παιδιά και εις άλλα με υγεία!
ΥΓ: Μαζί με το εισιτήριο των 5 Ευρώ, δωράκι το νέο τους cd ! Respect. - Crystal Ball
Ο Αδόλφος που παίζει τζαζ είναι ένα συγκρότημα που αποτελείται από 7 άτομα.
Ακούγοντας το κανείς θα αναρωτιέται τι κάνουν όλοι αυτοί εκεί!
Όλοι αυτοί εκεί δημιουργούν μια υπέροχη μουσική. Ξεχωριστά αλλά και μαζί.
Πρώτη φορά τους άκουσα δύο ημέρες πριν το live τους, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Παρουσιάσανε την δουλειά τους όπου την άκουσα χωρίς διακοπές και σχόλια, παρόλο που τα κομμάτια τους είναι μεγάλα. Μπράβο στην εκπομπή. Επίσης, η στάση που έχουν απέναντι στο κοινό τους είναι αυτή που θα ήθελα προσωπικά να έχουν όλες οι μπάντες, ότι η μουσική είναι δωρεάν όπως και πολλά άλλα αγαθά που υπάρχουν εδώ, πριν ακόμα υπάρξουμε εμείς!
Ενθουσιάστηκα! Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να αγκαζάρω τον φίλο μου για το live.
Την περασμένη Πέμπτη λοιπόν, στις 11.00 περίπου το βράδυ, έπαιξαν Live στην οδό Αβραμιώτου 6-8 στο 6 Dogs.
[Εδώ θα σταθώ για πολύ λίγο αναφέροντας ότι πρώτη φορά επισκέφτηκα τον χώρο, όχι για ποτό, όχι για χαλαρή κουβέντα, όχι για να κάτσω στον κήπο, αλλά για να παρακολουθήσω ζωντανά μια μπάντα. Υπερβολικά μικρός και άβολος χώρος για να χωρέσει κόσμο, αποπνιχτικός. Eίχαν κλειστή την είσοδο του "συναυλιακού" χώρου και ο κόσμος αναγκαζόταν να περάσει μέσα από ένα πολύ στενό διάδρομο, όπου κατά τύχη βρισκόταν και το μπαρ με αποτέλεσμα είτε είχες πάει για το live, είτε για να πιεις ένα ποτό αναγκαζόσουν να στριμωχτείς για να βγεις ή να μπεις αντίστοιχα στο χώρο.]
Ευτυχώς με αποζημίωσαν οι "Adolf Plays the Jazz"
Η μουσική τους ήταν απίστευτα ταξιδιάρικη, σε έβαζαν μέσα σε μια δίνη χρωμάτων και εικόνων που ακόμα και ο πιο αυστηρός κριτής τους να ήσουν, δεν θα κατάφερνες να αντισταθείς για πολύ!
Βαθιά συναισθηματική μουσική, καλλιεργεί μέσα σε 7 λεπτά που διαρκούν πάνω κάτω τα κομμάτια τους, ό,τι πιο θετικό συναίσθημα έχεις για την ύπαρξη σου, για την ύπαρξη γενικά του ανθρώπου πάνω στην γη και στο σύμπαν. Η αίσθηση ήταν σαν να σου κάνουν ένα είδος θεραπείας με τις νότες να στριφογυρίζουν στην ατμόσφαιρα. Σαν να βρισκόσουν σε ένα virtual χώρο και μπορούσες να αγγίξεις να γευτείς και να παίξεις με την μουσική.
Διαφορετικοί ήχοι από κιθάρα, μπάσο, τρομπέτα, πλήκτρα και ντράμς που στην αρχή σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτά τα παιδιά μαζεύτηκαν εδώ για να κάνουν πρόβα, ξαφνικά όμως σε εκπλήσσουν με την ομόνοια αλλά και την πολυπλοκότητα του ήχου τους που δεν σε μπερδεύει αλλά σου επιτρέπει να υπάρξεις και να κατανοήσεις τον εαυτό σου.
Διαφορετικές νότες από διαφορετικά μουσικά όργανα, το κάθε ένα παράγοντας τον ήχο του, έδινε την κατάλληλη νότα στο κατάλληλο μουσικό μέτρο. Η αρμονία της μπάντας ήταν διάχυτη στον αέρα ο κάθε ένας ξεχωριστά εκφραζόταν με τον τρόπο του και ενωνόντουσαν όλοι μαζί σε ένα.
Δυστυχώς λόγω κούρασης δεν κατάφερα να φτάσω μέχρι το τέλος της συναυλίας. Ελπίζω η επόμενη φορά να είναι σε ανοιχτό χώρο και όχι καθημερινή!
Μπράβο στα παιδιά και εις άλλα με υγεία!
ΥΓ: Μαζί με το εισιτήριο των 5 Ευρώ, δωράκι το νέο τους cd ! Respect. - Crystal Ball
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου