Bill Hicks . Another dead hero. Απλά και λιτά. Αυτές τις δύο προτάσεις συνοδεύει ένα σκίτσο ενώς μουσάτου τύπου με γυαλιά μυωπίας, τόσο 80΄s, σαν να μού φωνάζουν ‘είμαι προγραμματιστής υπολογιστών, εχώ να δώ τον ήλιο απο την τελευταία φορά που είδα την βιντεοταινία Dune, με δέρμα λευκό σαν χαρτί ‘. Λίγο αργότερα θα μάθαινα ότι μόνο στο τελευταίο είχα δίκιο. Το γεγονός ότι το σκίτσο περί τού οποίου ο λόγος, βρισκόταν στο εσώφυλλο του Ænima των Tool παίζει και αυτό το ρόλο τού. Είχα ήδη ακούσει το Lateralus, πράγμα πολύ φυσιολογικό σε μία σχέση. Πρώτα ερωτεύεσαι και μετά αγαπάς. Ετσι πρώτα ερωτεύτηκα το αινιγματικό Lateralus αλλά μετά αγάπησα το ανθρώπινο Ænima. Και για τον αναφέρουν αυτόν τον Bill Hicks σαν ‘ακόμα έναν νεκρό ήρωα‘ σκέφτηκα ότι έπρεπε να ψάξω το γιατί.
Και δεν χρειάστηκε πολύ ψάξιμο. Για παράδειγμα αυτή την στιγμή που κοιτάω είναι ο τρίτος Bill που μου προτείνει το Google. Δεύτερος είναι ο Gates και πέμπτος ο Clinton. Ο Hicks στην σύντομη ζωή τού (απεβίωσε το 1994, μόλις 32 χρονών), κατάφερε όχι μόνο να ανοίξει τα δικά του μάτια στην πραγματικότητα, αλλά και με το τρόπο του μπόρεσε να δείξει τον δρόμο και σε άλλους. Απολαυστικός στις εμφανίσεις του ως stand up comedian, καυστικός και κάφρος. Θανατηφόρο χιούμορ, όχι μόνο για όποιον τον άκουγε σαν ακροατήριο, αλλά πιο πολύ για όποιον έβαζε στο στόχαστρο. Και από τα μέσα του '80 μέχρι τις αρχές του '90 πήρε πολλούς η μπάλα. Τον Bush (τον πατέρα), τον πόλεμο στο Ιράκ, το εμπόριο όπλων με σκοπό τα πετρέλαια, τον ερχομό του δημοκρατικού Clinton ως σωτήρα, και τους αμόρφωτους συντοπίτες του (Texas). Εστρεφε το μένος του προς τους πουλημένους αρτίστες και τους clean-cut μουσικούς, παρομοιάζοντας τους με τα πουτανάκια του Σατανά, με πρώτο απ’όλους τον Billy Ray Cyrus( βιολογικό πατέρα της Hana Montana’). Μα πάνω από όλα έσπαγε πλάκα με τους αντικαπνιστές ακόμα και όταν το είχε κόψει λόγω της ασθένειας του... Αν ζούσε σήμερα, δεδομένου ότι είναι σα να έχουμε κολλήσει στην μέρα της μαρμότας, μάλλον θα έλεγε ότι τόσα χρόνια έκανε πρόβα για την μεγάλη πρεμιέρα των ημερών μας και θα γέλαγε με την συμπαντική ειρωνία.
Δεν ήταν μόνο πλακατζής όμως. Είχε στόχο το κάθε του βήμα και η κάθε του παράσταση. Την ‘think for yourself – question authority’ λογική τού, ενστερνίστηκαν οι Tool. Αρκετές φορές άνοιγε και τις συναυλίες τους, μετά από απαίτηση της μπάντας. Η ιδέα οτι μόνο αν βούλιαζε στον Ειρηνηκό το Los Angeles, θα ερχόταν η απελευθέρωση, όπως παρουσιάζεται στον ομόνυμο κομμάτι του Ænima, ξεκίνησε ως αστείο από αυτόν. Ηξερε πως κανείς δεν γουστάρει τους κύρηκες, καθώς και ήξερε πως είχε ταλέντο στο να κάνει τους άλλους να γελάνε. Σου έλεγε με τον δικό του τρόπο πως, δεν έχεις τρελάθεί, δεν έχεις χάσει το μυαλό σου. Μπορεί να προσπαθούν να σε κάνουν να το πιστέψεις, αλλά δεν είναι έτσι. Και το κυριότερο, υπάρχει και άλλος κόσμος που νιώθει το ίδιο.Υπάρχει και άλλος κόσμος που βλέπει την τρέλλα και την αναισθησία.Υπάρχει ελπίδα αν ο συλλογικός νούς και το μαζικό υποσυνείδητο αντιληφθεί την ύπαρξη του.Ως μία οντότητα τότε θα μπορέσουμε να ταξιδέψουμε στο διάστημα και στον χρόνο, μαζί. Το κυριότερο πάντως που έκανε, τουλάχιστον με εμένα, ήταν οτι εμφύτευσε έναν μετρητή μαλακίας μέσα μου. Εμαθα να αναγνωριζω τις μαλακίες που μας λούζουν καθημερινά. Για να είμαι πιο ακριβής, συνεχίζω να μαθαίνω, γιατι δεν είναι παντα ευκολο. Είναι θέμα εξάσκησης και πιστευω πως είμαι σε καλό δρόμο εξαιτιας του Hicks.
Εύχομαι με αυτό το κείμενο να τον κάνω γνωστό σε όποιον δεν τον ξέρει , όπως τον έκαναν και οι Tool σε εμένα πριν απο περίπου μια δεκαετία. Ευχομαι επίσης όταν ο Bill έφτασε στον Αγιο Πέτρο, να είχε θυμηθεί να πάρει αναπτήρα μαζί του.
Google Videos
Albums
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου