Stunning C@nts

Λατρεύω τους Metalllica. Τόσο πολύ που γράφω το όνομα τους με τρία L. Είμαι από αυτούς που όχι μόνο λατρεύουν τους Metalllica, αλλά επίσης δεν γουστάρουν του Megadeath. Τόσο πολύ που γράφω το όνομα τους λάθος. Υπάρχει όμως μία περίοδος στην ζωή των Metallica, τόσο σκοτεινή όσο και η ζωή των πατεράδων μας πριν παντρευτούν. Ακους ψίθυρους από φίλους του, μισόλογα πίσω απο σφιγμένα δόντια, αλλά δεν πειράζει γιατί λίγο σε νοιάζει τι και πώς. Δεν θές να αρνηθείς την πατρική εικόνα που έχεις δημιουργήσει. Ακριβώς έτσι λειτουργεί και για μένα η περίοδος Load/Reload των Bay Area Thrashers (έπρεπε!). Δεν ακούω και πολύ κόσμο να μιλάει για αυτή, μόνο κάτι μισόλογα του στύλ 'καλό το until it sleeps' και από τίποτα ραδιόφωνα και περιοδικά που έτσι κι αλλίως αναφέρουν τους Metallica για ασχετους λόγους, όπως για την πρώτη ταινία που παίζει ο Lars. Δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να ακούω, δεν θέλω να βλέπω.
Οπως και να το κάνεις όμως, οι Metallica αποτελούν μία σταθερή αξία σε τουλάχιστον ένα τομέα. Στις live εμφανίσεις τους. Είτε από αποπνικτηκά μικρά club που μοιράζαν τσίτες τζάμπα κάποτε, είτε στα πλέον μεγαλύτερα γήπεδα απο το 90 και πέρα. Η έτσι νόμιζα τουλάχιστον μέχρι που έπεσε το μάτι μου πάνω σε ένα ανεκδιηγητο live. Το Cunning Stunts DVD του 98. Οπως ήδη έχει γίνει κατανοητό πρόκειται για την συναυλική απόλαυση του τι εστί Metallica κατά την εποχή Load/Reload, caught on tape που λένε... Κοντά μαλλιά όλοι τους, με τον κακομοίρη τον Hammett να κυκλοφορεί και με eyeliner (τσίμπα), κουσούρι που κουβαλάει ακόμα. Δεν λέω, εκλπηκτικό το stage. Τουλάχιστον σε αυτό βάλαν τα γυαλιά σε κάτι άλλους τύπους που κάνουνε τουρνέ και καλά 360, αλλά για να έχεις πραγματικά την εντύπωση πως βλέπεις την μπάντα σφαιρικά θα έπρεπε να είχες δώσει 360 ευρώ.
Ομως ακόμα και αυτό δεν κρύβει το γεγονός πως η μπάντα μάλλον το τελευταίο πράγμα που έχει στο μυαλό της είναι να παίξει μουσική. Και όσο και αν προσπαθούν με θεατρινισμούς να δείξουν πως και καλά είναι μια garage μπάντα που αμα γουστάρει θα τζαμάρει και επι σκηνής, τόσο πιο πολύ πείθουν πως πλέον το master of puppets τραγουδιέται για τους αντζέντηδες τους, για τους λογιστές τους και τους κομμωτές τους ( ενίοτε και μακιγιεζ τους).
Ανάμεσα από τις παπαριές και τα ό,τι νάναι παίζουν και λίγη μουσική. Και δεν ξεκινάνε ούτε με τον Ecstasy of Gold αλλά ούτε και με Creeping Death. Δεν είμαι οπισθοδρομικος τύπος, αλλά τους Metallica τους θέλω thrash.
Ευτυχώς τον βρήκανε τον δρόμο τους εδω και πολύ καιρό, κάτι του οποίου υπήρξαμε και μάρτυρες. Τώρα αν έχουνε σκοπό αυτά που γράφω, δεν το γνωρίζω. Επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη. Παντως πλέον ξέρω και με αποδείξεις πως σωστά δεν με ενδιαφέρουν οι Metalllica του Load/Reload.