Shocker OST (1989)

Οι περισσότεροι θα θυμάστε τον σκηνοθέτη Wes Craven από τη σειρά ταινιών "Scream" που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του '90. Στο τέλος της δεκαετίας του '80, ο εν λόγω κύριος σκηνοθέτησε την ταινία "Shocker", της οποίας το soundtrack θα μας απασχολήσει εδώ.

Η απόκτηση του OST αυτής της ταινίας, υπήρξε για χρόνια ευσεβής πόθος, κυρίως για τη διαφορετική εκτέλεση του "Sword and Stone". Όταν τελικά το πέτυχα σε ράφι και φυσικά το "χτύπησα", συνειδητοποίησα ότι έχει πολύ περισσότερο ζουμί. Αρχικά, το έχει επιμεληθεί ο στιχουργός / guru του 80's ήχου / διεθνής Φοίβος, Desmond Child. Ο άνθρωπος δηλαδή που έχει υπογράψει επιτυχίες ονομάτων όπως Kiss, Bon Jovi, Scorpions, Alice Cooper, μέχρι και το Disco Girl του Σάκη Ρουβά (χα!). Αν λοιπόν το αυτί σου γουστάρει μελωδία εδώ μιλάμε για εγγύηση.

Το album ανοίγει και κλείνει με το ομότιτλο "Shocker" από μία παντελώς άγνωστη μπάντα ονόματι "Dudes of Wrath". Ώπα! Σου θυμίζει κάτι η φωνή του τραγουδιστή? Οι "Dudes of Wrath" δεν είναι άλλοι από τους Paul Stanley (KISS), Desmond Child, Tommy Lee (Motley Creu) και Alice Cooper που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για της ανάγκες αυτού του soundtrack. Συνέχεια με Iggy Pop στο "Love Temptation", ένα πετυχημένο αμάλγαμα new wave κουπλέ με hard rock ρεφραίν, για να περάσουμε στους Megadeth που διασκευάζουν το "No more Mr Nice Guy" του Alice Cooper, τον οποίο ο Dave Mustaine θεωρεί ως πνευματικό πατέρα από τότε που τον βοήθησε να κόψει τα ναρκωτικά. Βέβαια όπως αποκάλυψε η σκηνοθέτης Penelope Spheeris (βλ. "The Decline of Western Civilaization", Wayne's World), στο επεισόδιo της σειράς Behind the Μusic του μουσικού καναλιού VH1 που αφορά τους Megadeth, ο Μustaine ήταν τόσο λάσπη τη μέρα των γυρισμάτων του Video Clip, που δε μπορούσε να τραγουδά και να παίζει κιθάρα παράλληλα!

Το επόμενο τραγούδι είναι το "Sword and Stone" από τους Γερμανούς Bonfire. Ο συγκεκριμένος μελωδικός Hard Rock ύμνος φέρει (προφανώς) την υπογραφή του Desmond Child, του Paul Stanley αλλά και του Bruce Kulick (ΚISS, Michael Bolton, Grand Funk Railroad) και έχει εκτελεστεί πρώτη φορά από τον Paul Dean (Loverboy) στο δίσκο Hardcore του 1988, ενώ μπορεί κανείς να βρει και μια εκτέλεση των KISS. Κάθε version έχει τη δικιά της γλύκα.

Kαί μια που μιλάμε για γλύκα, το AOR της Saraya και των Voodoo X που συμμετέχουν με τα "Τimeless Love" και "Τhe Awakening" αντίστοιχα, μελώνουν τα ηχεία. Πρόκειται για δύο AOR μπάντες πυροτεχνήματα των 1980's που στη βραχύβια πορεία τους έκαναν καλά τη δουλειά τους, αλλά μέχρι εκεί. Τα δύο τραγούδια που υπάρχουν στο album πάντως μπορεί να είναι άκρως αγαπησιάρικα και keyboard oriented, κρίνονται όμως ως άκρως ποιοτικά δείγματα του ήχου.

Το "Demon Bell" των Dangerous Toys ξεχωρίζει ως το ατόφιο hard rock τραγούδι του δίσκου. Ο τραγουδιστής Jason Mcmaster μόνο τυχαίος δεν είναι. Έχει "ντύσει" άλλωστε το Enegetic Disassembly των tech thrash θεών Watchtower, πριν αφιερωθεί στο ποζεράδικο hard rock, το οποίο του πάει πολύ. Μάντεψε γιατί το επόμενο album των Watchtower έχει τραγούδι που λέγεται "Dangerous Toy"...

Τα ίχη των Dead On που συμβάλουν με το Different Bread χάνονται εκτός από κάποιες μη διασταυρωμένες μαρτυρίες που τους θέλουν μπάντα του ενός δίσκου, συνεπώς επιφυλάσσομαι. Το τραγούδι έχει έναν SOD / Suicidal Tendencies crossover αέρα και φέρνει κατά νου βερμούδες και ανάποδα καπέλα.... Το ίδιο κάνει βέβαια και το "Sockdance", πάλι από τους Dudes of Wrath. Εδώ μπορεί να ακούσει κανείς τον Alice Cooper να ραπάρει! Είναι τέτοια η φωνή του βέβαια που πιό πολύ σε τσαμπουκά φέρνει παρά σε rap battle.

Τρομερό ενδιαφέρον έχει τούτο το δισκάκι. Ποικιλία σε συμμετοχές και μουσικά στύλ, αλλά και σε ιστορικό ενδιαφέρον. Το μελωδικό Hard Rock και το Heavy Metal μεσουρανούσε στις HΠΑ κατά το δεύτερο μισό των 80's και προέτρεπε σκηνοθέτες να ντύσουν τις ταινίες τους με ανάλογους ήχους. Μην ξεχνάμε όμως ότι είναι 1989. Η δεκαετία του 80 δύει και οι εταιρίες επρόκειτο να παρατήσουν το Thrash Metal και το Hard Rock και να στραφούν σε άλλες μουσικές σκηνές για να τις απογειώσουν και στη συνέχεια να τις ξεζουμίσουν. Οι βαριές κιθάρες θα ξανακάνουν την mainstream εμφάνισή τους δίπλα σε "τραγουδιστές" που ήταν περισσότερο wigers παρά χρυσά λαρύγγια. Με αυτή τη λογική, μέχρι και προφητική θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτή η συλλογή. Ποζέρια, heavymetalάδες και νοσταλγοί των 80's, καλά θα κάνετε να ρίξετε μια αυτιά τουλάχιστον!

Σχετικά με την ταινία δε μπορώ να εκφέρω άποψη, διότι δεν την έχω δει ακόμα!