Morgoth, Heathen, Obituary, Exodus live Fuzz Club Σαββάτο 9/6/2012

Live Report αστραπή:

Oι Morgoth έπεισαν αρκετούς φίλους που εμπιστεύομαι τη γνώμη τους για την ποιότητα της 

 εμφάνισής τους, άρα μπορώ να πω ότι έπαιξαν καλά κι ας μην τους πρόλαβα λόγω … ύπνου.

Οι Heathen δε μου άρεσαν. Περίμενα να ζήσω την απόλυτη Bay Area Thrash βραδιά αλλά αυτό ήρθε μονομερώς από τους Exodus.  Οι Heathen χθες ηχογραφούσαν τη συναυλία για την επερχόμενη ζωντανή κυκλοφορία τους, παρόλα αυτά ήταν ιδιαίτερα πεσμένοι. Ο ήχος δε τους βοήθησε και πολύ, και η σκηνική τους παρουσία ήταν διεκπεραιωτική και λιγότερο ψυχωμένη. Ο τραγουδιστής πάσχιζε να ξεσηκώσει τον κόσμο, αλλά η απόδοση, ακόμα και σε thrash ύμνους από το Victims of Deception album ήταν μέτρια. Το κοινό γούσταρε περισσότερο οπαδικά, παρά αντικειμενικά. Κρίμα.

Ήταν η πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπος με τον δύσοσμο βάλτο που ακούει στο όνομα Obituary και η εμφάνισή τους ήταν γροθιά στο στομάχι. Με το έμπα και μέχρι το τέλος του show τους η μπάντα από τη Φλόριντα κάθισε στο death metal θρόνο και από εκεί μας έδινε διαταγές για ακατάπαυστο ξύλο και υποκλίσεις. Ήχος σάπιος, όπως αρμόζει να είναι σε μια τέτοια μπάντα, μα και παράλληλα άψογος. Το groove που παρήγαγαν τα όργανά τους θαρρούσες ότι αναμόχλευε την πλατεία με τους οπαδούς σα λάσπη. Οι άναρθρες βαθιές και πoροτικές κραυγές του Tardy επιβεβαίωναν τον αστικό μύθο ότι έχει σαπίσει εσωτερικά (Azarak cr). Chopped in Half, Evil Ways, Turned Inside Out, Slowly we Rot, The End Complete, Find the Arise, παλιά και νέα τραγούδια η γκρουπάρα τα έκανε να ακούγονται το ίδιο ενδιαφέροντα και άψογα. Αφιέρωσε τη διασκευή του Dethroned Emperor των Celtic Frost στους Exodus. Το moshing  έδινε και έπαιρνε  και οι συζητήσεις για το αν οι Obituary, οι Asphyx ή οι Bolt Thrower είναι η πιο groove death metal μπάντα διακόπτονταν βίαια από ιπτάμενους  οπαδούς. Και κάτι άλλο. Αν ζητούσα από ένα τζίνι να μου χαρίσει το μαλλί του Mustaine και αδυνατούσε λόγω υπέρμετρης τελειότητας, η δεύτερη επιλογή μου θα ήταν το μαλλί το Tardy.

Οι Exodus άρχισαν αργά και η κούραση είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο, αλλά με το που μπαίνει το γνωστό intro του Last Act of Defiance όλοι παίρνουν θέσεις μάχης. Η ιστορική μπάντα βγαίνει και το ξύλο αρχίζει. Το pit Μεγαλώνει και πληθαίνει επικίνδυνα, όπως πρέπει δηλαδή, αλλά και πάλι ο χώρος είναι λίγο άδειος σε σημείο που η κυκλοφορία των crowd surfers δε διεξαγόταν ομαλά. Ο Lee Altus αποδείχτηκε παλικάρι αφού έπαιξε δύο set μαζί με αυτό των Heathen, οι  και σε μπάσο και drums ήταν στιβαροί και πυροβολούσαν ωμή πόροση και ο Rob Dukes όσο θηρίο και φυλακόβιος και αν φαίνεται, παραείναι hardcore για μια παραδοσιακή thrash μπάντα. Λέω εγώ τώρα. Η εκπληξη της βραδιάς όμως ήταν ο παλαίμαχος Rick Hunolt στη θέση του Gary Holt, ο οποίος αυτόν τον καιρό αντικαθιστά τον αραχνοφαγωμένο Jeff Hanneman στην περιοδεία των Slayer. O Hunolt λοιπόν έκοψε την πρέζα και χθες το μάτι του γυάλιζε. Το απολάμβανε τόσο πολύ που έκανε σαν έφηβος thrasher που παίζει την πρώτη του συναυλία, έτρεχε πάνω κάτω έκανε headbanging και έπαιζε άψογα. Η παρουσία του απογείωσε την εμφάνιση των Exodus τόσο με τον Old school αέρα που απέπνεε, όσο και με τη νεανική στην κυριολεξία παρουσία του.

Συνολικά, ήταν ένα φανταστικό φεστιβάλ με μπάντες πρώτης κατηγορίας και μπράβο στο διοργανωτή που παρά τις αντίξοες συνθήκες της Ελλάδας του 2012, πήρε το ρίσκο και το έφερε εις πέρας.