Suck – Time To Suck (1970)

 Οκ, το συγκρότημα ονομάζεται Suck, ο μοναδικός δίσκος που κυκλοφορίσανε λέγεται Time To Suck, και το εξώφυλλο δείχνει ένα παιδάκι. Βάζω λοιπόν εξ’αρχής στην άκρη το πόσο αστείο φαίνεται όλο αυτό στην εποχή μας και θα προσπεράσω το προφανές με μία απλή αναφορά, ότι το 1970 όλα αυτά ήταν αρκετά για να προκαλέσουν τα λεπτά αισθήματα των πουριτανών, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για το Γιόχάνέσμπούργκ της Νότιας Αφρικής, όπου οι κοιτίδες της rock κουλτούρας ήταν δύο ηπείρους και έναν ωκεανό μακριά. Όχι πως έχει δεν την δικιά του, ιδιαίτερη σημασία, το ‘περιβάλλον’ μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε μία μπάντα. Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορείς να εκτιμήσεις ένα συγκρότημα. Ο πρώτος είναι να λάβεις υπόψιν το πού, το γιατί, και κυρίως, το πότε. Ο δεύτερος τρόπος είναι να είναι καλό το περιεχόμενο. Ο πρώτος δίσκος των Sabbath για παράδειγμα, τάραξε τα νερά, εν μέρη γιατί η χρονική συγκυρία ήταν σωστή, αλλά κατά κύριο λόγο γιατί ο δίσκος ήταν άψογος στην ολότητα του. Οι Ramones απο την άλλη, άμα βγαίνανε μία δεκαετία αργότερα, δεν θα είχαν την ίδια βαρύτητα σαν όνομα (Σε αυτό το σημείο να πώ πως η συμβολή του Keith Emerson στο punk ήταν τόσο σημαντική όσο και αυτή του Iggy Pop, χεχεχεχε....)

To Time To Suck λοιπόν είναι ένας δίσκος διασκευών. Οι Suck δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε αυτό το εγχείρημα, επιλέγοντας κομμάτια από τα πιό heavy και psych ονόματα της εποχής και επειδή το μουσικό τους επίπεδο είναι αρκετά υψηλό, καταφέρνουν να τα διαποτήσουν με το δικό τους ψυχωμένο παίξιμο. Ετσί λοιπόν επιλέγουν δύο κομμάτια απο Grand Funk Railroad, το Aimless Lady και το Sin’s A Good Man’s Brother, καθόλου τυχαία μιας και όλες οι διακευές τους έχουν μία δόση από το pure rock fury των Αμερικάνων, το επικό 21st Century Schizoid Man των King Crimson, Into The Fire από Purple, I’ll Be Creeping απο Free, Elegy από Colloseum, και μία εξαιρετική διασκευή στο Season of the Witch του σκωτσέζου Donovan, τραβώντας το σχεδόν στα 10 λεπτά (εδώ μια άλλη διακευή στο ίδιο τραγούδι). Τέλος το Time to Suck περιλαμβάνει μία δικιά τους σύνθεση, το The Whip που καθόλου περιέργως φέρνει κάτι από Grand Funk. Στο reissue του δίσκου, σε cd πλέον, υπάρχει και διασκευή στο War Pigs των Sabbath.

 Συνολικά ο δίσκος είναι ένα 40λεπτό αφιέρωμα στην μουσική που μεσουρανούσε στα τέλη του ’60, ακούγεται υπέροχα χώρις να δημιουργεί την ανάγκη να ακούσεις την αυθέντικη εκτέλεση όπως επι το πλείστον σου δημιουργουν άλλα συγκροτήματα όταν διασκευάζουν. Για εμένα το Time To Suck μπαίνει στην ίδια ποιοτική κατηγορία με το πρώτο album των Vanilla Fudge (1967), όπου παρά τις βασικές διαφορές στον ηχητικό προσανατολισμό που έχουν μεταξύ τους, ως σύνολο αποδεικνύουν ποιά ήταν η pop(ular) μουσική της εποχής και πόσο ραγδαίες υπήρξαν οι αλλαγές της μέσα σε μόλις μια 3ετία.

Y.Γ. Το Season of the Witch το έχουν διασκευάσει και οι Vanilla Fudge. Πολύ χρήσιμη πληροφορία....
Ιδού και οι προηγούμενες προσπάθειες μου για την αποκωδικοποίηση των 70's: Captain Beyond & Sir Lord Baltimore - Buffalo - The Wicked Lady - Flower Travellin' Band - Bang για όποιον έχει όρεξη να διαβάζει τις αηδίες μου.