Την πρώτη φορά που γνώρισα τον Amberclock, στους Faith no More, κάναμε μια πολυ σύντομη κουβέντα η όποια περιέργως ήταν για 8bit ηλέκτρονική μουσική.Πως οι άλλοι όταν γνωρίζονται συζητάνε για το τι σπουδάζεις, που δουλέυεις και άλλα τέτοια? καμία σχέση δηλαδή.Την δεύτερη φορά, στην συναυλία των Clutch, η συζήτηση πήγε προς τους Earth, και την τρίτη φορά , στο Praise the Fuzz, στον Scott Kelly καί στο Larks' tongue in Aspic. Και κάπου εκεί έπεσε η επαγγελματική πρόταση στο τραπέζι (στην άμμο?): θες να γράφεις και εσύ μια γνώμη στο blog? Η καταφατική του απάντηση, που στο μέλλον θα αναφέρεται στο πρώτο και σπουδαιότερο κεφάλαιο της βιογραφίας του ως το κρίσιμο milestone, ήταν ακριβώς αυτο που ήθελα να ακούσω.
Με πιο alternative ακούσματα, πιο post και πιο ηλεκτρονικά, έρχεται να αναπληρώσει ένα κενό το οποίο όμως αφορά ένα ευρύ φάσμα της μουσικής που γουστάρουμε.Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μουσικές του περιπλανήσεις μπορεί να ξεφεύγουν απο το rock ή το metal καμιά φορά, ομως οι βάσεις παραμένουν αυτές με τις οποίες έχουμε γαλουχηθεί και οι τρείς μας (οι περισσότεροι απο εμάς).Καλή αρχή
Chrome the fetal mirage
2 Say something...:
Κάνοντας ένα διάλειμμα απο την επεξεργασία του βιογραφικού βάσει των νέων δεδομένων, διάβασα με περίσσια απόλαυση το κείμενο του καλωσορίσματος.
Πάντως, είμαι περήφανος για το κούρεμα και την οδοντοστοιχία μου στην φωτογραφία. Καλός είμαι. Και βάζω κενά μετά απο τις τελείες.
welcome to the slaughterhouse
the teeth of the blades eat your flesh
welcome to the slaughterhouse
your darkest dreams become death
Δημοσίευση σχολίου