Clutch, Lucky Funeral, 21/6/2011 @ Gagarin205, Athens

"Οι Clutch σε ένα παράλληλο σύμπαν, είναι η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου". Αυτό μου είπε ένα φιλαράκι χθες, αμέσως μετά την κομματάρα Electric Worry, εν μέσω έκστασης, καύλας και ιδρώτα. Και εκείνη τη στιγμή δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Η φάση είναι ότι ενώ από τότε που τους πρωτοανακάλυψα, 3-4 χρόνια πίσω, ποτέ δεν μπήκα στην διαδικασία να κάτσω να λιώσω τη δισκογραφία τους και να τους λατρέψω. Απλά τους έβαζα να παίζουν σε random σειρά τα κομμάτια τους και απλά πέρναγα καλά, ενώ έκανα άλλες δουλειές.
Αυτό έγινε και χθες. Έπαζαν τα κομμάτια τους και όλο το Gagarin κι εγώ μαζί τους, περνάγαμε καλά. Χοροπηδηχτά, χοροί, headbanging, εξαιρετική διάθεση απ' όλους και τέτοια.

Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι το feeling που βγάζουν οι Clutch επί σκηνής. Νόμιζα ότι ακούγονταν 5 φορές καλύτερα απ' ότι στους δίσκους τους. Και δεν μιλάω μόνο ηχητικά (που στην αρχή υπήρχε ένα θεματάκι με τον ήχο της κιθάρας κυρίως, αλλά μετά έστρωσε και έγινε μπόμπα). Τα πάντα. Η σκηνική παρουσία του Fallon που τραγουδάει (σημ. όταν λέω "τραγουδάει" δεν εννοώ ότι απλά κρατάει ένα μικρόφωνο και αρθρώνει λέξεις, εννοώ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ, με όλη τη σημασία της λέξης, αφού πρέπει να είναι ένας από τους κορυφαίους -αν όχι ο κορυφαίος- τραγουδιστές στο είδος), χοροπηδάει πέρα-δώθε, παίζει κιθάρα και χορεύει ταυτόχρονα, τα εκπληκτικό drumming του JP Gaster που σε 1-2 περιπτώσεις με άφησε με το στόμα ανοιχτό, τα ψυχεδελομπουζ τζαμαρίσματα του Sult που με έκαναν να τριπάρω χωρίς την υποβοήθεια ουσιών και το μπάσο του Maines που σε μερικά σημεία έκανε τα δικά του παπαδιλίκια και έδινε και τον απαραίτητο όγκο στον ήχο. Κι όλα αυτά χωρίς ενδιαμέσες μπουρδολογίες. Χωρίς φλυαρίες. Μόνο αγάπη.
Το show ξεκίνησε κατά τις 10:30 και ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 12. Σε αυτά τα 100 λεπτά περίπου, στήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα πάρτι που είχα την τύχη να παρευρεθώ. Ένα πάρτι με heavy rock/blues/stoner κατευθειάν από την ελίτ για τον απλό λαό.
Ξεκίνημα με Mob Goes Wild, στα καπάκια Profits Of Doom και Pure Rock Fury αμέσως μετά. Δηλαδή εντάξει... Στα 3 πρώτα κομμάτια είχα ήδη παραδώσει πνεύμα.
Ακούσαμε την υπερκομματάρα Spacegrass και τριπάραμε, την υπερκομματάρα Electric Worry που όλο το Gagarin τραγούδησε με μια φωνή, την υπερκομματάρα The Yeti, την υπερκομματάρα Gravel Road... Τι να λέμε τώρα... Μόνο υπερκομματάρες...
Ναι, δεν έπαιξαν το The Regulator... Στ' αρχίδια μας! Αμφιβάλλω αν έλειψε σε κανέναν.

"Οι Clutch σε ένα παράλληλο σύμπαν, είναι η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου". Αυτό μου είπε ένα φιλαράκι χθες, αμέσως μετά την κομματάρα Electric Worry, εν μέσω έκστασης, καύλας και ιδρώτα. Και εκείνη τη στιγμή δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Και αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο!

BANG, BANG, BANG, VAMONOS, VAMONOS!

ΥΓ1. Τους Lucky Funeral τους πρόλαβα στο τέλος. Τους αγαπάω όπως και να 'χει.

ΥΓ2. Το πρόγραμμα τηρήθηκε απόλυτα και με τρομερή ακρίβεια. Xίλια μπράβο στη Venerate.

ΥΓ3. Το Gagarin πρέπει να ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Ήταν λίγο δύσκολα με τη ζέστη αλλά την παλέψαμε.

ΥΓ4. Ambertroll, αφού άξιζε, μια χαρά. Περαστικά φίλε.