Vanderbuyst Self Titled (2010)

Μπορεί να μην έχεις ακούσει για τους Powervice, αλλά αυτή η μπάντα στη βραχύβια πορεία της(ένα demo πριν πάψει να δραστηριοποιειται) αποδείχτηκε εκολαπτήριο μουσικών που θα έμελε να μας αποσχολήσουν στα late 00's/early 10's.Από τις τάξεις τους έχει περάσει ο Selim που πλέον τον γνωρίζουμε ως των ιθύνοντα νου πίσω από τους Devil's Blood, αλλά και ο κιθαρίστας Willem Verbuyst του οποίου η μπάντα μας απασχολεί εδώ.

Ο εν λόγω κύριος λοιπόν σχημάτισε τους Vanderbuyst, με τους οποίους έχει ηχογραφήσει ένα EP και δύο LP.Με το πρώτο και ομόνυμο ασχολούμαστε εδώ .Οι Vanderbuyst είναι μιά κατά βάση hard rock μπάντα με τον τρόπο που αυτό παιζόταν στα 70's και early 80's.Aν και Ολλανδοί, ο ήχος τους προσεγγίζει πολύ τα βρετανικά μεγαθήρια της εποχής.Το retro κίνημα είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν ενοχλεί σε καμία περίπτωση, αρκεί να παίζεται με πολύ πάθος από μουσικούς που έχουν παλιά κομμάτια στη δισκοθήκη τους, αλλά σωστό ημερλόγιο στον τοίχο τους.Αν λοιπόν δεν ψάχνεις συγκροτήματα που ανακαλύπτουν τον τροχό, αλλά τον κάνουν να λειτουργεί όχι μόνο καλά αλλά να σπινιάρει όπως η "κούρσα" του Ian Gillan στο Highway Star, αν γουστάρεις μπάντες με παλιό ήχο αλλά πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να φωνάζει "υπάρχουν και άλλα πράγματα να ανατρέξει κανείς εκτός από τους Sabbath!!", αν τέλος παντων είσαι πιό hard rock τύπος, αυτός ο δίσκος θα φέρει πολλές βόλτες στο στρεοφωνικό σου, και εσύ θα φέρεις πολλές βόλτες με τη συντροφιά του στο αμάξι ή περπατώντας με τα ακουστικά στα αυτιά.

Το μεγάλο ατού των Vanderbuyst είναι οι μελωδίες, τις οποίες προσφέρουν απλόχερα σε κάθε τραγούδι.Και είναι τέτοιες οι σταβροβελωνιές που κεντάνε την ταστιέρα, που σίγουρα θα σε γραπώσουν και θα σε βάλουν στη διαδικασία να ακούσεις το δίσκο ξανά και ξανά.Η Van Records, για λογαριασμό της οποίας ηχογραφούν, αναφέρει τους Ufo(των οποίων το Rock Bottom διασκευάζουν) και τους Thin Lizzy ως γνώμονα του ήχου τους.Μιά τζούρα από τις Nwobhm αρετές των Tygers of Pan Tang, υπόγειες Blackmore-ίζουσες κιθαριστικές(και μόνο) αναφορές στους Rainbow του Difficult to Cure και τέλος κάτι από πρώιμο US hard rock, συμπληρώνουν τα κομμάτια του ομογενούς παζλ του ήχου της μπάντας.Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην αναφέρω ότι τόσο το ντεμπούτο, όσο και το δεύτερο album τους απαρτίζονται από μονοψήφιο αριθμό τραγουδιών.Δυνατό χαρτί γιά μιά κυκλοφορία.Καθιστά την αφομοίωση του υλικού από τον ακροατή ευκολότερη, και φροντίζει να απουσιάζουν δεύτερης διαλογής τραγούδια που θα χώραγαν απλά για να χωρέσουν.

Classic Heavy Metal λογότυπο και πολυθρόνα από μοβ βελούδο στην οποία αναπαύονται πολλά υποσχόμενα γυναικεία πόδια, είναι μεν Batman approved αιθητικής εξώφυλλο, ως γωστόν όμως, νυχτερίδες και δικαιωσύνη είναι τυφλές, συνεπώς το δισκάκι δεν περιορίζεται στην τέρψη οφθαλμών.Επένδυσε άφοβα σε αυτό(ή και στο επόμενο "In Dutch" του 2011) και τα αυτιά σου θα σε ευχαριστούν.