Baby Guru, Acid Baby Jesus, The Feeling of Love @ Καταραμένο Σύνδρομο

Λοιπόν πάγια τακτική μου είναι να πηγαίνω σε συναυλίες πού και πού των οποίων τα συγκροτήματα έχω ακούσει απο ελάχιστα έως καθόλου.
Για τη σημερινή βραδιά το μόνο που ήξερα, ήταν οτι κύριος άξονας περιστροφής είναι το Garage. Τώρα, με το Garage έχω γνωριστεί τον τελευταίο 1 - 1,5 χρόνο κυρίως με τα Nuggets και τα Pebbles με πολύ θετική εμπειρία γενικά. Και όλο ξεχνάω να ασχοληθώ σοβαρότερα με το άθλημα, αν και μάλλον ισχύει η χθεσινή ατάκα: "Αν μπεις στα 60's, δεν βγαίνεις". Έχει πράγμα. Πολύ. ΠΑΡΑ πολύ και καλό για όποιον γουστάρει vintage και πολύ fuzz.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι οτι να περάσω τόσο καλά σε συναυλία είχα ίσως και πιο πριν απο τους Clutch: Όταν βγαίνω έξω και η μπλούζα μου είναι σαν να πήδηξα μέσα σε λίμνη απο τον ιδρώτα (συγνώμη σε όσους σιχαίνονται), και έχω μελανιές απο το pogo και το πιο μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, θα πεί οτι η συναυλία ήταν ΚΑΛΗ. Και φίλε, σε αυτή τη συναυλία αυτό συνέβη 3 φορές, μια για κάθε μπάντα.

Απο την αρχή: Κατέβηκα για να χάσω την παρθενιά μου με το Καταραμένο Σύνδρομο και αφού ξεπέρασα την αμηχανία του "εεε εδώ πληρώνω? πόσο πληρώνω? πειράζει που ρίχνω ψιλά?", τριγύρισα λίγο χώρο (τον οποίο άσχετα με αυτό, συμπάθησα πάρα πολύ).

Έπειτα απο μια μπύρα και μερικές καλές συναντήσεις ξεκίνησαν οι Baby Guru. 3μελές συγκρότημα, 1 πληκτράς/sampleράς/τραγουδιστής, 1 μπασίστας & ένας drummer αρκούσαν για να χοροπηδάω και να πωρώνομαι ατελείωτα με τους indie/experimental/garageοκάτι ρυθμούς και μελωδίες τους. Έχω πει πόσο αγαπάω τον κλασσικό 60's ήχο του Korg Nord? Πιθανότατα να μην έχω τα ακούσματα που χρειάζεται για να εντοπίσω ικανοποιητικά τις επιρροές τους, αλλά δεν έμοιαζε με σχεδόν τίποτα που να έχω ακούσει γενικά.

Ύστερα απο μια μικρή διακοπή για ανεφοδιασμό μπύρας και (κυρίως) ανεφοδιασμό δροσιάς και καθαρού αέρα απ' έξω, ξανακατεβαίνω στη σάουνα για να βρώ τους Acid Baby Jesus να βαράνε. Λάτρεψα κατ' ευθείαν την έντασή τους και τις πολυφωνίες - backing vocals. Το οτι ξαναζούσα θερμοκρασίες (σχεδόν) God Is An Astronaut στο An δεν πτόησε ούτε εμένα ούτε τα 6 - 7 άτομα μπροστά στο να τα κάνουμε πουτάνα, υπό τους ήχους του πιο εκκωφαντικού, στριγκλού και γαμήστεταόλα garage που έχω ακούσει. ...Προσπαθώ εδώ και μερικά λεπτά να βρώ άλλο χαρακτηρισμό για αυτό το σκηνικό χωρίς να χρησιμοποιήσω βρισίδι. Ήταν κατεδάφιση. Τελική και πωρωτική απόδειξη αυτού τα τεχνικά προβλήματα απο τον πανικό που ανάγκασαν το συγκρότημα να κατέβει. Αγαπάω να τελειώνει έστω και πρόωρα συναυλία με καταστροφή.

Τελικά και αφού ή κινδύνευες να ψηθείς ή να πάθεις πνευμονία απο την διαφορά θερμοκρασίας με έξω αποχώρησαν οι μισοί οι συνθήκες έγιναν μακράν καλύτερες και βγήκαν οι The Feeling of Love. Γάλλοι, και αυτοί τριμελείς με πλήκτρα να αντικαθιστούν μπάσο και δεύτερη κιθάρα. Ακολούθησε η ίδια σφαγή με πριν, και ακόμα περισσότερο χώρο για pogo και γενικότερο χαμό με μπύρες και να εκτοξεύονται προς σκηνή και θεατές, άτομα να ανεβαίνουν στη σκηνή για να ουρλιάζουν και να χοροπηδάνε μαζί με τους "le coq sportiff" (χαρ χαρ), και κερασάκι στην τούρτα τα noise κορυφώματα του κιθαρίστα που κατέληγε να λιώνει την κιθάρα πάνω στα γόνατά του.

Τι να πω? Περισσότερο garage και συναυλίες τέτοιες απο δω και πέρα. Και τα χαλίκια στη μάπα και ο καφές στον αστράγαλο.


Υ.Γ. ΘΕΡΜΗ ΦΛΩΡΙΚΗ παράκληση στους καπνιστές: Βλέπετε οτι είστε σε μέρος που επικρατούν δυσμενείς συνθήκες θερμοκρασιακά και αναπνευστικά. ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ τους γύρω, έκλαιγα βγαίνοντας έξω κάθε φορά.