Το Possession album λοιπόν, που ακολουθεί το Agony and Opium του 2010, είναι τεράστια δισκάρα. Πρόκειται για βουτιά στα άδυτα του παρελθόντος της σκληρής ηλεκτροδοτούμενης μουσικής, ανάδυση στην επιφάνεια με το θησαυρό στα χέρια και εν συνεχεία τοποθέτησή του στο πιο ταιριαστό σημείο μιας σκηνής την οποία καβαλάνε ένα μάτσο πιτσιρικάδες του σήμερα και την κάνουν μονομιάς να δείχνει μικρή κάτω από τα πόδια τους.
Το παράκανα λες? Ρίξε μια "αυτιά". Όλο το μεγαλείο των κολοσσών, Ευρωπαίων και Αμερικάνων, από τη δεκαετία του 1970 και δώθε, παρελαύνουν πάνω στις ταστιέρες, τα δέρματα των drums και τους μαγνήτες του μικροφώνου και ξεχύνονται με ορμή από τα ηχεία σαν ένα μείγμα ομοιογενές που έχει γεύση...2012! Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν, ούτε με νοιάζει. Όταν έχω εννιά τραγούδια να ακούσω και μέσα τους δεν υπάρχει ούτε ένα filler, όταν όλος ο δίσκος ρέει σαν ολότητα αλλά λίγο πριν το τέλος σου πετάνε και ένα hit-άκι σαν το Haunted Haunted, που κάνει τους πιo βαρύμαγκες heavy rockers να κοκκινίζουν και τις οπερατικές ντίβες του metal να κρύβονται πίσω από τόνους make up και photo shop, οι μέθοδοί τους δε με απασχολούν.
Πως περιγράφεις όμως τη μουσική τους? Ηard rockin' occult heavy metal ίσως. Μερικές φορές οι ταμπέλες λειτουργούν ανασταλτικά μπροστά στην αξία ενός αυτόνομου δίσκου, αλλά κάπως πρέπει να το περιγράψουμε. Λιγότερο doom από τους Blood Ceremony, λιγότερο occult από τους Devil's Blood, οι CM ηχούν σαν Angelwitch με εμφανείς αλλά σωστά τοποθετημένες επιρροές από Thin Lizzy, Black Sabbath αλλά και Saxon και Aerosmith. NWOBHM που κάποιες φορές γέρνει περισσότερο προς MSG παρά προς Priest αν θες. Τα δυνατά χαρτιά τους είναι η διπλή κιθαριστική καταιγίδα τους που, κεραυνοβολεί πραγματικά τραγούδια όπως το ομότιτλο Pοssession (Aπό τους Σουηδούς Faith, they have done their homework και μας πιάνουν αδιάβαστους), αλλά και η τραγουδίστρια Christine Davis. Η κοπελιά είναι ατόφιο heavy metal λαρύγγι με βαθύ συναίσθημα. Στη φωνή της, οι γνώστες θα διακρίνουν το πνευματικό τέκνο της Grace Slick, και αυτό είναι πολύ βαριά κουβέντα...
Ξεχάστε ντίβες που διατηρούν προσωπικές σελίδες με tips καλλωπισμού. Ξεχάστε τους Huntress που τρώνε μεγάλη προώθηση, τα πλαστικά βυζιά τους, την πλαστική παραγωγή τους και το Arch Enemy wannabe/cheeseburger occult metal τους. Θέλουμε τις γυναίκες αληθινές, καμπυλωτές και να ιδρώνουν rock n roll! Αν υπάρχει έστω και μια στάλα αξιοκρατίας, οι Christian Mistress θα γίνουν τεράστιοι!
http://christianmistress.bandcamp.com/
1 Say something...:
Όταν έχεις δοκιμάσει ένα υπέροχο φαγητό ή γλυκό που άφησε τους γευστικούς σου αισθητήρες υπέρ του δεόντως ικανοποιημένους, το περιγράφεις με τέτοιο τρόπο που κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να του δώσει μια ευκαιρία.
Κάπως έτσι δημιούργησες τον πειρασμό στα αυτιά μου για το εν λόγω συγκρότημα!!
Ελπίζω να αντεπεξέλθουν επάξια!
Hopeb
Δημοσίευση σχολίου