Sungrazer + Brotherhood of Sleep @ Six d.o.g.s 11/03

Ενώ αρχικά δεν ήταν στα οικονομικά μου σχέδια να παρακολουθήσω το συγκεκριμένο live, καθώς όμως πλησίαζαν οι μέρες αντιλήφθηκα πως δεν κοροιδέυω κανέναν. Ζωντανές εμφανίσεις όπως η χθεσινή είναι απο αυτές που λειτουργούν θεραπευτικά κατά της καθημερινότητας, ειδικότερα όταν η εξεταστική έχει τελειώσει μόλις δύο μέρες πριν, και γνωρίζεις πως την άλλη μέρα ξεκινάει άλλη μία καινούργια βδομάδα. Και στην τελική όταν το εισιτήριο είναι στα 15 ευρώ, η απόφαση να κάνω μία βόλτα από το κέντρο της πόλης γίνεται πιο έυκολη.

Χωρίς πολλές καθυστερήσεις λοιπόν, κοντά στις 9:30 ανεβήκαν οι Brotherhood of Sleep για να ανοίξουν το live, και με χαρά διαπιστώνω πως τόσο το συγκρότημα όσο και εμείς, το κοινό, μόνο διεκπαιρεωτικά δεν λάβαμε την εμφάνιση τους. Ως επί το πλείστον ο κόσμος τους ξέρει πλέον, όπως γνωρίζει και μέρος των συνθέσεων τους, και αυτό είναι βασικό συστατικό για να αρχίσουμε όλοι να λειτουργούμε εγκεφαλικά στο ίδιο μήκος κύματος ήδη απο το opening act, μία αίσθηση που χαρακτήρισε και την υπόλοιπη βραδιά. Οί Brotherhood λοιπόν παρουσίασαν παλιό και καινούργιο υλικό, με το ντράμμερ τους γιά άλλη μία φορά να αποδεικνύει πως γνωρίζει πως να γράφει κομμάτια για τα τύμπανα, δημιουργώντας μελωδίες και δυναμικές και όχι μόνο ρυθμούς, παίζοντας ανάμεσα στο μπάσο χωρίς όμως να σταματάει να είναι αυτός που 'κουβαλάει΄τα κομμάτια. Ο ήχος των παιδιών είναι πάντα ποιοτικός, οι συνθέσεις τους ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, αυτά είναι γνωστά, οπότε ήθελα απλώς να κάνω αναφορά στα ντραμς, που συνήθως δεν δίνεται η βαρύτητα που θα έπρεπε, αν και γνωρίζω πως όσοι κάνουν τον κόπο να διαβάσουν αυτό το κείμενο, το γνωρίζουν ήδη αυτό.

Sungrazer λοιπόν. Ατόμα που εμπιστέυομαι την κρίση τους έλεγαν μόνο τα καλύτερα για τις ζωντανές εμφανίσεις των Ολλανδών, και η αλήθεια είναι πως και μόνο ακούγοντας τα άλμπουμ τους σου βγάζουν αυτό το αίσθημα, ή τουλάχιστον την επιθυμία να διαπιστώσεις live περί τίνος πρόκειται. Το Mirador έκανε αρκετό κόσμο να τους επιλέξει ανάμεσα στα καλύτερα του 2011, αλλά και η ομώνυμη κυκλοφορία τους του '10 ( δεν ξέρω αν πρεπεί να ονομαστεί ep ή κανονική δουλειά) έχει μέσα πολύ σπουδαίο υλικό. Το trio λοιπόν δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο, δεν έχεις και πολλά περιθώρια άλλωστε όταν δεν κουβαλάς πλούσια δισκογραφία στην πλάτη σου, και θες να προσφέρεις μία τίμια, πλούσια, ζωντανή εμφάνιση.

Ο ήχος τους βαρύς και γεμάτος παρά τα λίγο υπερβολικά μπάσα στην αρχή, χωρίς να ενοχλεί, σε άφηνε ελευθερό να παρακολουθήσεις χωρίς να προσπαθείς να ακούσεις τι παίζει ο καθένας. Αυτό συνηγόρησε στο να μην χάσουμε στιγμή από ο,τιδήποτε, μιάς και ισσοροπούσαν ανάμεσα στην σωστή εκτέλεση των όμορφων και γλυκών συνθέσεων τους, αλλά και σε μία αίσθηση χαλαρότητας και αυτοσχεδιασμού. Στο 20λεπτό λοιπόν σχολιάσαμε μαζί με την παρέα σε κλίμα ευφορίας και χαβαλέ πως, να δούμε πότε θα παίξουν και κάποιο κακό τραγούδι. Οι Sungrazer σίγουρα δεν μας άκουσαν να το λέμε αυτό, αλλά δεν θελήσαν σε καμία περίπωση να μας κάνουν την χάρη. Ολες οι εκτελέσεις τους ήταν άκρως ενδιαφέρουσες, ακόμα και τραγούδια που ίσως είναι πιο αδύναμα κατάφεραν να τα φέρουν στο ίδιο επίπεδο με όλα τα άλλα. Εν κατακλείδι, μπορεί να μιλάμε για νέα μπάντα, αλλά είχαν αέρα και ξέρουν τι κάνουν, κρίμα για όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν, ακόμα πιο κρίμα που υπάρχει κόσμος και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας που θα ήθελε να ήταν εκεί αλλά εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε. Και τέλος, να ρωτησω, πόσο ψαρωτικό το κλείσιμο της βραδιάς με το Mountain Dusk και με τον ενισχυτή της κιθάρας να μουγκρίζει σκίζοντας τον αέρα πανω απο τον κόσμο στο six dogs; Νιώθω απόλυτα χαλαρός και ας είναι Δευτέρα πρωί, και ξέρω πως πρεπεί να ευχαριστήσω τους Sungrazer για αυτό. Καλή βδομάδα.